Τι ακούσαμε και τι δεν ακούσαμε στη Βουλή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά από τρεις ημέρες κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των κυριότερων πολιτικών δυνάμεων του τόπου, πού ακριβώς βρισκόμαστε;

Η κυβέρνηση επιβίωσε της ψήφου δυσπιστίας και επιβεβαίωσε την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, ακριβώς όπως είχε πράξει και περίπου προ μηνός, με την ψήφιση του προϋπολογισμού. Τίποτε το καινούργιο εκεί, άρα!

Επί τρεις ημέρες, δε, είχε την ευκαιρία να παραθέσει, με κάθε λεπτομέρεια, τα πεπραγμένα της ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής, αλλά κυριότερα του εκλογικού σώματος και ασφαλώς, διαμέσου της συσπείρωσης που προκάλεσε στους κόλπους της η υποβολή της πρότασης μομφής εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, κατόρθωσε να «ξεπλύνει» τουλάχιστον τμήμα των αρνητικών εντυπώσεων που συνόδευσαν το φιάσκο των ενεργειών της κατά την πανδημία.

Αντίστοιχα, φρόντισε να μεμφθεί η ίδια το ΚΙΝΑΛ και τη στάση του απόντος αρχηγού του, αναφορικά με την απόφασή του να υπερψηφίσει την πρόταση δυσπιστίας, εκτιμώντας ότι «θα περίμενε καλύτερα»...

Η αξιωματική αντιπολίτευση είχε την ευκαιρία, πρώτον, να υπερβεί τα όποια εσωκομματικά ζητήματα αντιμετωπίζει και πάλι διαμέσου της συσπείρωσης που προκάλεσε η ολομέτωπη επίθεση στην κυβέρνηση και δεύτερον, να ξεπεράσει έτσι, πρόσκαιρα ή μη, τη δημοσκοπική πίεση που υφίσταται ή τουλάχιστον να αναπροσανατολίσει τη συζήτηση μακριά από αυτήν.

Με ένα σημαντικό τμήμα της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα να εστιάζεται στην υπόθεση Φουρθιώτη, οι τόνοι του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρέμειναν οξείς, σε βαθμό που να αποκλείει οποιοδήποτε ενδεχόμενο γεφύρωσης του χάσματος που χωρίζει τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας.

Τέλος, ο νέος πρόεδρός του ΚΙΝΑΛ, Ν. Ανδρουλάκης, κατόρθωσε να καταγράψει την πρώτη του -έστω άτυπη- κοινοβουλευτική παρουσία, μολονότι μέλος της Ευρωβουλής, με την ομιλία του στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΚΙΝΑΛ, η οποία πραγματοποιήθηκε εκτός κοινοβουλευτικού ωραρίου. Τηρώντας δε πολιτική ίσων αποστάσεων και με βέλη τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση, υποστήριξε εκ νέου ότι δεν θα καταστεί βακτηρία ουδενός εκ των δύο κυριότερων κομμάτων της χώρας.

Τα δε μικρότερης κοινοβουλευτικής ισχύος κόμματα ανέπτυξαν κατά τον προσήκοντα κοινοβουλευτικό χρόνο τις απόψεις τους, κυρίως, επιτιθέμενα στην κυβέρνηση αλλά και όπου δη.

Έτσι, λοιπόν, πού ακριβώς βρισκόμαστε μετά τον τριήμερο κοινοβουλευτικό καβγά; Η απάντηση είναι ακριβώς εκεί που ήμασταν και πριν από αυτόν, με μία μόνον κύρια διαφορά: επαναβεβαιώθηκε η πεποίθηση όλων ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, ακόμη και όταν οι περιστάσεις το καλούν, αδυνατεί να βρει οδό συνεννόησης και να υπερβεί κατά τρόπο ομόψυχο τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο τόπος.

Για παράδειγμα -αν και δεν ήταν το αντικείμενο της περίστασης-, ουδεμία πρόταση εποικοδομητικού χαρακτήρα ως προς τις ανάγκες πολιτικής προστασίας που αντιμετωπίζει η χώρα έπεσε στο τραπέζι της τριήμερης συζήτησης. Ουδεμία προσφορά συνεργασίας υπεβλήθη και ουδείς εξήλθε σοφότερος από αυτήν τη συζήτηση αναφορικά με τη διαχείριση της επόμενης κρίσης που θα αντιμετωπίσει ο τόπος μας.

Θα πείτε, ενδεχομένως, «μα δεν ήταν αυτό το αντικείμενο της συζήτησης» και θα έχετε δίκιο. Ας πούμε όμως, τότε, τα πράγματα με το όνομά τους ακόμη κι αν είναι περιττό: την πολιτική τους επιβίωση αναζήτησαν όλοι και αυτή ήταν το κύριο αντικείμενο της τριήμερης συζήτησης.

Όσο τώρα για τις πυρκαγιές, τους σεισμούς, τις κακοκαιρίες και την πανδημία… έχει ο Θεός!