Το νέο προσφυγικό και οι προκλήσεις

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παρούσα κρίση δεν αφορά μόνο την παραβίαση της διεθνούς έννομης τάξης με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά, όπως κάθε πόλεμος, και μία εξελισσόμενη ανθρωπιστική τραγωδία.

Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με την αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ, σχεδόν μισό εκατομμύριο πρόσφυγες έχουν ήδη διαβεί τα σύνορα της Ουκρανίας προς όμορες χώρες, σε αναζήτηση ασφαλούς καταφυγίου.

Αυτό το καταφύγιο, κατόπιν της όποιας αναγκαίας ή προσήκουσας συνεννόησης με την ΕΕ, πρέπει να μπορεί να τους το προσφέρει και η χώρα μας. Ασφαλώς, σε όσους εκ των ομογενών μας επιλέξουν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και βεβαίως σε όσους πολίτες της χώρας κριθεί δέον να φιλοξενήσουμε.

Η ελληνική χείρα βοηθείας προς την Ουκρανία δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σε όπλα, πυρομαχικά, υγειονομικό υλικό ή την όποια άλλη υλική βοήθεια ήδη αρχίσαμε να στέλνουμε από χθες. Οφείλει να επεκταθεί και σε όσους αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους και είναι σήμερα οι νέοι πρόσφυγες στην Ευρώπη. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους περιθάλψουμε, εάν το έχουν ανάγκη, να τους φιλοξενήσουμε και να τους προσφέρουμε όσα επιζητούν τώρα, την ώρα του δράματός τους.

Ας μην ξεχνάμε ούτε τις αντίστοιχες ώρες που έχει βιώσει ο ελληνισμός, πριν από ακριβώς 100 χρόνια με τον διωγμό από τη Μ. Ασία, αλλά και το 1974 στην Κύπρο.

Επί σειρά ετών, η χώρα μας εμφανιζόταν κατώτερη των περιστάσεων υπό το φως του μεταναστευτικού κύματος που δημιούργησαν οι συρράξεις στη Μ. Ανατολή, ενώ μόνον εσχάτως αναβαθμίστηκαν οι δομές φιλοξενίας στα νησιά του Α. Αιγαίου. Πλέον, υπάρχει η τεχνογνωσία αλλά και τα κονδύλια -και όπου δεν υπάρχουν, οφείλουμε να συνεννοηθούμε με την ΕΕ ώστε να εξευρεθούν-, ώστε να φιλοξενηθούν, κατά τρόπο αξιοπρεπή, αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα τελούν υπό διωγμό.

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι η Ουκρανία είναι μία χώρα με έμφαση στη βιομηχανία αλλά και τη γεωργία, δύο τομείς στους οποίους η χώρα μας επιζητά εξειδικευμένο προσωπικό, όπως επανειλημμένως τονίζεται σε σχετικές μελέτες του ΣΕΒ και υπ’ αυτό το πρίσμα, η χείρα βοηθείας που θα τείνει η Ελλάδα προς τους Ουκρανούς πολίτες είναι βέβαιον ότι θα αποδειχθεί και επ’ ωφελεία της.

Στον βαθμό, δε, που η φιλοξενία που θα προσφέρει η χώρα μας σε ομογενείς και άλλους Ουκρανούς πολίτες είναι η προσήκουσα και αποφευχθούν οι εικόνες ντροπής που εξέθεσαν την Ελλάδα κατά το παρελθόν, ενδέχεται η πατρίδα μας να καταστεί και «δεύτερη» δική τους, μακροπρόθεσμα, μειώνοντας έτσι και το οξύ δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε.

Όλα αυτά, όμως, αποτελούν ενδεχομένως τροφή για σκέψη κατά το μέλλον. Η πρόκληση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη σήμερα η χώρα μας αφορά στο άνοιγμα των συνόρων της, κατά τρόπο έμπρακτο (με αποστολές οδικών μεταφορικών μέσων, στις συνοριακές διαβάσεις της Ουκρανίας) και στη φιλοξενία αυτών των προσφύγων, σε ξενοδοχειακές ή άλλες κατάλληλες δομές στην Ελλάδα.

Αυτή είναι η πρόκληση και σε αυτήν οφείλουμε να ανταποκριθούμε, επιδεικνύοντας έμπρακτη αλληλεγγύη σε έναν δοκιμαζόμενο λαό, που γεύτηκε τη φρίκη του πολέμου κατά τον 21ο αιώνα.

Διαφορετικά, ποιο το νόημα της επίκλησης των αρχών που περιβάλλουν τον δυτικό κόσμο, όταν αυτός δεν στέκει πρόθυμος να τις μοιραστεί με όσους τελούν υπό διωγμό και δη στη γειτονιά του;