Ο καταναλωτής, το κατενάτσιο και η κάλπη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν ευσταθεί, όπως πολλοί διατείνονται, ότι ο Έλληνας ψηφίζει με την τσέπη του, τότε το αποτέλεσμα της προσεχούς κάλπης, όποτε κι αν αυτή στηθεί, θα κριθεί κυρίως από την ακρίβεια.

Προφανώς παράμετροι όπως τα ελληνο-τουρκικά ή οι πυρκαγιές μπορούν να βαρύνουν στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Όμως, επί του παρόντος, η ακρίβεια είναι αυτή που βρίσκεται στο προσκήνιο. Αναμένεται, δε, να μας «συντροφεύσει» επί μακρόν, υπό το φως των ανατιμητικών τάσεων που οδήγησαν τη Eurostat στην εκτίμηση ότι ο ετήσιος πληθωρισμός θα ανέλθει στο 12% τον Ιούνιο στην Ελλάδα, έναντι 8,6% στην Ευρωζώνη.

Πρόκειται για ποσοστά ανατίμησης τα οποία ήταν άγνωστα στην Ελλάδα για τουλάχιστον μία γενιά και τα οποία επηρεάζουν το επίπεδο διαβίωσης -και άρα τον τρόπο σκέψης- εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας. Γεγονός, το οποίο αποτυπώνεται σε σειρά παραμέτρων, από τον εγχώριο τουρισμό εφέτος το καλοκαίρι έως τις αγοραστικές συνήθειες των νοικοκυριών και τις μετακινήσεις με ΙΧ αυτοκίνητα.

Χαρακτηριστική ως προς τούτο και έρευνα της συναδέλφου Αλεξάνδρας Γκίτση, που κατέγραψε τη σταδιακή στροφή του ελληνικού καταναλωτικού κοινού προς προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας αλλά και αντίστοιχη που δημοσίευσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ως άμυνα έναντι της ακρίβειας.

Με άλλα λόγια, τι συμβαίνει; Ενώ ο Έλληνας αγόραζε έως τώρα με βασικό κριτήριο την ποιότητα και δευτερευόντως βάσει τιμής, πλέον η εικόνα έχει μεταστραφεί, με μεγαλύτερο αριθμό καταναλωτών να δηλώνουν ότι αγοράζουν με βάση τη χρηματική δαπάνη και μικρότερο βάσει ποιοτικών κριτηρίων.

Πρόκειται, δε, για ένα πεδίο στο οποίο μικρή επίδραση μπορούν να έχουν τα κάθε λογής «επιδόματα» που προσφέρει η κυβέρνηση. Εάν εξαιρέσουμε το όφελος του power pass ή του fuel pass, ή των επιδοτήσεων των λογαριασμών ενέργειας, που αφορούν άμεσα την τσέπη του καταναλωτή, μόνον η μάλλον περιορισμένη αύξηση του κατώτατου μισθού ήρε μέρος της πληθωριστικής πίεσης που υφίσταται το μέσο νοικοκυριό.

Αντίθετα, μεγαλύτερο όφελος υπήρξε για το «καλάθι της νοικοκυράς», από τις κάθε λογής προσφορές που κάνουν τα super markets και βεβαίως από τη στροφή στα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας.

Υπό το φως αυτών των στοιχείων, των τάσεων δηλαδή που καταγράφονται τόσο στις καταναλωτικές συνήθειες των Ελλήνων όσο και στην αδυναμία ενός σημαντικού -πλην ακόμη απροσδιόριστου- ποσοστού συμπολιτών μας να κάνουν εφέτος το καλοκαίρι διακοπές αντίστοιχες προηγούμενων ετών, είναι σαφές ότι διαμορφώνεται ένα κλίμα δυσπραγίας.

Όταν οι κάτοικοι αυτής της χώρας, που ακόμη και εν μέσω κρίσης «είχαν τον τρόπο τους», φθάνουν μέχρι το σημείο να ρυθμίσουν -και δη επανειλημμένως, τον έναν μήνα μετά τον άλλον- τους λογαριασμούς ρεύματος ή φυσικού αερίου, τότε ας μην απορήσουμε εάν αυτό το γεγονός αντικατοπτριστεί στην εκλογική κάλπη.

Μπορεί η παρούσα κυβέρνηση να αντιμετώπισε στη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών ένα πραγματικό μπαράζ κρίσεων, από τα ελληνο-τουρκικά και την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού έως την πανδημία και τις πυρκαγιές -οι οποίες έδωσαν το έναυσμα πέρυσι το φθινόπωρο για την έναρξη της δημοσκοπικής της κάμψης-, όμως η ακρίβεια ίσως είναι το στοιχείο εκείνο που θα της κοστίσει στην κάλπη.

Υπό το φως της -πρόσκαιρης ή μη- εξάντλησης του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου για επιπρόσθετες παροχές, τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο, όπως μας διαβεβαιώνει ο φίλτατος Χρ. Σταϊκούρας, πρόκειται, δε, για μία κατάσταση την οποία η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει…