Οι βλαβερές συνέπειες του τζόγου…

Δημοσιεύθηκε: 2 Ιανουαρίου 2003 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν την άμεση ανάγκη της ψυχιατρικής για να θεραπευτούν από τις κακές επιπτώσεις του τζόγου. Οι παίκτες που κερδίζουν στα πρώτα τους βήματα ποντάρουν στην συνέχεια περισσότερα χρήματα, αυξάνοντας τον κίνδυνο. Όταν χάσουν πια τα πάντα πέφτουν σε μία κατάσταση πλήρους απογοήτευσης και μελαγχολίας. Σας θυμίζει κάτι;

Το θέμα με τις αγορές είναι ότι μετατρέπονται σε αυτό ακριβώς που καθένας θέλει. Είναι πολύ διαφορετικό να επενδύουμε σε μετοχές τα όποια περισσεύματά μας από το να παίζουμε παθιασμένα με χρήματα που δεν διαθέτουμε. Στην πρώτη περίπτωση η στατιστική υποστηρίζει ότι οι αποδόσεις μας σε μετοχές θα είναι κάποια στιγμή μεγαλύτερες από οποιαδήποτε άλλη μορφή επένδυσης. Στην δεύτερη περίπτωση η στατιστική λέει ότι είναι θέμα χρόνου να οδηγηθούμε στην οικονομική καταστροφή, στο πτωχοκομείο ή ακόμη και σε ειδική κλινική για αποτοξίνωση.

Οι τζογαδόροι είναι άνθρωποι επικίνδυνοι για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Αντίθετα, είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στον χρηματιστή τους, καθώς το πάθος του τζογαδόρου συντηρεί σήμερα περισσότερες από τις μισές χρηματιστηριακές εταιρείες.

Όταν ρώτησαν κάποτε τον Κοστολάνι αν επιτρέπεται να κερδοσκοπεί κανείς στις αγορές, εκείνος απάντησε: ” Αν έχεις χρήματα, μπορείς που και που να κερδοσκοπείς. Αν δεν έχεις, τότε επιβάλλεται”! Κατανοούμε, λοιπόν, έναν μικροεπενδυτή που αυξάνει σημαντικά το ποσοστό του ρίσκου στις επενδύσεις του. Δεν μπορούμε, όμως, να δεχτούμε ότι μπορεί να ακολουθεί μία ανάλογη πολιτική ένας ευκατάστατος άνθρωπος.

Τα τελευταία τρία χρόνια καταστράφηκαν όλοι οι βραχυχρόνιοι κερδοσκόποι. Οι τζογαδόροι έμειναν πανί με πανί, για να επιβεβαιώσουν και πάλι πλήρως την στατιστική, η οποία λεέι για την περίπτωση ότι στον καθοδικό κύκλο χρεοκοπεί περίπου το 97% των κερδοσκόπων.

Ο τζόγος όμως είναι πάθος. Είναι αρρώστια. Ο τζογαδόρος θα παίξει και την τελευταία του δεκάρα και στην συνέχεια θα ψάξει να βρει δανεικά χρήματα. Δεν παίζει για την νίκη, αλλά για τις συγκινήσεις που του προσφέρει το παιγνίδι. Ακόμη κι αν γίνει πάμπλουτος, κινδυνεύει να ξαναβρεθεί στο χείλος της καταστροφής ανά πάσα στιγμή. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο πολύ το πόσα χρήματα θα χάσει. Αυτό που τον τρομάζει είναι η πιθανότητα να μην μπορεί να ξαναπαίξει.

Ο τζογαδόρος χρειάζεται την άμεση βοήθεια των δικών του ανθρώπων και των ειδικών. Είναι ένας άρρωστος άνθρωπος. Ο μπάρμαν που δίνει ποτό σ’ έναν αλκοολικό τον οδηγεί ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στο γκρεμό. Μήπως άραγε δεν κάνει το ίδιο και ο χρηματιστής που δίνει πίστωση σ’ έναν παθιασμένο κερδοσκόπο;

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.