Κυνηγώντας το πλήθος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στη στάση που τήρησε σχεδόν το σύνολο των πολιτικών κομμάτων κατά την τρέχουσα συζήτηση για το ζήτημα της ΠΓΔΜ, με τη σαφή εξαίρεση του Στ. Θεοδωράκη και του ΚΚΕ, αυτός είναι η προσπάθεια αξιοποίησής του έναντι κομματικών επιδιώξεων.

Η κυβέρνηση, παρά την προφανή -από πολλού χρόνου- ύπαρξη «διαπραγματεύσεων» με τους βόρειους  γείτονές μας αλλά και την εμφανή διχογνωμία στους κόλπους της, επέλεξε μόνον εσχάτως να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς επί των εξελίξεων, μέσω κατ’ ιδίαν συναντήσεών τους με τον πρωθυπουργό, αποφεύγοντας επιμελώς είτε τη σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, είτε εκείνης του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, χάριν χάραξης μίας «εθνικής γραμμής» επί αυτού του «εθνικού θέματος».

Αντίθετα, επιχείρησε να κατευνάσει τις ανησυχίες του αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου, μέσω του ιδίου του πρωθυπουργού, στη διάρκεια συνάντησής τους, η οποία προηγήθηκε χρονικά εκείνων του κ. Αλ. Τσίπρα με τους πολιτικούς αρχηγούς.

Μία τακτική, η οποία απέδωσε μόνον εν μέρει, σε ό,τι αφορά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, στο οποίο οι εκπρόσωποι του κλήρου συμμετείχαν ατύπως και -κατά τα διαφαινόμενα- ουδόλως, σε ό,τι αφορά το επικείμενο συλλαλητήριο της Αθήνας, την επομένη Κυριακή.

Καθ’ όλο αυτό το διάστημα, βεβαίως, δεν έχασε ευκαιρία να τονίσει τις δεξιόστροφες πιέσεις, οι οποίες ασκούνται επί της ηγεσίας του κυριοτέρου πολιτικού αντιπάλου της, της ΝΔ, για την υιοθέτηση μαξιμαλιστικών θέσεων επί του ζητήματος της ΠΓΔΜ, ενώ επιχείρησε να προσεταιριστεί δυνάμεις του κέντρου υπό το φως των διαφωνιών της με τον κυβερνητικό εταίρο της, ΑΝΕΛ, επί του συγκεκριμένου ζητήματος.

Το ίδιο διάστημα, η αξιωματική αντιπολίτευση, υπό το φως της απήχησης που έχει το ζήτημα της ΠΓΔΜ στην εκλογική βάση της και της φορτισμένης και πολυπλόκαμης «προϊστορίας» που έχει για την ίδια, επέλεξε να τονίσει τις ενστάσεις του κυβερνητικού εταίρου, αρνούμενη να διαδραματίσει τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», όπως χαρακτηριστικά είπε ο αντιπρόεδρός της Άδ. Γεωργιάδης, υπερψηφίζοντας  τυχόν πρόταση της κυβέρνησης για την επίλυσή του, ακόμη και εάν συμφωνούσε με αυτήν.

Μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, δε, κατά το οποίο υπήρξε σαφέστερη αποτύπωση του ερείσματος που έχει το ζήτημα της ΠΓΔΜ στη Β. Ελλάδα, η ηγεσία της ΝΔ σαφώς όξυνε τους τόνους της αντιπολιτευτικής κριτικής της, σε μία σαφή προσπάθεια συγκράτησης του εκεί κοινού της αλλά και αποτροπής δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχήματος, στα «δεξιά» της.

Στο διάβα όλης αυτής της ιστορίας, δε, ουδόλως έλειψαν και οι «τακτικοί ελιγμοί», με χαρακτηριστικότερο αυτόν που αφορά στην ενδεχόμενη υποκατάσταση ή μη του υπουργού Άμυνας σε συνεδρίαση του ΝΑΤΟ, Π. Καμμένου, από τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά, ώστε να μη βρεθεί σε… δυσχερή θέση.

Με άλλα λόγια, ανεξαρτήτως εάν η χώρα όντως οδηγείται ή μη προς την επίλυση ενός ζητήματος που έχει αναγάγει σε «εθνικό» και το οποίο -θεωρητικώς- την ταλανίζει για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα, το πολιτικό προσωπικό της «αξιοποίησε» αυτό το ζήτημα, για ακόμη μία φορά, με κύριο γνώμονα τις πολιτικές προτεραιότητές του.

Παράμετροι όπως η ζημία του πολιτικού αντιπάλου, ο προσεταιρισμός της Εκκλησίας και του «ποιμνίου» της αλλά και η αποτροπή νέων πολιτικών σχηματισμών, έδωσαν τον τόνο των εξελίξεων, όταν οι στιγμές καλούσαν για την εξασφάλιση αρραγούς εθνικής στάσης και ενιαίας γραμμής.

Ένα μάλλον φτωχό αποτέλεσμα.