Ο τουρισμός, τα ρεκόρ και η αθέατη όψη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η μείωση αφίξεων που παρουσίασαν εφέτος έναντι της περυσινής χρονιάς κορυφαίοι ελληνικοί τουριστικοί προορισμοί, όπως η Μύκονος ή η Σαντορίνη, δεν είναι το απότοκο μόνον των υψηλών τιμών που εμφανίζουν τα καταλύματα και οι λοιπές τουριστικές υπηρεσίες σε αυτά τα νησιά.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο αποτιμάται το συνολικό τουριστικό προϊόν που προσφέρουν αυτοί οι κορυφαίοι προορισμοί. Κυριότερα, δε, αντικατοπτρίζει τις επιπτώσεις των ελλείψεων σε βασικές υποδομές. Όταν ζητήματα όπως τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, η διαχείριση απορριμμάτων, η παροχή ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών ή ακόμη και το οδικό δίκτυο παραμένουν ανεπίλυτα ή χωλαίνουν, οι υψηλού επιπέδου ξενοδοχειακές ή άλλες τουριστικές υπηρεσίες υποβαθμίζονται. Ο συνδυασμός των δύο, δε, καθιστά το προσφερόμενο προϊόν αναντίστοιχο της τιμής στην οποία αυτό προσφέρεται.

Κατ’ αυτό τον τρόπο, μπορεί η χώρα μας να οδεύει από το ένα ρεκόρ στο επόμενο στον κλάδο του τουρισμού, ενισχύοντας το ΑΕΠ της αλλά και τον κρατικό προϋπολογισμό, όμως στην πραγματικότητα υποσκάπτει το μέλλον της, όπως έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται από τα στοιχεία τουριστικών αφίξεων.

Τα φαινόμενα συνωστισμού στους δρόμους και τα προβλήματα υδροδότησης αποτελούν αντικίνητρο για την προσέλκυση τουριστών που μπορούν να ανταποκριθούν στις υψηλές τιμές στις οποίες προσφέρονται τα κάθε λογής ξενοδοχειακά ή άλλα προϊόντα σ' αυτούς και άλλους διάσημους προορισμούς της χώρας μας. Ιδίως δε όταν η πυκνή και ολοένα αυξανόμενη έλευση κρουαζιερόπλοιων επιβαρύνει υπέρμετρα την κίνηση.

Ακόμη χειρότερα, όταν αυτοί οι προορισμοί αφήνονται έρμαιο κακοποιών στοιχείων, που κατά καιρούς δρουν ως παρακράτος, όπως καθίσταται σαφές από τις δολοφονίες και τους ξυλοδαρμούς που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τότε η όλη εικόνα όχι μόνον επιδεινώνεται, αλλά οδηγεί προς την καταστροφή.

Εάν η χώρα επιθυμεί όντως να συνεχίσει να βαδίζει στην οδό της τουριστικής ανάπτυξης, τότε οφείλει να περιφρουρήσει το προϊόν της, κορυφαία παραδείγματα του οποίου αποτελούν αυτά τα δυο νησιά. Οφείλει, πρώτον, να διαλευκάνει πλήρως τις εγκληματικές ενέργειες που πιθανότατα σχετίζονται με τα κυκλώματα τα οποία λυμαίνονται αυτούς τους προορισμούς, επιβάλλοντας τον νόμο, και δεύτερον, να μεριμνήσει για την επικράτηση όρων βιώσιμης ανάπτυξης σ' αυτούς.

Όταν η εκτόξευση του κόστους καταλυμάτων καθιστά εντελώς προβληματική την εξεύρεση στέγης ακόμη και για γιατρούς, δασκάλους, αστυνομικούς και άλλους δημοσίους υπαλλήλους που υπηρετούν σε τουριστικούς προορισμούς, πώς είναι δυνατόν να κάνουμε έστω και λόγο για προσφορά υπηρεσιών εκ μέρους αυτών των ανθρώπων;

Όταν στα στενά της Σαντορίνης επικρατεί συνωστισμός όποτε «πιάνει» κρουαζιερόπλοιο στο νησί, ή η Μύκονος δίνει την εικόνα μεγαλούπολης από τα κυκλοφοριακά προβλήματα στους δρόμους της, τότε τίποτε το βιώσιμο δεν υφίσταται στο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης που ακολουθούν τα δύο νησιά.

Οι επιπτώσεις είναι ήδη ορατές και ο κίνδυνος είναι το κακό όνομα που δημιουργούν για το ελληνικό τουριστικό προϊόν να επηρεάσει κι άλλους δημοφιλείς προορισμούς της χώρας μας.

Είναι καιρός για κανόνες αλλά και για έργα. Η επίσημη πολιτεία εμφανίζεται να εξαντλείται στη «μάχη της παραλίας» και αφήνει να περνούν απαρατήρητα κολοσσιαία ατοπήματα και ελλείψεις.

Οι ευθύνες του κράτους είναι προφανείς. Όχι μόνο για να σπάσει το απόστημα της παρανομίας, αλλά για να τεθεί η κυριότερη βιομηχανία της Ελλάδας σε υγιείς βάσεις.