Πικρές αλήθειες από τον Δρ. Σπύρο Λάτση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με γλώσσα λιτή και νηφάλια, στο μήνυμα που απηύθυνε κατά την τελετή εγκαινίων του έργου αστικής ανάπλασης στο Ελληνικό, ο Δρ. Σπύρος Λάτσης είπε χθες τρεις αλήθειες.

Κατά τρόπο αφαιρετικό, που προσκαλούσε τον θεατή σε νοηματικές αναγωγές και σε συμπεράσματα, ο Δρ. Λάτσης μίλησε για τα χρόνια που χρειάστηκαν μέχρι τα χθεσινά εγκαίνια, υπολογίζοντάς τα σε 45 και από τη στιγμή της δικής του εμπλοκής σε αυτό, σε περίπου 25. Από το 1977 δηλαδή, οπότε άρχισε να ξετυλίγεται η σκέψη μετεγκατάστασης του αεροδρομίου στα Σπάτα και από το 1996, οπότε ήρθε το έργο στην προσοχή του.

Τα αντιπαρέβαλε, δε, με τη διάρκεια αντίστοιχων έργων αστικής ανάπλασης στην Ευρώπη, που ενίοτε υπερβαίνει το ήμισυ του αιώνος, αιτιολογώντας έτσι, τουλάχιστον έως έναν βαθμό, συστημικά προβλήματα από τα οποία ακόμη υποφέρει η χώρα μας, όπως η γραφειοκρατία, το πελατειακό κράτος, η δαιδαλώδης νομοθεσία και η απουσία οράματος, δίχως όμως να τα κατονομάσει και καταδεικνύοντας ότι τελικά αυτά μπορούν να ξεπεραστούν, εφόσον υπάρχει η βούληση. Προσωπική και πολιτική.

Δίχως να απαντήσει στο θεωρητικό δίλημμα περί του χαρακτήρος που θα όφειλε να έχει το έργο -κρατικού ή ιδιωτικού-, αναφέρθηκε στους λόγους για τους οποίους υπήρξε αλλαγή της ταυτότητάς του, από κρατικό με νησίδες ιδιωτικής δραστηριότητας, σε ιδιωτικό με κρατικές νησίδες παρέμβασης, εξαιτίας των παραπάνω προβλημάτων και βεβαίως της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας. Με τον ιδιωτικό τομέα, στην ουσία, να υποκαθιστά τον δημόσιο. Διατύπωσε δε την ευχή να μην οδηγηθεί ξανά η Ελλάδα σε αυτού του είδους την αδυναμία και κατέδειξε και την ανάγκη στήριξης μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

Μίλησε, δηλαδή, ο Δρ. Λάτσης για μία μακρά περίοδο αποτυχιών, η οποία όμως τελικά οδήγησε στη σημερινή επιτυχία, της δημιουργίας του έργου. Διαμέσου αυτής της διαδικασίας, δε, εκτίμησε ότι το συγκεκριμένο έργο ένωσε τρεις κυβερνήσεις, αυτές του Αντώνη Σαμαρά, του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη, στους οποίους αναφέρθηκε προσωπικά, ευχαριστώντας τους για τη συμβολή τους στην προώθηση του έργου. Αντίστοιχα διακομματικές ήσαν, δε, οι ευχαριστίες που απηύθυνε προς υπουργούς αυτών των κυβερνήσεων, συμπεριλαμβάνοντας μέλη της παρούσας αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης.

Με αυτόν τον τρόπο, αποστασιοποιήθηκε από το πολιτικό παίγνιο και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις που στιγμάτισαν και καθυστέρησαν την προώθηση του έργου επί σειρά ετών και κατέδειξε ότι αυτό που έχει σημασία είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Με άλλα λόγια, ο Δρ. Λάτσης ούτε τα προβλήματα έκρυψε ούτε τις αντιπαραθέσεις. Αν και αναφέρθηκε σε αυτά μόνον εμμέσως, σαφώς τα υπονόησε και επέτρεψε στον κάθε θεατή του μηνύματός του να κάνει μόνος του τις απαραίτητες αναγωγές. Τόσο ως προς τα αίτια της δημιουργίας αυτών των προβλημάτων όσο και ως προς τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για την υπέρβασή τους. Αντίθετα, μίλησε για τις επιτυχίες και απέδωσε εύσημα στους συντελεστές τους.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της ομιλίας του, ενδεχομένως, ήταν το γεγονός των ευχαριστιών που απηύθυνε προς τους χιλιάδες κρατικούς λειτουργούς οι οποίοι συνέβαλαν στην επίτευξη του τελικού στόχου, αφήνοντας το μυαλό τού -έστω μνησίκακου- ακροατή να περιπλανηθεί στην «ανακάλυψη» αρχαιοτήτων ή δασικών εκτάσεων, καταμεσής του Ελληνικού, σε παλαιότερες εποχές.

Πλέον, όμως, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σημασία, υπό το φως της προόδου που έχει συντελεστεί. Αρκεί το μήνυμα του τρόπου με τον οποίο αυτή επιτεύχθηκε να έχει εμπεδωθεί…