Πανδημία: Δεν μπορούν να συζητήσουν. Θα βρουν και λύση;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η αδυναμία συνεννόησης των κυριότερων πολιτικών εκπροσώπων του εκλογικού σώματος της χώρας και δη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, αποτελεί παλαιό και άριστα καταγεγραμμένο φαινόμενο.

Ακόμη και ο πλέον στωικός παρατηρητής, ωστόσο, δεν μπορεί παρά να εκπλαγεί από την ένταση αυτού του φαινομένου ενώπιον της παρούσης τραγικής συγκυρίας, με την πανδημία να διεκδικεί καθημερινά δεκάδες ζωές και την ελληνική κοινωνία να επιζητά συναίνεση και ομοψυχία για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Μολονότι αμφότεροι αναγνώρισαν, κατά τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή των διατάξεων περί υποχρεωτικού εμβολιασμού στους άνω των 65 ετών, την ανάγκη ύπαρξης συναίνεσης για την αρτιότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της πανδημίας, ευρεία ήταν η διαπίστωση ότι ο συγκεκριμένος στόχος τούς υπερβαίνει. 

Προτάσεις ζητούσε ο κ. Μητσοτάκης από τον κ. Τσίπρα, μομφές και κριτική εισέπραττε. Πρόσκληση για συνεννόηση απηύθυνε στον πρωθυπουργό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ταυτόχρονα, όμως τον καλούσε να «συνέλθει», πολώνοντας έτσι εκ προοιμίου το κλίμα και καθιστώντας αδύνατη την όποια προσέγγιση.

Κορυφαία, όμως, ως προς το χάσμα που χωρίζει τους δύο άνδρες και της αδυναμίας τους να βρουν κοινό τόπο συνεννόησης ακόμη και ενώπιον μίας δραματικής για τη χώρα στιγμής, όπως η παρούσα, υπήρξαν όσα διαδραματίστηκαν αναφορικά με τον βουλευτή και πρώην αν. υπουργό Υγείας Π. Πολάκη. «Σας τιμά η εικόνα ενός βουλευτή που με χυδαίο και αγοραίο ύφος προσβάλλει τους πάντες και κάνει κρυφή καμπάνια υπέρ των αντιεμβολιαστών; Είστε ένα και το αυτό και μετά έρχεστε και μιλάτε για ανάγκη συνεννόησης. Με τον κ. Πολάκη δεν μπορεί να υπάρξει καμία συνεννόηση, αποπέμψτε τον από την Κ.Ο. σας και αποδείξτε ότι εννοείτε τα περί συνεννόησης», είπε ο κ. Μητσοτάκης απευθυνόμενος προς τον κ. Τσίπρα.

Υπό άλλες περιστάσεις, η ένταση μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών και η απουσία συνεννόησης ίσως να μην παρείχε έδαφος για περαιτέρω προβληματισμό. Ούτως ή άλλως, η πολιτική ζωή του τόπου ανθεί διαχρονικά σε σκηνικό έντασης και αψιμαχιών, με στόχο την πόλωση και τη συσπείρωση του εκλογικού σώματος πέριξ των όποιων πολιτικών κομμάτων πρωταγωνιστούν.

Η παρούσα συγκυρία, ωστόσο, διαφέρει. Τα αίτια αυτής της διαφοράς, δε, αφορούν ζητήματα φυσικής επιβίωσης και εντέλει, ζωής και θανάτου, για την ελληνική κοινωνία.

Σύμπλευση και συμπόρευση μεταξύ των κυριότερων πολιτικών εκπροσώπων του τόπου θα σημάνει και αυξημένη κοινωνική «νομιμοποίηση» των όποιων πολιτικών προωθηθούν ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Εάν δεν υπήρχε έδαφος για ακόμη έναν διαχωρισμό στην ελληνική κοινωνία, μεταξύ οπαδών του εμβολιασμού και αντιεμβολιαστών ή υπέρμαχων της πιστής τήρησης των μέτρων υγειονομικής προστασίας από τη μία πλευρά και «πρόθυμων διαδηλωτών» από την άλλη, θα είχε επιδεινωθεί η πανδημία στα σημερινά της επίπεδα; Πρόκειται για ένα ερώτημα στο οποίο, αν και εικάζουμε ως αρνητική την απάντηση, επί της ουσίας ουδέποτε θα τη λάβουμε.  

Παρά ταύτα, όπως υποστήριξε και ακόμη μία «ψυχή» από παρακείμενο μετερίζι, η παρούσα κατάσταση ελλοχεύει κινδύνους. Κυρίως, διότι πλέον η πανδημία αποκτά σαφείς πολιτικές διαστάσεις, υπό το φως των διαφόρων παραμέτρων της, που αφορούν στην περιστολή ελευθεριών, στους κοινωνικούς διαχωρισμούς βάσει εμβολιασμού ή μη, όσο και της προφανούς ανάγκης αποφυγής ρήξης του κοινωνικού ιστού, ως απότοκου της κρίσης που συνοδεύει την πανδημία.

Για ακριβώς αυτούς τους λόγους, η απουσία συνεννόησης που καταγράφηκε χθες στη Βουλή, για ακόμη μία φορά, μεταξύ των κυριότερων εκπροσώπων του εκλογικού σώματος, συνιστά ένα σαφές εθνικό έλλειμμα. Η κάλυψή του, δε, παραμένει ως ζητούμενο.