Εξω από τα δόντια για τις ”φούσκες”!

Η δημόσια παρέμβαση του κ. Έβερτ έσωσε κατά κάποιο τρόπο την... τιμή και την υπόληψη της κυβέρνησης. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι, ο κ. Φιλιππίδης δεν ήταν ο μόνος που το όνομά του ενεπλάκη με οποιονδήποτε τρόπο στην υπόθεση της εταιρείας Κεράνης ή με τις ”φούσκες” του χρηματιστηρίου...

Δημοσιεύθηκε: 3 Μαΐου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η δημόσια παρέμβαση του κ. Έβερτ έσωσε κατά κάποιο τρόπο την... τιμή και την υπόληψη της κυβέρνησης. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι, ο κ. Φιλιππίδης δεν ήταν ο μόνος που το όνομά του ενεπλάκη με οποιονδήποτε τρόπο στην υπόθεση της εταιρείας Κεράνης ή με τις ”φούσκες” του χρηματιστηρίου.

Απ’ αυτή την πλευρά, δεν θα έχει άδικο αν μας κατηγορήσει όλους για υποκρισία...

Το 1999 είναι μία περίοδος που όλοι μας θα θέλαμε να την ξεχάσουμε και κυρίως να διαγράψουμε από τη συλλογική και ατομική μνήμη το ιστορικό των πράξεών μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε.

Ήταν μία τρελή εποχή και προσωπικά δεν γνωρίζω κάποιον που δεν θέλησε να κερδοσκοπήσει. Ακόμα και τα μέλη της... επαναστατικής ”17 Νοέμβρη” αποδείχτηκε ότι είχαν ανοίξει κωδικούς στο χρηματιστήριο.

Είναι πολύ βολικό να ”φορτώσουμε” την ευθύνη για τα όσα συνέβησαν σε πέντε - δέκα ανθρώπους και να κλείσουμε έτσι έναν αρκετά ενοχλητικό φάκελο.

Πόσοι από τους σημερινούς προέδρους μεγάλων οργανισμών δεν ασχολήθηκαν με το χρηματιστήριο εκείνη την περίοδο; Και γιατί δεν θα έπρεπε να το κάνουν; Το χρήμα περνούσε ως χείμαρρος από δίπλα τους και αυτοί θα έκλειναν τα μάτια τους; Ποιος Θεός θα ήθελε μία τέτοια αδικία;

Το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε για τον κ. Φιλιππίδη είναι ότι καταδικάστηκε για τη δράση του από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Πολύ σωστά, αν και η δικαστική πλευρά της υπόθεσης δεν έχει ακόμη λήξει.

Θα μπορούσαμε, όμως, να σας πούμε παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι διατέλεσαν μέλη σε διοικήσεις εταιρειών που περιλαμβάνονται στην περίφημη λίστα του κ. Έβερτ με τις μετοχές-”φούσκες” και σήμερα κατέχουν δημόσια αξιώματα.

Τέλος πάντων! Δεν είναι δική μας η διαμάχη που ξέσπασε. Δεν ανήκουμε σε κάποια από τις αντιμαχόμενες πλευρές. Θέλουμε, όμως, να σημειώσουμε κάτι: Μπορεί το 1999 να προκαλεί σήμερα οργή, αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο και τότε.

Η ”κάθαρση” που πιθανόν να επιχειρηθεί δεν είναι βέβαιο ότι θα φέρει τα ποθούμενα αποτελέσματα. Κι αυτό διότι το 1999 δεν ήταν το αποτέλεσμα της παράνομης δράσης πέντε ή δέκα ανθρώπων.

Ήταν μία συλλογική διαστροφή! Όλοι ήξεραν τι συνέβαινε κι όλοι ήθελαν να κερδοσκοπήσουν. Όλοι γνώριζαν για τη ”φούσκα”, αλλά αυτό δεν τους έφερε τότε στη θέση του κατήγορου.

Τα παιδιά με τις κόκκινες Πόρσε δεν είναι άμοιρα ευθυνών. Τι νόημα έχει όμως να ανοίξουμε πάλι πληγές οι οποίες δεν πρόλαβαν καλά καλά να επουλωθούν; Ποιος θα κερδίσει απ’ αυτή τη διαδικασία; Η αγορά; Αμφιβάλλουμε. Η Δικαιοσύνη; Δεν ξέρουμε αν οι φυλακές όλης της χώρας θα φτάσουν για να ”πληρώσουν” οι ένοχοι.

Αντί, λοιπόν, να προσπαθούμε να στήσουμε ένα νέο ”Γουδί”, ίσως θα ήταν χρησιμότερο να ανοίξουμε έναν δημόσιο διάλογο για τη χρηματιστηριακή αγορά.

Να μιλήσουμε για το παρελθόν και να ξεκαθαρίσουμε ποια αγορά θέλουμε να έχουμε στο μέλλον. Επειδή πιστεύουμε ότι η υπόθεση του χρηματιστηρίου είναι πρώτα απ’ όλα πολιτική υπόθεση. Έχει σχέση με το τι είδους ανάπτυξη επιθυμούμε σ’ αυτή τη χώρα.

Στο σημείο αυτό θα μπορούσε κανείς να μας κατηγορήσει ότι με τη λογική της ”συλλογικής ευθύνης” επιχειρούμε να συγκαλύψουμε τυχόν προσωπικές ευθύνες επωνύμων και ανωνύμων.

Εσείς που τυχόν κάνετε αυτή τη σκέψη, θεωρείτε πιο δίκαιο να λιθοβολήσουμε δημόσια δυο – τρεις για παραδειγματισμό; Όποιος είναι αναμάρτητος ας πετάξει πρώτος τον λίθο...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.