Αθήνα: Η πόλη μετρά τις πληγές της...

Τις πληγές της από τις ταραχές που τη συγκλόνισαν το τελευταίο διήμερο μετρά η Αθήνα. Πληγές που απλόχερα δίνουν τροφή για σκέψη σε όποιον επιχειρήσει να κατανοήσει τι συνέβη στην πόλη και για ποιους λόγους.

Δημοσιεύθηκε: 8 Δεκεμβρίου 2008 - 07:59

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Τις πληγές της από τις ταραχές που τη συγκλόνισαν το τελευταίο διήμερο μετρά σήμερα η Αθήνα.

Μαζί της και η σύγχρονη ελληνική δημοκρατία.

Ο θάνατος του νεαρού -μόλις 15-16 χρονών- Αλέξανδρου-Ανδρέα Γρηγορόπουλου, από πυρά ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια, το βράδυ του Σαββάτου, χαρακτηρίστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια "τραύμα στη λειτουργία του κράτους - δικαίου".

Τραύμα, ωστόσο, στη λειτουργία της κοινωνίας μας προκάλεσαν και όσα ακολούθησαν την τραγική απώλεια αυτού του ανθρώπου.

Στην Αθήνα είκονα καταστροφής.

Αποκαΐδια και ερημωμένοι δρόμοι μετά την αποχώρηση "αντιεξουσιαστών" και αστυνομίας.

Εικόνα χάους, αστάθειας, φόβου και συνάμα οργής.

Εικόνα που απλόχερα έδινε τροφή για σκέψη σε όποιον επιχειρούσε να κατανοήσει τι ακριβώς συνέβη στην πόλη (και για ποιους λόγους) το τελευταίο διήμερο.

Είτε ανήκει σε όσους "εξεγέρθηκαν" είτε σε όσους υπέστησαν τα δεινά αυτής της "εξέγερσης".

Στην Αθήνα, στην πόλη που έζησε για μία ακόμη φορά σκηνές βίας, το τελευταίο διήμερο κάηκαν τουλάχιστον 25 - 30 καταστήματα, 16 υποκαταστήματα τραπεζών και δεκάδες αυτοκίνητα.

Μαζί τους ωστόσο, ίσως "κάηκε" και η ελπίδα κάθε ανθρώπου να ζήσει τη ζωή του σε μία "ευνομούμενη Πολιτεία".

Σε μία Πολιτεία η οποία διαθέτει συγκροτημένες δομές δημοκρατικής λειτουργίας και τις εφαρμόζει κατά τρόπο δίκαιο και ίσο έναντι όλων.

Σε μία Πολιτεία όπου το έγκλημα τιμωρείται και η ζωή αλλά και η περιουσία προστατεύονται.

Σε μία Πολιτεία όπου δεν φοβάσαι να στείλεις το παιδί σου στους δρόμους για να παίξει ή για να διαδηλώσει, καθώς γνωρίζεις ότι οι δομές για την προστασία του υφίστανται και μπορούν -εντός ανθρωπίνων ορίων- να φανούν αποτελεσματικές.

Σε μία Πολιτεία στην οποία μπορείς να πιστεύεις ότι οι μόχθοι ετών δεν θα γίνουν παρανάλωμα του πυρός σε μία στιγμή, επειδή οι εντεταλμένοι φορείς για την επιβολή της τάξης επιλέγουν να τεθούν στο "περιθώριο", έως ότου εκτονωθούν τα πνεύματα...

Και βεβαίως, σε μία Πολιτεία όπου αυτοί ακριβώς οι φορείς δεν εμφανίζονται ως υπαίτιοι εγκλημάτων.

Αυτή η Πολιτεία μόνο ευνομούμενη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και αλοίμονο εάν αυτό αποδειχτεί πραγματικότητα...

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.