Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Καλή η συγγνώμη, καλύτερα τα μέτρα

Αρκεί ακόμη ένα «mea culpa»; Οι ευθύνες δεν έχουν ονοματεπώνυμο; Πώς είναι δυνατή η συνέχιση εναπόθεσης εμπιστοσύνης προς όσους -αποδεδειγμένα- εμφανίστηκαν ελλιπείς; Ποια είναι η προετοιμασία για το μέλλον;

Καλή η συγγνώμη, καλύτερα τα μέτρα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο ευπρόσδεκτη ή αναγκαία κι αν υπήρξε η πρωθυπουργική συγγνώμη προς όσους υπέστησαν δεινά από τη θεομηνία που έπληξε μεγάλο τμήμα της χώρας το προηγούμενο τριήμερο, άλλο τόσο είναι η ύπαρξη ενός σχεδίου για την αποτροπή τυχόν επανάληψης αντίστοιχων περιστάσεων στο μέλλον.

Δίχως τη γνώση ότι η πολιτεία διαθέτει τον σχεδιασμό, τα μέσα και την οργάνωση να εφαρμόσει ένα αποτελεσματικό σχέδιο πολιτικής προστασίας, πώς είναι δυνατόν να εναποθέσει εκ νέου την εμπιστοσύνη του προς αυτήν ο κάθε πολίτης;

Εάν για ένα κύμα κακοκαιρίας, όντως ισχυρό, για το οποίο, όμως, υπήρχε πλήρης γνώση εκ των προτέρων, οι αστοχίες σχεδιασμού και αντιμετώπισης ήταν τόσο οξείες, τότε για το απρόβλεπτο τι μέλλει γενέσθαι; Η φύση, δε, σπανίως προειδοποιεί τόσο εύγλωττα.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, όσο αναγκαία κι αν ήταν η ανάληψη ευθύνης στην οποία προχώρησε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, για τις αστοχίες της πολιτείας κατά την αντιμετώπιση του πρόσφατου κύματος κακοκαιρίας, είναι σαφές ότι απομένουν δύο τινά. Πρώτον, ο καταλογισμός αυτής της ευθύνης σε συγκεκριμένα πρόσωπα και δεύτερον, η διασφάλιση ότι θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην επαναληφθούν αντίστοιχα φαινόμενα ολιγωρίας στο μέλλον.

Κατά τον κ. Μητσοτάκη, «διδασκόμαστε και προχωράμε».

Από τις περυσινές πυρκαγιές, άραγε, υπήρξαν κάποιες διδαχές που θα βοηθήσουν τη χώρα μας να αποφύγει ένα αντίστοιχα καταστροφικό καλοκαίρι εφέτος; Κι αν ναι, τότε πώς εκδηλώνονται αυτές οι διδαχές στην πράξη;  Διατηρώντας ανθρώπους οι οποίοι -αποδεδειγμένα- εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, στις θέσεις τους; Περιμένοντας έως την ύστατη ώρα, όπως πέρυσι, για την εφαρμογή μέτρων πυροπροστασίας και καθαρισμού δασικών και ημιαστικών περιοχών από νεκρή καύσιμη ύλη;

Φίλτατοι, ας μην τρέφουμε αυταπάτες.

Υπό το φως των κινδύνων που εμπεριέχει η παρούσα κλιματική αλλαγή, η προετοιμασία για την αντιμετώπισή τους οφείλει να είναι η πληρέστερη δυνατή. Τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό, δηλαδή, σε επίπεδο πολιτείας. Όπως καταδείχτηκε, δε, κατά την τελευταία περιπέτεια που διήλθε, κυρίως, το λεκανοπέδιο Αττικής και οι κάτοικοί του, η πληρότητα του όποιου σχεδιασμού  και η αποτελεσματικότητά του  καταδεικνύεται μόνο στην πράξη.

Ο φίλτατος κ. Γ. Πατούλης, περιφερειάρχης Αττικής, για παράδειγμα, ο οποίος εμφανίστηκε τηλεοπτικώς μόλις την προηγούμενη Κυριακή ενώπιον του πανελληνίου σίγουρος για τη χρησιμότητα του μηχανολογικού εξοπλισμού και των οχημάτων που διαθέτει πλέον η Περιφέρεια της οποίας προΐσταται, κατά πόσον μπορεί να επαναλάβει τους ισχυρισμούς του μετά τη θεομηνία;  Διότι προφανώς δεν αρκεί απλώς να διαθέτεις τα πλέον σύγχρονα μέσα…

Αντίστοιχα, τα αίτια για τα οποία αποδείχθηκε τόσο ελλιπής ο σχεδιασμός σειράς κρατικών υπηρεσιών κατά την πρόσφατη θεομηνία, αποτελούν πλέον κοινή γνώση ή πρέπει ακόμη να «αναζητηθούν»;

Στο ρολόι της κλιματικής αλλαγής βρισκόμαστε ήδη στο «και πέντε» και οι δικαιολογίες έχουν πια στερέψει. Ούτε προσπάθειες μετάθεσης ευθυνών μπορούν να γίνουν πλέον ανεκτές, ούτε φαινόμενα πλημμελούς προετοιμασίας.

Εφεξής η χώρα μας θα βρίσκεται αντιμέτωπη με ακραία καιρικά φαινόμενα, χειμώνα και καλοκαίρι, για τη σφοδρότητα των οποίων ουδείς μπορεί πλέον να επικαλεστεί άγνοια. Πολίτης ή συλλογικός φορέας έκφρασης.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, πέραν του καταλογισμού ευθυνών, είναι απαραίτητη και η ύπαρξη πλήρους διαφάνειας στον σχεδιασμό αλλά και στις υποχρεώσεις που βαρύνουν τους πάντες. Δίχως αυτά τα στοιχεία -και βεβαίως την προσήκουσα σοβαρότητα-, ο δρόμος θα είναι στρωμένος μόνον με δεινά και «συγγνώμες».


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v