Βάλτε μυαλό πριν είναι αργά!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία εκρηκτική αύξηση κρουσμάτων - τα οποία πλέον κινούνται καθημερινά σε επίπεδα ρεκόρ- ο φόβος αφορά στο εάν είναι ήδη αργά. Εάν έχει ήδη παρέλθει η ώρα κατά την οποία οι παρεμβάσεις, είτε στη λειτουργία του ΕΣΥ, είτε σε εκείνην της κοινωνίας και της οικονομίας, θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα για την αναχαίτιση της πανδημίας.

Ίσως να μην είμαστε ακόμη εκεί. Όμως, όπως όλα δείχνουν, πλησιάζουμε επικίνδυνα και – κατά τα φαινόμενα – τρέχουμε σχεδόν… αμέριμνοι προς αυτήν την κατεύθυνση.

Διότι, πώς αλλιώς να ερμηνευτούν τα μέτρα που, εσπευσμένως και νωρίτερα του αρχικώς εξαγγελθέντος, ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση, όταν αυτά συνιστούν ένα ημίμετρο, καθώς αφορούν κατά κύριο λόγο την εστίαση – και πάλι αποσπασματικά - και αφήνουν εκτός πεδίου μία σειρά τομέων, δυνητικά καταλυτικών για την μετάδοση της πανδημίας;

Ποιο είναι το σχέδιο της κυβέρνησης για τη λειτουργία των σχολείων; Θα υπάρξει εμμονή στο περίφημο 50% +1 ακόμη και υπό το φως της παρούσας εκρηκτικής αύξησης των κρουσμάτων; Στη λειτουργία των δημόσιων συγκοινωνιών, θα υπάρξουν παρεμβάσεις ώστε να αμβλυνθεί η παρούσα κατάσταση συνωστισμού και δυνητικών εστιών υπερμετάδοσης;

Διότι, ας μην γελιόμαστε, η λειτουργία της εστίασης έως τα μεσάνυχτα, ακόμη και χωρίς μουσική, δεν συνιστά το πρώτο μέτρο που θα λάμβανε κανείς για να αναχαιτίσει μία ραγδαία εξαπλούμενη πανδημία. Το μόνο που επιτυγχάνεται έτσι, δηλαδή με την ημι-λειτουργία της εστίασης, είναι ένα μικρό ανάχωμα στην πανδημία αλλά και η οικονομική εξόντωση του συγκεκριμένου οικονομικού κλάδου. Όταν μόλις ένα 48ωρο πριν τα ρεβεγιόν της πρωτοχρονιάς ανακοινώνονται μέτρα αυτού του είδους, είναι βέβαιον ότι οι επιχειρηματίες του κλάδου θα “φεσωθούν” τις όποιες προμήθειες έχουν κάνει, ότι θα αναγκαστούν να περιορίσουν το προσωπικό τους και ότι θα βρεθούν με λογαριασμούς στους οποίους δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν.

Υπό το φως όλων αυτών και των - αποδεδειγμένα εσπευσμένων - αποφάσεων της κυβέρνησης, η “εναλλακτική” του lockdown στον συγκεκριμένο κλάδο, μάλλον δεν θα έπρεπε να είχε απορριφθεί. Η απαγόρευση λειτουργίας, όμως, σημαίνει και οικονομική αποζημίωση και εδώ ενδεχομένως βρίσκεται η λύση του… “μυστηρίου”.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν τελικά τα πράγματα, είμαστε αντιμέτωποι με μία κατάσταση στην οποία όλοι είναι… χαμένοι. Η εστίαση θα λειτουργήσει κακήν – κακώς και θα υποστεί σημαντική οικονομική ζημία και η πανδημία θα αναχαιτιστεί μόνον μερικώς και ενδεχομένως σε αμελητέο βαθμό, υπό τις παρούσες συνθήκες μετάδοσής της. Προ τι ο κόπος και ο πόνος, λοιπόν;

Πλέον, εδώ που έχουμε οδηγηθεί, με περισσότερους από 20.000 νεκρούς και την πανδημία, ελέω “όμικρον” να θεριεύει μέρα με την ημέρα, η κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάσει ένα συγκροτημένο και – κατά το δυνατόν – αποτελεσματικό πλάνο δράσης για την αντιμετώπιση της κατάστασης.

Με κύριο γνώμονα την ενίσχυση του ΕΣΥ, τόσο απευθείας όσο και μέσω του ιδιωτικού τομέα αλλά και με εντατικοποίηση της εμβολιαστικής προσπάθειας και της διενέργειας διαγνωστικών τεστ, επιπροσθέτως των όποιων άλλων μέτρων ληφθούν, ενδεχομένως υπάρχει ακόμη χρόνος να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Σε διαφορετική περίπτωση οδεύουμε ταχέως προς την υπέρβαση της πανδημίας μέσω της εξασφάλισης της διαβόητης “ανοσίας της αγέλης”, το ανθρώπινο κόστος της οποίας, όμως, είναι ιδιαίτερα οδυνηρό.

Ας βάλουμε μυαλό, πριν είναι πολύ αργά..