Η διαφθορά τύπου Ουγκάντας!

Πόσο ”κοστίζει” μία θέση σε θέση-”κλειδί” του δημόσιου τομέα; Όταν μιλάμε για διαφθορά στην Ελλάδα, θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να μιλήσουμε για όλα. Η ατζέντα της συζήτησης δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Αν θέλουμε, τελικά, να πάψουμε να συγκρινόμαστε στο εξωτερικό με την Ουγκάντα!

Δημοσιεύθηκε: 5 Φεβρουαρίου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πόσο ”κοστίζει” μία θέση σε θέση-”κλειδί” του δημόσιου τομέα; Όταν μιλάμε για διαφθορά στην Ελλάδα, θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να μιλήσουμε για όλα.

Η ατζέντα της συζήτησης δεν μπορεί να είναι επιλεκτική. Αν θέλουμε, τελικά, να πάψουμε να συγκρινόμαστε στο εξωτερικό με την Ουγκάντα!

Η διαφθορά είναι ένα φαινόμενο που αφορά όλη την ελληνική κοινωνία και όχι μόνο λίγους και ισχυρούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Μήπως δεν είναι επίσημες οι έρευνες που αναδεικνύουν πρώτες σε διαφθορά τις εφορίες και τις πολεοδομίες της χώρας;

Μήπως δεν έχουμε γίνει όλοι μας μάρτυρες σε ”περίεργες συναλλαγές” στα δημόσια νοσοκομεία;

Ζητήστε να μάθετε από επιχειρηματίες (μικρούς και μεγάλους) πόσα χρήματα τους έχει κοστίσει μέχρι σήμερα η συνδιαλλαγή τους με τους εκπροσώπους του κράτους. Κάντε και κάτι πιο απλό: Ρωτήστε όποιον βρείτε μπροστά σας ανοικτά αν έχει εξαναγκαστεί ή όχι να ”εξαγοράσει” το δίπλωμα οδήγησής του.

Χρειάζεται πραγματική επανάσταση στον κρατικό μηχανισμό. Άλλες διαδικασίες! Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η λύση βρίσκεται στην άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και στην πραγματική και εκ βάθρων ανασύσταση πολλών δημοσίων οργανισμών.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μπορούν να ισχυριστούν ότι βάλλονται τα δικαιώματα των μελών τους. Δεν τους έχουμε δει όμως να πραγματεύονται το θέμα της διαφθοράς. Να επιμείνουν, για παράδειγμα, για την ουσιαστική εφαρμογή του πόθεν έσχες.

Να πρωτοστατούν στην εκδίωξη των επίορκων υπαλλήλων. Πόσοι αλήθεια έχουν μέχρι σήμερα σταλεί στα υπηρεσιακά συμβούλια με το ερώτημα της απόλυσης και πόσοι απ’ αυτούς έχουν επιστρέψει στις υπηρεσίες τους;

Θέλουμε να πατάξουμε τη διαφθορά;

Να κλείσουμε όλες τις διόδους συνδιαλλαγής των κρατικών υπαλλήλων με τους πολίτες. Για παράδειγμα, να υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια στους φορολογικούς ελέγχους και να μην έχει τη δυνατότητα ο πολίτης να διαπραγματευτεί με τον έφορο.

Τέλος πάντων, λύσεις υπάρχουν. Αρκεί να το θελήσει κανείς. Όποιος έχει ελέγξει την αντίστοιχη λειτουργία των υπηρεσιών των προηγμένων χωρών της Δύσης, αντιλαμβάνεται αμέσως για τι πράγμα συζητάμε.

Όταν ο εφοριακός υπάλληλος, που πιάνεται στα πράσα να εκβιάζει και να αποσπά χρηματικό ποσό από τον φορολογούμενο, οδηγηθεί στη φυλακή, αυτό θα γίνει παράδειγμα και για τους υπόλοιπους.

Η διαφθορά είναι θέμα μόνο των δημοσίων υπαλλήλων; Και των δημοσίων υπαλλήλων, κι εκεί το καταλαβαίνει περισσότερο ο πολίτης. Το τι συνέβη με το Πόρτο Καράς δεν το ξέρουμε και δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Αν υπήρξε τελικά συναλλαγή ή όχι.

Το τι συμβαίνει, όμως, στις εφορίες, στις πολεοδομίες και στα νοσοκομεία το βιώνουμε καθημερινά. Το ψάρι βρωμάει, βέβαια, από το κεφάλι. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι πολιτικοί μας. Είναι ίσως εκείνοι που ευθύνονται περισσότερο.

Όχι μόνο διότι έχουν αφήσει σκιές σε σχέση με τις δραστηριότητές τους (ποιανού πολιτικού έχει ελεγχθεί ουσιαστικά το πόθεν έσχες;), αλλά και διότι δεν πήραν την πολιτική απόφαση να κτυπήσουν τη διαφθορά.

Μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχει και μία αισιόδοξη νότα: Τα νέα παιδιά. Μορφωμένα, με άλλη αντίληψη για τη ζωή, μπορούν να αποτελέσουν το στήριγμα οποιασδήποτε εξυγιαντικής προσπάθειας. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Μένει να αποδειχτεί και η θέληση...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.