Το στοίχημα της τσιπούρας!

Οι Νορβηγοί βγάζουν περισσότερα χρήματα από τον σολομό απ’ ό,τι από τα πετρέλαια. Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο πριν από λίγα χρόνια. Η γενετική βελτίωση άλλαξε ριζικά το σκηνικό. Το προϊόν βελτιώθηκε, μειώθηκε ο χρόνος παραγωγής του και αντίστοιχα μειώθηκε και το κόστος. Μήπως η τσιπούρα και το λαβράκι κρύβουν ανάλογες εκπλήξεις;

Δημοσιεύθηκε: 4 Μαΐου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι Νορβηγοί βγάζουν περισσότερα χρήματα από τον σολομό απ’ ό,τι από τα πετρέλαια. Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο πριν από λίγα χρόνια. Η γενετική βελτίωση άλλαξε ριζικά το σκηνικό.

Το προϊόν βελτιώθηκε, μειώθηκε ο χρόνος παραγωγής του και αντίστοιχα μειώθηκε και το κόστος. Μήπως η τσιπούρα και το λαβράκι κρύβουν ανάλογες εκπλήξεις;

Στην Ελλάδα μπορούν να αναπτυχθούν οι ιχθυοκαλλιέργειες επειδή τα νερά μας έχουν την κατάλληλη θερμοκρασία και τα κλουβιά με τα ψάρια μπορούν να είναι μέσα στο νερό και όχι σε δεξαμενές.

Αυτά είναι τα καλά νέα. Τα κακά νέα είναι ότι οι επιχειρήσεις του κλάδου έχουν κατορθώσει (περί κατορθώματος πρόκειται) να οδηγηθούν στην αυτοχειρία. Ίσως να φταίει η έλλειψη εμπειρίας, αφού οι πρώτες προσπάθειες για τη δημιουργία μονάδων στη χώρα μας έγιναν στη δεκαετία του ’80.

Ίσως να φταίνε οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, αφού η πολιτική των επιδοτήσεων του Ελληνικού Δημοσίου προσέλκυσε ετερόκλητα στοιχεία. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι οι Ελληνες ιχθυοπαραγωγοί περιορίστηκαν στον ρόλο του παραγωγού και άφησαν ελεύθερο το πεδίο δράσης του εμπορικού τομέα στους Ιταλούς.

Ας μη μείνουμε στο τι έφταιξε. Στο κάτω κάτω της γραφής αυτά που έγιναν αφορούν το παρελθόν. Ας μείνουμε, όμως, σε μία είδηση: Τα τελευταία χρόνια γίνονται σοβαρές προσπάθειες για να βελτιωθεί γενετικά και με φυσικό τρόπο η τσιπούρα.

Αν οι προσπάθειες αυτές πετύχουν, τότε υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα να επαναληφθεί το ”θαύμα της Νορβηγίας”. Έστω και σε μικρογραφία. Αν η τσιπούρα δεν χρειάζεται 16 μήνες για να φτάσει στο πιάτο σας, αλλά 12 και ύστερα 9 και ύστερα 8, το όφελος θα είναι μεγάλο για τους Έλληνες παραγωγούς και για την ελληνική οικονομία.

Πόσο μάλλον αν οι διαφορές της τσιπούρας του ιχθυοτροφείου και εκείνης της ”ελεύθερης βοσκής” θα είναι αμελητέες και δυσδιάκριτες, ακόμη και από πολύ έμπειρους ανθρώπους.

Αρκεί να πετύχουν οι προσπάθειες. Και αρκεί να έχουν επιβιώσει μέχρι τότε κάποιες από τις σημερινές εταιρείες, έτσι ώστε να υπάρχει αντικείμενο.

Η ελληνική οικονομία δεν έχει να επιδείξει σημαντικά πράγματα, πέραν της ναυτιλίας και του τουρισμού. Ίσως το επόμενο στοίχημα να έχει και πάλι σχέση με τη θάλασσα...

ΣΗΜ.: Αφορμή για το σημείωμα αποτέλεσε συζήτηση που είχαμε χθες με γνωστό άνθρωπο της αγοράς, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια και των δύο να αναζητήσουμε κάποιον κλάδο που θα μπορούσε να ξεχωρίσει στα επόμενα χρόνια. Περί στοιχήματος ο λόγος...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.