Ερχεται η ώρα για το οδυνηρό ”ξύπνημα”

Η γύμνια του...”βασιλιά” αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα. Η αδυναμία της κυβέρνησης να...κυβερνήσει, τα μεγάλα προβλήματα των τραπεζών, αλλά και ο φαύλος κύκλος των ”μυθευμάτων” που συντήρησαν ένα κλίμα προσμονής στη Σοφοκλέους, δίνουν το στίγμα μιας κατάστασης που έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τι μένει; Η δυσάρεστη πραγματικότητα.

Δημοσιεύθηκε: 15 Απριλίου 2002 - 03:33

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η ”επόμενη μέρα” ξημερώνει, όχι μόνο για τη Σοφοκλέους, η οποία σταδιακά απεμπλέκεται από μια σειρά ”μύθων” που ουσιαστικά αποτέλεσαν δικαιολογία για την έλλειψη κέρδους, στην τσέπη των επενδυτών, (πότε έφταιγε η συγκυρία και το ”φούσκωμα”, πότε οι λάθος επιλογές των μικροεπενδυτών , πότε οι ”κακοί” ξένοι, πότε οι μεγαλοχρηματιστές) αλλά και για την ίδια τη μέχρι τώρα λειτουργία της οικονομίας.

Ο πληθωρισμός κινείται ανοδικά, οι ιδιωτικές επενδύσεις μειώνονται και τα έσοδα του κράτους εξακολουθούν να μην επαρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες.

Την ίδια στιγμή, μετά το ”ασφαλιστικό” έρχεται το ”φορολογικό” για να αποδείξει οτι η κυβέρνηση είναι πλέον δέσμια των δημοσκοπήσεων, των επερχόμενων δημοτικών εκλογών και γενικότερα του ”πολιτικού κόστους”, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά!

Ηδη ο κυριακάτικος Τύπος, ανεξαρτήτως πολιτικών αποχρώσεων, ακόμη και... ”αγκυλώσεων” εκφράζει όσο μπορεί τον αναβρασμό που επικρατεί στην οικονομία και όχι μόνον.

Eίναι χαρακτηριστικό οτι η κυβέρνηση δέχεται κριτική από παραδοσιακούς υποστηρικτές της, για χειρισμούς στο ασφαλιστικό και το φορολογικό, αλλά και το γεγονός οτι οι τράπεζες , οι οποίες λόγω της ισχύος τους στο οικονομικό σύστημα βρίσκονταν σχεδόν πάντα στο ”απυρόβλητο”, αποτελούν σήμερα αντικείμενο επικρίσεων για την πολιτική της ”ευφορίας” που οι ίδιες καλλιέργησαν με άξονα τη Σοφοκλέους (κύριο αλλά όχι μόνο χαρακτηριστικό, οι αναδοχές επιχειρήσεων που μπήκαν στη Σοφοκλέους με ”μυθικές” αποτιμήσεις και βασικό ”κριτήριο” την πληρωμή προμηθειών στην τράπεζα-ανάδοχο, ή τη χρηματιστηριακή θυγατρική της).

Οσοι δεν εθελοτυφλούν αναγνωρίζουν πλέον οτι η ένταξή μας στο άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον της ευρωζώνης απαιτεί μεταρρυθμίσεις σε όλα τα επίπεδα.

Μεταρρυθμίσεις που δεν γίνονται και δεν πρόκειται να γίνουν, υπό το σημερινό καθεστώς των ημιμέτρων, της αναβλητικότητας και της λογικής των κατεστημένων συμφερόντων.

Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ φέρεται κατά δήλωσή του να ανησυχεί για το ενδεχόμενο επιθετικής εξαγοράς του ΧΑΑ από την Euronext(!), η Σοφοκλέους κινδυνέυει από ασφυξία!

Γνήσιος εκπρόσωπος της παλαιάς τάξης πραγμάτων, ο κ. Βοϊλής αναζητεί ”βήμα” για να εκφράσει αγωνίες που δεν έχουν θέση στη σημερινή πραγματικότητα. Ποιός ευθύνεται αν μόνον δύο ή τρεις ελληνικές εταιρίες μπορούν να διεκδικήσουν θέση στην κύρια αγορά του Euronext; Σίγουρα όχι το...Εuronext!

Ποιός ευθύνεται αν η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων παρουσιάζει σημάδια κάμψης; Ποιός άραγε ευθύνεται για τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν από το σύστημα των τραπεζών, τα προηγούμενα χρόνια; (μήπως ξεχνά κανείς τις παροτρύνσεις για επενδύσεις σε τραπεζικές μετοχές την εποχή της ευφορίας;)

Ποιός ”ξέχασε” τότε να ενημερώσει το επενδυτικό κοινό για τα μεγάλα και ανελαστικά έξοδα των τραπεζών, για την έλλειψη συστημάτων διαχείρισης κινδύνου, αλλά και για τα πραγματικά ”κριτήρια” χορηγήσεων προς τους μεγάλους εισηγμένους επιχειρηματίες;

Τώρα σχεδόν όλοι θα σπεύσουν, ανάλογα με τα περιθώρια που τους αφήνει η στάση τους κατά το πρόσφατο παρελθόν, να ”αποστασιοποιηθούν” από την κρίση.

Ηδη, εκπρόσωποι του ”κατεστημένου” που απειλείται, σπεύδουν να λάβουν αποστάσεις κριτικάροντας όσα εκθείαζαν! Ακόμη και εκείνοι που πρωτοστάτησαν στο μεγάλο φαγοπότι του 1999-2000, επιχειρούν τώρα να εμφανισθούν ως ”τεχνοκράτες” λησμονώντας οτι τότε όπως και τώρα βρίσκονταν σε θέσεις κλειδιά!

”Εύκολο” παράδειγμα εκείνοι οι τραπεζίτες που επιχειρούν τώρα να μας εξηγήσουν γιατί ”υποφέρουν” οι τράπεζες. Πρίν από ένα ή δύο χρόνια γιατί δε μας προειδοποίησαν; Δεν γνώριζαν, δεν πρόβλεψαν, ή απλά δεν μίλησαν;

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα πολύ σύντομα θα δοθούν απαντήσεις, καθώς η ελληνική οικονομία θα προχωρήσει στην επώδυνη οδό της προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Διότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει πια. Οσοι ψάχνουν να βρουν προστασία σε πρακτικές του παρελθόντος, απλά ματαιοπονούν. Οι ”κάνουλες” έχουν στερέψει.

Γ.Παπ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.