Ο ”χοντρός”, ο ”κύριος” και τα τρομαγμένα πρόβατα

Τι συμβαίνει με τον ”χοντρό”, τον ”ψηλό”, τον ”κύριο” και τον άλλον ”πώς τον λένε”; Το μόνο που δεν ακούσαμε ως φήμη αυτές τις ημέρες είναι ότι Τσετσένοι αυτονομιστές απήγαγαν λομπίστες και επιχειρηματίες και ζητούν από τους μετόχους και συμπαίχτες τους λύτρα για την απελευθέρωσή τους.

Δημοσιεύθηκε: 19 Δεκεμβρίου 2002 - 09:02

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο ”χοντρός”, ο ”κύριος” και τα τρομαγμένα πρόβατα

Τι συμβαίνει με τον ”χοντρό”, τον ”ψηλό”, τον ”κύριο” και τον άλλον ”πώς τον λένε”; Το μόνο που δεν ακούσαμε ως φήμη αυτές τις ημέρες είναι ότι Τσετσένοι αυτονομιστές απήγαγαν λομπίστες και επιχειρηματίες και ζητούν από τους μετόχους και συμπαίχτες τους λύτρα για την απελευθέρωσή τους.

Ας βγάλουμε τον καθωσπρεπισμό μας και ας μιλήσουμε για την ταμπακέρα. Η αγορά των μικρών και κατατρεγμένων επενδυτών βρήκε καταφύγιο τα προηγούμενα τρία χρόνια στις αγκάλες του πανίσχυρου λόμπι των κλωστών! Manolo και ξερό ψωμί! Αυτό ήταν το σύνθημα. Όποιος τολμούσε να το αμφισβητήσει ήταν εχθρός της πατρίδας, στην καλύτερη πάντοτε των περιπτώσεων.

Ο Manolo δεν κατέβηκε από τον Άρη. Είχε το προνόμιο να είναι ένας από τους ρυθμιστές της χρηματιστηριακής μας αγοράς. Έκανε τζίρο, ζούσαν έτσι καμιά δεκαπενταριά (ίσως και περισσότερες) χρηματιστηριακές εταιρείες και το ελληνικό δημόσιο εξασφάλιζε έσοδα από τους ειδικούς φόρους που επέβαλλε στις χρηματιστηριακές συναλλαγές. Όσο για τους επενδυτές; Γιατί να εμπιστευτούν τους λεγόμενους … ηγέτες της αγοράς; Πού ήσαν αυτοί στην εποχή που ο κόσμος, οι μέτοχοί τους, τους είχαν ανάγκη;

Κι ύστερα, γιατί να μην εμπιστευτούν μετοχές εταιρειών, στις εκδηλώσεις των οποίων ο κ. Αλεξάκης ήταν ένας εκ των λαμπρών προσωπικοτήτων που ανέβαιναν στο βήμα και εκθείαζαν την εξίσου λαμπρή πορεία και συνεισφορά τους στο έθνος; Δεν εξετάζουμε αν ο κόσμος είχε δίκιο ή άδικο, αλλά το ότι έχει πάντοτε ανάγκη από έναν ”λευκό ιππότη”, από έναν ”ρομπέν των δασών”. Εμείς ξέρουμε καλά ότι το όμορφο, καλοσυνάτο και ευσπλαχνικό βασιλόπουλο ζει μόνο στην χώρα του Ποτέ – Ποτέ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.

Όλοι ήσαν αγαπημένοι και αδελφωμένοι. Σαν μία ευτυχισμένη οικογένεια. Κατά καιρούς υπήρχαν και παρατράγουδα, όπως συμβαίνει σε όλες τις καλές οικογένειες. ”Μάλωσε ο Manolo με το ”αφεντικό””, ”σπάει όπου να’ ναι η αλυσίδα”, ”Βρήκε τα στοιχεία που ζητούσε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς” και τα λοιπά και τα λοιπά…

Το έργο, λοιπόν, το έχουμε ξαναδεί. Με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τα ίδια θύματα, Τους αφελείς που πιστεύουν στον μύθο του καλού Σαμαρείτη και δεν έχουν ακόμη διδαχτεί ότι στις αγορές στην καλύτερη των περιπτώσεων θα συναντήσεις έναν ακέφαλο καβαλάρη, αν όχι τον φονιά, τον βιαστή και τον ληστή. Ποτέ, όμως, έναν καλό Σαμαρείτη.

Δεν ξέρουμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε, τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την στιγμή. Αν οι φήμες που ακούγονται έχουν σχέση με την πραγματικότητα και κυρίως σε ποιόν βαθμό. Το ότι στο παρελθόν οι φήμες αποδείχτηκαν ένα άγριο κερδοσκοπικό παιγνίδι, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Αυτό όμως που χρειάζεται να γίνει (κατά την ταπεινή άποψη ενός γραφιά) είναι να βγουν όλοι και να ξεκαθαρίσουν άμεσα το θέμα. Ή υπάρχει θέμα ή δεν υπάρχει! Όλα τα υπόλοιπα είναι υπεκφυγές.

Δεν θέλουμε να καταγράψουμε τις δεκάδες και διαφορετικές φήμες που έχουμε ακούσει τις τελευταίες ημέρες. Αυτό που ίσως έχει σημασία να πούμε είναι ότι κάθε φορά που μία φήμη διαψευδότανε από τα γεγονότα, μία νέα έκανε τον κύκλο της αγοράς. Για να διαψευστεί κι αυτή στην συνέχεια και να μας προκύψει ύστερα από λίγα λεπτά (κυριολεκτούμε) μία άλλη.

Θα μας πείτε, ότι όσοι ανακατεύονται με τα πίτουρα τον τρωνε οι κότες. Θα συμφωνούσαμε μαζί σας πριν από λίγο καιρό. Δεν μπορούμε όμως να πάρουμε και τώρα την ίδια θέση. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, πέρα από το ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πλέον ένα κομμάτι του συστήματος και όχι κάποιες περιθωριακές δυνάμεις. Με ότι αυτό μπορεί τελικά να συνεπάγεται για χρηματιστηριακές εταιρείες και επενδυτές.

Από την άλλη πλευρά, αν πράγματι υπάρχει θέμα κάθαρσης, με το καλό να έρθει. Μόνο που οι επιχειρήσεις ”καθαρά χέρια” απαιτούν και ”καθαρές εξηγήσεις”. Δεν επιτρέπεται να σέρνονται οι φήμες με τέτοιον τρόπο στην αγορά επί τόσες πολλές ημέρες. Ο κόσμος έχει δικαίωμα να γνωρίζει. Διαφορετικά μετατρέπεται σ’ ένα φοβισμένο κοπάδι. Ακόμη και ένα κοπάδι από πρόβατα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για την δημόσια τάξη και ασφάλεια, όταν είναι φοβισμένο…

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.