Κυβερνητικές αρρυθμίες και παρατράγουδα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πρόβλημα, εάν όντως υφίσταται κάποιο -και η παρούσα στήλη διατείνεται ότι όντως υφίσταται- δεν αφορά τις τυχόν αρρυθμίες που συνοδεύουν το κυβερνητικό έργο. Αυτές μπορούν να συμβούν σε κάθε κυβέρνηση η οποία προσπαθεί να κάνει κάτι.  Όποιος δεν προσπαθεί, εξάλλου, δεν κάνει και... λάθη.

Κυριότερα, το πρόβλημα αφορά στο γεγονός ότι αυτά τα λάθη και οι αρρυθμίες σημειώνονται σχεδόν εν χορώ και σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία η ελληνική κοινωνία εμφανίζει σαφή σημάδια κόπωσης, μετά τη διετή ταλαιπωρία της από την πανδημία. Ακόμη χειρότερα, εμφανίζονται ωσάν να παίζουν με τον πόνο των πολιτών και δη εκείνων οι οποίοι βρίσκονται στην πλέον αδύναμη οικονομική θέση.

Έτσι, λοιπόν, όταν οι υπουργοί ερίζουν δημοσίως είτε για την επιβολή ή μη του προστίμου των 100 ευρώ στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών, όπως γράφαμε χθες, είτε για το ενδεχόμενο μείωσης του ΦΠΑ ως απάντηση στο κύμα ακρίβειας που βιώνει η οικονομία, τότε το πλήγμα είναι διπλό.

Αφορά τόσο στην εικόνα της κυβέρνησης, κάτι που άπτεται βεβαίως της ιδίας, όσο και το σύνολο των πολιτών, οι οποίοι πέραν των δεινών τους  έχουν να αντιμετωπίσουν και την ταλαιπωρία ή το επιπλέον κόστος, που συνεπάγονται για αυτούς οι όποιες κυβερνητικές ανακολουθίες.

Να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά;

Για το ενδεχόμενο μείωσης του ΦΠΑ σε σειρά προϊόντων έκανε ευθέως λόγο χθες ο φίλτατος (όντως) υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, ασχέτως εάν επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, μετά τον αποκλεισμό αυτού του ενδεχομένου από τον καθ’ ύλη αρμόδιο υπουργό Οικονομικών -επίσης φίλτατο- Χρ. Σταϊκούρα.

Τι έμεινε λοιπόν από αυτή την υπόθεση, αν όχι ότι η κυβέρνηση στέκει μάλλον αμήχανη έναντι του κύματος ακρίβειας το οποίο πλήττει την οικονομία μας και αμφιταλαντεύεται να επιλέξει την προσήκουσα οδό αντιμετώπισής του, υπό το φως των δημοσιονομικών επιπτώσεων που έχουν οι διάφορες λύσεις; Έμεινε βεβαίως και μία επίγευση παρασκηνίου, αλλά αυτό δεν μας αφορά άμεσα.

Ακριβώς αντίστοιχη δε ήταν και η επίγευση του πινγκ-πονγκ στο οποίο εμφανίστηκαν να εμπλέκονται πρόσφατα ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Π. Τσακλόγλου και ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, καθ' όλα φίλτατοι αμφότεροι, αναφορικά με τις συντάξεις χηρείας. 

Το ζήτημα, πέραν της οικονομικής και ψυχικής ζημίας που επιφέρει στους χιλιάδες  δικαιούχους το ενδεχόμενο περικοπών, τι άλλο προσφέρει;

Αντίστοιχα, η ταλαιπωρία και το αλαλούμ που συνόδευσε την υπόθεση της αναγγελίας των θετικών rapid test από εργαζομένους, ώστε να μπορέσουν να απουσιάσουν νομίμως από την εργασία τους, πόσο ανάγκη το είχαμε; Το όλο ζήτημα μπορεί με σημαντική καθυστέρηση να διευθετήθηκε τελικά  ελέω Κυριάκου Πιερρακάκη και Gov.gr, όμως έδωσε λαβή για κριτική και βεβαίως σήμανε ταλαιπωρία και μάλιστα για ανθρώπους που εξ ορισμού ήσαν... ασθενείς.

Τελευταίο, όχι όμως και ύστατο, παράδειγμα αυτών των αρρυθμιών, οι ελλείψεις σε self-test, που τόσο ταλαιπώρησαν μαθητές και γονείς, κατά την επανέναρξη των δια ζώσης μαθημάτων, στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί. 

Όλα αυτά, δε, δίκην κύματος ή καταιγίδας, μέσα σε μόνο λίγες ημέρες, σημειώθηκαν το ένα μετά το άλλο, αμαυρώνοντας την όποια θετική προσπάθεια όντως καταβάλλεται.

Μήπως είναι ώρα για ένα συμμάζεμα και για καλύτερο συντονισμό; Έρχονται και εκλογές…