Ενέργεια: Στερνή μου γνώση…

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ως ανυπόστατες, όπως μας προτρέπουν αρμόδια στελέχη του κλάδου ενέργειας, τις πληροφορίες που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας περί μεγάλης αύξησης της παραγωγής λιγνίτη ή αν θεωρήσουμε ως υπερβολικούς τους ισχυρισμούς του προέδρου της ΓΕΝΟΠ ΔEΗ κ. Γ. Αδαμίδη περί πιθανότητας επιβολής “δελτίου” στο ηλεκτρικό ρεύμα, ακόμη και τότε οφείλουμε να μην αγνοήσουμε δύο τινά:

Πρώτον, την πλήρη ανατροπή των έως τώρα κυβερνητικών σχεδιασμών, με τη δρομολογούμενη επιτάχυνση των ερευνών υδρογονανθράκων, στο Ιόνιο και στην Κρήτη και δεύτερον, την αντίστοιχη επιτάχυνση της υλοποίησης έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας «το συντομότερο δυνατόν», που εξήγγειλε χθες με κάθε επισημότητα η ΔEΗ. 

Οφείλουμε, ακόμη, να μην αγνοήσουμε τον «ογκόλιθο» που στέκει καταμεσής στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου και ακούει στο όνομα, «κρατικές επιδοτήσεις» νοικοκυριών και επιχειρήσεων, στους λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου, ως ελάχιστη άμυνα στην εκτόξευση των ενεργειακών τιμών.

Βάσει αυτών των συλλογισμών, οι οποίοι αφορούν ζητήματα της άμεσης καθημερινότητας του κάθε πολίτη, της κάθε επιχείρησης αλλά και ολόκληρης της οικονομίας, προκύπτει σαφώς ότι η χώρα πορευόταν έως τώρα δίχως ένα αξιόπιστο και άμεσα βιώσιμο Plan B σε ό,τι αφορά στην πράσινη μετάβασή της. Δηλαδή, στην ταχύτητα με την οποία προωθούσε την υπόθεση της απολιγνιτοποίησης και η οποία την εξανάγκαζε στην ανάπτυξη αντίστοιχης εξάρτησης από το φυσικό αέριο.

Μολονότι ούτε η ροή του φυσικού αερίου έχει διακοπεί μέχρι τώρα προς τη χώρα μας, ούτε έχουν διαγραφεί οι εναλλακτικές λύσεις που προσφέρουν η δυνατότητα αντιστροφής της ροής του αγωγού ΤΑΡ για την εισαγωγή φυσικού αερίου και η αύξηση του χώρου αποθήκευσης LNG στη Ρεβυθούσα, είναι σαφές ότι τούτες δεν επαρκούν για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης διακοπής της ροής ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ελλάδα.

Στο ερώτημα, δε, κατά πόσον ήταν δυνατή η πρόβλεψη μίας τόσο ραγδαίας ανατροπής στον χώρο της ενέργειας, όπως αυτή που επέβαλε ο πόλεμος στην Ουκρανία, η απάντηση είναι προφανώς αρνητική. Αντίστοιχα προφανής, όμως, είναι η ανάγκη οποιοδήποτε πλάνο ενεργειακής μετάβασης να συνοδεύεται από ένα βιώσιμο σχέδιο υπαναχώρησης, το λεγόμενο plan B, σε περίπτωση προβλήματος  στον αρχικό σχεδιασμό.

Στην περίπτωσή μας, το εναλλακτικό σχέδιο απουσίαζε και το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι δυνατόν να περάσει απαρατήρητο.

Τουλάχιστον, όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Οι εξελίξεις στην αγορά φυσικού αερίου οδηγούν στην αναθέρμανση των σχεδίων της κυβέρνησης αναφορικά με τις έρευνες υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και στην Κρήτη, βάσει των αδειών που έχουν χορηγηθεί, με την ελπίδα ότι θα καλυφθεί έτσι έστω μέρος των ενεργειακών αναγκών της χώρας μας, που ικανοποιεί σήμερα το ρωσικό φυσικό αέριο (περί το 40% του συνόλου).

Τόσο, όμως, οι έρευνες υδρογονανθράκων όσο και η ανάπτυξη νέων έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας απαιτούν χρόνο. Στην περίπτωση των υδρογονανθράκων, εάν όλα εξελιχθούν ομαλά, θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε δοκιμαστικές γεωτρήσεις σε περίπου τέσσερα χρόνια. Αντίστοιχα, η ανάπτυξη έργων ΑΠΕ θα απαιτούσε περί τη διετία και πάλι εάν όλα πάνε καλά και δεν σκαλώσουν όπως τόσα άλλα κατά το παρελθόν σε τοπικές ή άλλες αντιδράσεις.

Έως τότε, όμως, τι; Δελτίο όπως λέει ο κ. Αδαμίδης ή επιστροφή στον λιγνίτη; Εάν δε όντως ευσταθεί αυτό το σενάριο, με το προσωπικό που εγκατέλειψε την υπηρεσία, τι μέλλει γενέσθαι; 

Αυτά όμως συμβαίνουν, όταν δεν υπάρχει βιώσιμο plan B…