Το Τάγμα του Ρομπέν των Δασών...

Η μάχη μικρών και μεγάλων! Το σενάριο αυτό ταλανίζει επί πέντε χρόνια την χρηματιστηριακή αγορά. Λες και μιλάμε για δύο παρατάξεις. Από την μία οι πλούσιοι με τα blue chips και από την άλλη οι φτωχοί και κατατρεγμένοι με την Περιφέρεια.

Δημοσιεύθηκε: 22 Απριλίου 2003 - 09:07

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η μάχη μικρών και μεγάλων! Το σενάριο αυτό ταλανίζει επί πέντε χρόνια την χρηματιστηριακή αγορά. Λες και μιλάμε για δύο παρατάξεις. Από την μία οι πλούσιοι με τα blue chips και από την άλλη οι φτωχοί και κατατρεγμένοι με την Περιφέρεια.

Η υπόθεση θυμίζει ελληνική ταινία του παλιού ελληνικού σινεμά. Τότε που πριν πας στην αίθουσα του κινηματογράφου για να παρακολουθήσεις Μάρθα Βούρτση ή Νίκο Ξανθόπουλο χρειαζότανε να περάσεις από το περίπτερο να αγοράσεις χαρτομάντηλα...

Έχει μάλιστα δημιουργήσει και ολόκληρο φιλοσοφικό ρεύμα στην Σοφοκλέους. Κάτι σαν το ”Τάγμα του Ρομπέν των Δασών”. ”Οι μικροεπενδυτές επιβάλλεται να αγοράζουν μετοχές της Περιφέρειας για να στηρίξουν τους ομοίους τους”! Μεγαλύτερη βλακεία από αυτή δεν μπορούσε να ειπωθεί. Είναι του ίδιου διαμετρήματος με εκείνη την άποψη που υποστήριζε ότι τα Μακεδονικά Κλωστήρια στις 100 δραχμές ήταν φθηνότερα από την Εθνική στις 10.000 δραχμές…

Οι μετοχές δεν χωρίζονται σε μικρής και μεγάλης κεφαλαιοποίησης, αλλά σε φθηνές και ακριβές. Μία μετοχή της μεγάλης κεφαλαιοποίησης μπορεί να έχει 100 ευρώ και να είναι πάμφθηνη και μία της μικρής κεφαλαιοποίησης να αποτιμάται 10 λεπτά και να είναι πανάκριβη. Μπορεί φυσικά να ισχύει και το αντίστροφο...

Όσοι επιχειρούν να περάσουν την αντίληψη του ”χρηματιστηρίου των πτωχών” είναι επικίνδυνοι και τυχοδιώκτες. Δεν προσφέρουν στον Θεσμό, αλλά εξυπηρετούν άλλους, ύποπτους, σκοπούς...

Ας ξεφύγουμε από αυτή την ”ταξική” διάκριση των μετοχών και των εταιριών. Ο επιχειρηματίας είναι πάντα επιχειρηματίας. Είτε είναι βασικός μέτοχος του Τιτάνα είτε του Λούλη. Τα πρόσωπα ασφαλώς και παίζουν ρόλο, όχι όμως με τον τρόπο που πιστεύουμε.

Υπάρχουν καλοί και κακοί επιχειρηματίες που δημιουργούν και το ανάλογο περιβάλλον για την εταιρία τους και κατ’ επέκταση για την μετοχή τους.

Πίσω από την περίεργη αυτή παραφιλολογία για το ”Χρηματιστήριο των πτωχών” κρύβεται μία μεγάλη αθλιότητα. Οι παίκτες, οι τζογαδόροι και τα τρωκτικά προτιμούν τις μικρές εταιρίες για έναν και μοναδικό λόγο. Οι μικρές κεφαλαιοποιήσεις χρειάζονται μικρά αντίστοιχα κεφάλαια για ”τζόγο”. Δεν είναι εύκολο να κάνει κάποιος κάτι ανάλογο στην μετοχή του ΟΤΕ, για παράδειγμα!

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και ας πάψουμε να υποκρινόμαστε. Κι ας μην ξεχνάμε ότι τα εύκολα κέρδη εύκολα χάνονται...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.