Ο επιτήδειος ουδέτερος μόνος κερδισμένος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το έκανε στον Β’ ΠΠ., παίρνοντας το πλευρό των Συμμάχων την ύστατη ώρα, ώστε να διεκδικήσει εδαφικά κέρδη στη συνέχεια, το πράττει και τώρα, διεκδικώντας ήδη όσα επιθυμεί, παρά την επαμφοτερίζουσα στάση που τήρησε στην ουκρανική κρίση.

Η Τουρκία έχει επανειλημμένως δείξει ότι μπορεί να υποδυθεί τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου», αρνούμενη να λάβει σαφή θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς έως ότου η μάχη έχει κριθεί, ώστε να βρίσκεται πάντα στην πλευρά των κερδισμένων. «Όπλο» της η καίριας γεωστρατηγικής σημασίας θέση της στον χάρτη της περιοχής αλλά και η ικανότητά της να «παίζει» μεταξύ αντιπάλων, για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων. Τέχνη που ο φίλτατος Ρ.Τ. Ερντογάν εμφανίζεται να έχει αναγάγει σε επιστήμη.

Ώρα να αρθούν οι «άδικες» κυρώσεις στην αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, φέρεται να είπε χθες στην επικοινωνία που είχε με τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, εκμεταλλευόμενος πλήρως τη διαμεσολαβητική προσπάθεια που κατέβαλε μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, με τη συνάντηση των εκατέρωθεν υπουργών Εξωτερικών των δύο αντιμαχόμενων κρατών, Λαβρόφ και Κουλέμπα στο Διπλωματικό Φόρουμ της Αττάλειας, υπό τη σκέπη του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ανεξαρτήτως εάν αυτή η προσπάθεια απέβη παντελώς άκαρπη.

Μπόρεσε, ωστόσο, η Τουρκία να διαδραματίσει τον συγκεκριμένο ρόλο βασιζόμενη ακριβώς σε αυτή την επαμφοτερίζουσα στάση της μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας/Δύσης, καθώς φρόντισε να μην αποξενώσει κάποια εκ των δύο πλευρών, σε αντίθεση με άλλες χώρες που επεδίωξαν από την πρώτη στιγμή να διατυμπανίσουν το «στρατόπεδο» της επιλογής τους, εμφανιζόμενες μάλιστα και βασιλικότερες του βασιλέως, με την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία.

Σήμερα, μπορεί να ζητά την άρση των αμερικανικών κυρώσεων στην αμυντική της βιομηχανία, οι οποίες επιβλήθηκαν, ας μην ξεχνάμε, και εξαιτίας της προμήθειας των ρωσικών S 400, καθώς οδήγησε -έστω πρόσκαιρα και έστω ανεπιτυχώς- στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τις δύο πλευρές.

Κατόρθωσε δε να το πράξει αυτό, παρά την πώληση προς την Ουκρανία αριθμού των περίφημων drones που κατασκευάζει, καθώς εξυπηρέτησε τις όποιες ανάγκες μετακίνησης είχε ο ρωσικός πολεμικός στόλος, πριν κλείσει τα Στενά των Δαρδανελίων και συνεχίζει να διατηρεί τον εναέριο χώρο της ανοικτό στα ρωσικά αεροσκάφη. Κυριότερα, δε, δεν έχει προχωρήσει σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Όλα αυτά, μάλιστα, ενώ -ατύπως- φέρεται να προμήθευσε κατά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, με νέα παρτίδα Bayraktar B-2 το Κίεβο.

Θύμισε έτσι στους δυτικούς συμμάχους της, επ' ευκαιρία της ουκρανικής κρίσης, ότι παρά την όποια τυχόν αντιπαράθεση έχει με αυτούς, η κομβική της γεωστρατηγική θέση την καθιστά «υποχρεωτικό σύμμαχο» για τη Δύση.

Όσο κι αν η Ελλάδα επιδιώκει την κατάκτηση ηθικού πλεονεκτήματος, λαμβάνοντας μία κάθετη θέση υπέρ των δυτικών θέσεων και ενισχύοντας την Ουκρανία με υγειονομικό και αμυντικό εξοπλισμό από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η Τουρκία θα παραμένει η πλευρά με το ουσιαστικό πλεονέκτημα που της προσφέρουν η γεωστρατηγική της θέση και η δεινότητά της να ελίσσεται μεταξύ αντιπάλων.

Κατά πόσον θα μπορέσει να αποκομίσει τα οφέλη που προσδοκά από τη Δύση, όπως η προμήθεια νέων αεροσκαφών F-16 και ο εκσυγχρονισμός του υφιστάμενου στόλου της ή ακόμη και η άρση των κυρώσεων που υφίσταται σήμερα η αμυντική της βιομηχανία, είναι ακόμη ασαφές.

Δείχνει, όμως, ότι δίχως να δώσει κάτι, μπορεί να διεκδικεί τα πάντα.