ΧΑ: Μια ιστορία… ημερομηνιών

Ικανοποιημένο με τις αποδόσεις του χαρτοφυλακίου του και ατάραχο για τις καθημερινές εξελίξεις στην αγορά εντόπισα τον καλό φίλο Ιωάννη στις παρυφές της Σοφοκλέους. Είχε δίκιο να μην ανησυχεί;

Δημοσιεύθηκε: 15 Απριλίου 2009 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ατενίζοντα το υπερπέραν, με ύφος στωικό, εντόπισα χθες τον καλό φίλο και παλαιό χρηματιστηριακό συνοδοιπόρο Ιωάννη σε γνωστό καφέ της ευρύτερης περιοχής πέριξ της Σοφοκλέους.

Απολάμβανε το καφεδάκι του ατάραχος και σαφώς αμέτοχος σε όσα συνέβαιναν στα απανταχού των Αθηνών χρηματιστηριακά γραφεία, όπου αίφνης τα τηλέφωνα είχαν πάρει για μία ακόμη φορά φωτιά από εκείνους που έκριναν σκόπιμο να ενδιαφερθούν εκ νέου με την υπόθεση χρηματιστήριο.

Το ρεκόρ της καθαρής αξίας συναλλαγών που έκανε χθες το "μαγαζί" τον άφηνε (κατά τα φαινόμενα) παντελώς αδιάφορο και ακριβώς την ίδια στάση τηρούσε και στα σκαμπανεβάσματα του δείκτη τιμών.

"Γιαννάκη, αγόρι μου, με εκπλήσσεις. Περίμενα να σε δω πιο σφριγηλό και δραστήριο σε ώρες όπως αυτή, όπου το 'μαγαζί' ξαναμπαίνει στον χάρτη και η αγορά αποκτά εκ νέου βάθος". Αυτά του είπα μετά τα αρχικά: "Γεια σου! Τι κάνεις; Πώς είσαι; Πού θα πάτε το Πάσχα κ.ά".

"Τι σε εκπλήσσει, Νίκο, τι σε εκπλήσσει;", ρώτησε δις παραβλέποντας να απαντήσει στα περί του Πάσχα ερωτήματα.

"Εσύ δεν είσαι που υποστηρίζεις ότι οι βραχυχρόνιες διακυμάνσεις του δείκτη δεν είναι προβλέψιμες, τουλάχιστον κατά τρόπο ακριβή; Εσύ δεν είσαι που πρεσβεύεις τα περί μακράς διακράτησης μετοχών; Γιατί να σε εκπλήσσει η στάση που τηρώ;". Αυτά ρώτησε ξανά και συνέχισε.

"Νίκο, αν υποθέσουμε ότι ένας εύλογος χρόνος διακράτησης είναι η πενταετία ή η εξαετία...", είχε προλάβει να πει, πριν τον διακόψω σημειώνοντας πως "ο Μπάφετ λέει ότι δεν πουλάμε ποτέ".

"Άσε τις ιστορίες με τον Μπάφετ, Νίκο", απάντησε οργισμένα και πρόσθεσε "αιώνιοι δεν είμαστε και κάποια στιγμή πρέπει να πουλήσουμε...'. "Λοιπόν, όπως έλεγα, αν είχες αγοράσει προ εξαετίας μετοχές εταιριών με υγιή θεμελιώδη, ξέρεις τις αποδόσεις θα έγραφες σήμερα, ακόμη και μετά την κατακρήμνιση του Γενικού Δείκτη κατά 65% πέρυσι;", ρώτησε.

"Τι;" απάντησα.

"Του ονείρου. Αν είχες πάρει Φουρλή το 2003 και τον κράταγες έως σήμερα, συμπεριλαμβάνοντας και το μέρισμα, θα είχες αθροιστική απόδοση 596,46%. Αν είχες πάρει Jumbo, 579,49%, και αν είχες πάρει Vivartia, 551,61%", είπε αφήνοντάς με άναυδο με τον τρόπο σκέψης του.

"Από τότε έως σήμερα, συνολικά περισσότερες από 30 μετοχές είχαν απόδοση άνω του 100%, ενώ 117 μετοχές, ήτοι το ένα τρίτο των εισηγμένων, γράφουν ακόμη κέρδη, Νίκο, οπότε γιατί να με ενδιαφέρει τι γίνεται σήμερα στην αγορά; Γιατί;", κατέληξε.

Με σεβασμό στις απόψεις του για τη μετοχική ιδέα δεν του απάντησα.

Φεύγοντας, σκεφτόμουν ότι αν είχε διαλέξει ως χρόνο διακράτησης τη δεκαετία τα πράγματα θα ήταν σαφώς διαφορετικά… Διότι τότε το κοντέρ έγραφε 1999…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.