Τα... ”κόκκινα μεροκάματα”!

Η μείωση των μισθών των προέδρων δημοσίων οργανισμών και τραπεζών αναδείχτηκε σε κυρίαρχο θέμα της ελληνικής κοινωνίας. Θα θέλαμε να θυμίσουμε στη σημερινή κυβέρνηση ότι οι παλιότεροι εταίροι τους στις κυβερνήσεις του 1989, οι κομμουνιστές, έχουν μία ακόμη πιο δραστική πρόταση: Αυτή των ”κόκκινων μεροκάματων”!

Δημοσιεύθηκε: 22 Μαρτίου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η μείωση των μισθών των προέδρων δημοσίων οργανισμών και τραπεζών αναδείχτηκε σε κυρίαρχο θέμα της ελληνικής κοινωνίας. Θα θέλαμε να θυμίσουμε στη σημερινή κυβέρνηση ότι οι παλιότεροι εταίροι τους στις κυβερνήσεις του 1989, οι κομμουνιστές, έχουν μία ακόμη πιο δραστική πρόταση: Αυτή των ”κόκκινων μεροκάματων”!

Μας ανησυχεί βαθύτατα το γεγονός ότι η μείωση των μισθών των προέδρων ΔΕΚΟ και τραπεζών θεωρήθηκε μεγάλη πολιτική απόφαση και ότι ως τέτοια προβλήθηκε.

Το έλασσον έγινε μείζον και είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε αν αυτό ήταν όντως το πρόβλημα. Ο λαϊκίστικος χαρακτήρας του μέτρου είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού.

Κι είναι αυτονόητο ότι με μισθούς μη ανταγωνιστικούς σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, ο δημόσιος τομέας θα συγκεντρώσει στελέχη δευτεροκλασάτα, ανίκανα να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις.

Τέλος πάντων, το ζήτημα δεν είναι αυτό, αλλά τι πραγματικά θα πράξει η κυβέρνηση στον τομέα των δημόσιων επιχειρήσεων. Ελπίζαμε ότι οι πρώτες εξαγγελίες θα αφορούσαν τον περιορισμό του κράτους και όχι τον περιορισμό των μισθών μιας μικρής ομάδας τεχνοκρατών.

Δεν προασπιζόμαστε τα εν λόγω στελέχη. Κάθε άλλο! Η προκλητική απόφαση της διοίκησης του ΟΤΕ να μοιράσει μπόνους σε στελέχη της για μία χρονική περίοδο που η εταιρεία παρουσίασε υστέρηση στα κέρδη της, αποδεικνύει αυτό που τόσες και τόσες φορές έχουμε υποστηρίξει: Ότι η καλύτερη λύση είναι να δοθούν οι κρατικές εταιρείες στους ιδιώτες. Αυτό είναι το μείζον.

Αν οι διορισμένες από το κράτος διοικήσεις αμείβονται με 1.000 ευρώ λιγότερα ή περισσότερα, αυτό είναι το έλασσον.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η ίδια έχει τοποθετήσει τον πήχη των προσδοκιών πολύ ψηλά. Μας έπεισαν ότι έχουν λύσεις για όλα τα προβλήματα και φυσικό είναι να αδημονούμε να τις δούμε.

Οι προθέσεις είναι καλές, γι’ αυτό δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν αμφισβητήσεις. Οι καλές προθέσεις, όμως, δεν αρκούν από μόνες τους. Χρειάζεται πολιτική τόλμη για βαθιές τομές και συγκρούσεις, όπου και αν αυτές χρειάζονται.

Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι οι μισθοί των διοικητών των κρατικών εταιρειών. Πολύ περισσότερο το πρόβλημα δεν είναι οι πέντε – έξι επιχειρηματίες που φέρονται να έχουν ”ευνοηθεί” από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ούτε δημιουργείται αίσθηση δικαιοσύνης και ισονομίας στην αγορά με τις αλλεπάλληλες ποινικές διώξεις.

Το ζητούμενο είναι να γίνουν επενδύσεις, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, να γίνει μεγαλύτερη η πίτα. Δουλειές, δουλειές, δουλειές. Επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις. Και το κουμπί για τα μαγικά αυτά τρίπτυχα είναι γνωστό: Ο περιορισμός του κράτους, οι πραγματικές ιδιωτικοποιήσεις. Ιδού η Ρόδος...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.