Η ”μαγική εικόνα” σιγά-σιγά... θρυμματίζεται

Η Σοφοκλέους έπαψε να είναι ”αμυντική” αφού βυθίστηκε σε νέο χαμηλό ερήμην των ξένων αγορών. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ΚΡΙΣΙΜΗ και οι αιτίες είναι βέβαια ”ενδογενείς”. Έχουν δε απόλυτη σχέση με τη ”μαγική εικόνα” της ελληνικής οικονομίας, τη σκληρή πραγματικότητα της ευρωζώνης και την ολιγωρία των διαφόρων ”παραγόντων”.

Δημοσιεύθηκε: 13 Ιανουαρίου 2003 - 09:07

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η ”μαγική εικόνα” σιγά-σιγά... θρυμματίζεται

του Γιώργου Παπανικολάου

Ισως το πιο σημαντικό στοιχείο - και το πιο ανησυχητικό - για την πρόσφατη συμπεριφορά της Σοφοκλέους, είναι ότι κατόρθωσε να εγγράψει νέο χαμηλό στη συνεδρίαση της Παρασκευής, όταν όλα τα χρηματιστήρια - και κυρίως τα αμερικανικά - απέχουν αρκετά έως πολύ από τα χαμηλά που είχαν καταγράψει στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου!!!

Το γεγονός αυτό - παρότι πέρασε σχεδόν... απαρατήρητο στα ΜΜΕ το Σαββατοκύριακο - καταρρίπτει πλέον με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο δύο επιχειρήματα που είχαν αποκτήσει κάποια ισχύ στο μεγαλύτερο διάστημα του 2002.

Πρώτον, ότι η Σοφοκλέους υποφέρει λόγω της πτώσης στις ξένες αγορές (σ.σ. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει συσχέτιση) και δεύτερον, ότι η ελληνική αγορά είναι πιο ”αμυντική”.

Δημιουργεί όμως και ένα ανησυχητικό ερώτημα: Σε ποιά επίπεδα θα βρεθεί η ελληνική αγορά, αν και όταν σημάνει η ώρα της υποχώρησης για τα μεγάλα ξένα χρηματιστήρια; Ποιό θα είναι το επόμενο χαμηλό της Σοφοκλέους, σύντομα ή κατόπιν ενός διαστήματος;

Πέραν αυτών όμως, σημασία έχει να εντοπίσουμε, όχι μόνον οι επενδυτές, αλλά και οι αρμόδιοι ”παράγοντες”, τις αιτίες εκείνες που οδηγούν το χρηματιστήριο μιας χώρας, που όντως συγκεντρώνει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα και προοπτικές (που από τη συνεχή επανάληψή τους είμαι σίγουρος ότι όλοι γνωρίζουμε απέξω κι ανακατωτά), στη συνεχή απαξίωση!

Για ποιο λόγο αν όλα βαίνουν καλώς, ως μονότονα ισχυρίζεται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν; Για ποιο λόγο δεν συγκινούνται οι επενδυτές; Και δεν αναφέρομαι μόνον στους ιδιώτες, αλλά και στους επαγγελματίες επενδυτές.

Η εξήγηση είναι απλή παρότι επισήμως δεν... σχολιάζεται. Η Ελλάδα έρχεται τώρα πλήρως αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της ευρωζώνης.

Μισθοί ελληνικοί (χαμηλοί) με τιμές που γίνονται ολοένα και περισσότερο... ”ευρωπαϊκές”. Επιτόκια ευρωπαϊκά (χαμηλά) με πληθωρισμό που - αν και χαμηλός για τα δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών - παραμένει... ”ελληνικός”.

Και βεβαίως, παραγωγικότητα και καινοτομία κάτω του... μηδενός!!!

Τώρα που μπήκαμε στην ευρωζώνη (και καλώς πράξαμε τονίζω, για να μην παρεξηγηθώ) ανακαλύπτουμε με ολοένα και βιαιότερο τρόπο ότι ”αυτά που ξέραμε πρέπει να τα... ξεχάσουμε”.

Κι ακόμη, ανακαλύπτουμε ότι τόσο οι αγορές, όσο και οι επιχειρήσεις μας, όσο κι εμείς οι ίδιοι, δεν είμασταν καθόλου έτοιμοι γιαυτό το ”σοκ”, όπως πιστέψαμε ίσως για λίγο την περίοδο του 1999, υποβοηθούμενοι βεβαίως κι από τα... πονταρίσματα των ξένων κεφαλαίων στη... ”σύγκλιση”.

Αυτή την τρομακτική ανασφάλεια, την προσδοκία των βίαιων προσαρμογών, που θα αλλάξουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το ”τοπίο” με τον τρόπο που το ξέραμε, νιώθει, θέλοντας και μη, η Σοφοκλέους!!!

Κι έτσι πολύ απλά εντείνονται οι πιέσεις από τη διεθνή οικονομική και γεωπολιτική αβεβαιότητα.

Αναμφισβήτητα, η κατάσταση είναι πλέον εξαιρετικά κρίσιμη, όχι μόνον για τις ”τιμές” της χρηματιστηριακής αγοράς, αλλά και για τις επιπτώσεις σε ολόκληρη την οικονομία, επιπτώσεις σχετιζόμενες κυρίως με ”κόκκινους κωδικούς”, μετοχοδάνεια, υποχρεώσεις, επάρκειες κεφαλαίων, και άλλα πολλά!!!

ΥΓ. Απέναντι στις νέες προκλήσεις, η ελληνική κοινωνία, η πολιτική και οι πολιτικοί, αλλά και οι ίδιοι οι επιχειρηματικοί παράγοντες σε μεγάλο βαθμό, απαντούν έως στιγμής με την... αδράνεια.

Για αυτό το λόγο - αλλά και επειδή δεν έχουν υπάρξει παρά ελάχιστες αλλαγές προσώπων - ο ενήμερος και ενεργός οικονομικά πολίτης έχει την αίσθηση ότι σχεδόν τίποτα δεν ”κινείται”.

Τουναντίον υπάρχει η αίσθηση ότι γυρίζουμε πίσω σε πρακτικές περασμένων δεκαετιών, τότε που το ”σύστημα” προσπαθούσε να διασφαλίσει την επιβίωσή του εις βάρος της κοινωνίας και του κράτους!!!

Σε βάθος χρόνου θα αποδειχτεί βεβαίως ότι ήταν ψευδαίσθηση. Ότι κι αν κάνουν κάποιοι για να προστατέψουν τα κεκτημένα τους, απλά θα καθυστερήσουν το αναπόφευκτο, εις βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας.

Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουν αυτό οι ”παράγοντες”, αρχής γενομένης από τους... ”τραπεζίτες”, που έχουν εν τέλει και τη μεγαλύτερη ισχύ, τόσο το καλύτερο για την οικονομία και για τη Σοφοκλέους, που έτσι κι αλλιώς μαλλον πρέπει να προετοιμάζονται για νέες δοκιμασίες.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.