Ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς  

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δόξα τω θεώ, ούτε θεοκρατικό κράτος είμαστε, ούτε διενεργούνται οι εκλογές για την ανάδειξη της Ιεράς Συνόδου. Για κόμματα και βουλευτές ψηφίζουν οι πολίτες, ώστε να τους εκπροσωπούν στη Βουλή και να κυβερνούν τον τόπο. 

Εάν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, δεν θα ήμασταν μία κοινοβουλευτική δημοκρατία, έστω προεδρευομένη.

Σε μία δημοκρατία, όλοι δικαιούνται να εκφράζουν τις απόψεις τους και άπαντες οι υπόλοιποι οφείλουν να σέβονται αυτό το δικαίωμά τους. Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής, όμως, είναι δουλειά της κυβέρνησης και εντέλει επί μείζονος σημασίας ζητημάτων και εφόσον κριθεί απαραίτητο, των πολιτικών αρχηγών. Των πολιτικών προσώπων, δηλαδή, που η ψήφος του εκλογικού σώματος ανέδειξε και νομιμοποίησε για αυτό το έργο.

Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, μπορεί η Εκκλησία να είχε κάθε δικαίωμα να τοποθετηθεί επί του ζητήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ, όπως έχει πράξει επανειλημμένως και κατά το παρελθόν, όμως, ελάχιστη υπηρεσία προσέφερε στον τόπο παρεμβαίνοντας κατά τρόπο αδιάλλακτο, για ακόμη μία φορά.

Για ένα ζήτημα επί του οποίου κυριάρχησαν ο λαϊκισμός και ο υπερπατριωτισμός κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσιπενταετίας και αποτέλεσε έδαφος για το κτίσιμο της πολιτικής καριέρας ουκ ολίγων, πρέπει -επιτέλους- να υπάρξει νηφαλιότητα και περίσκεψη.

Εάν το συγκεκριμένο ζήτημα γίνει «σημαία» για ακόμη μία φορά και εάν ο δημόσιος διάλογος κατρακυλήσει στη στείρα άρνηση και σε διατυπώσεις του τύπου «είμαστε ανυποχώρητοι στη λέξη ‘’Μακεδονία’’», που εξέφρασε χθες η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, είναι βέβαιον ότι η υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ θα οδηγηθεί εκ νέου στις ελληνικές καλένδες. 

Είναι κάτι που επιδιώκουμε αυτό; Συμφέρει τη χώρα μας η διαιώνιση ενός ζητήματος, το οποίο έχει -κατά τα λοιπά- αναχθεί σε εθνικό;

Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τάχθηκε κατά των συλλαλητηρίων, όμως, εάν διολισθήσουμε εκ νέου σε πόλωση επί του ζητήματος της  ονομασίας της γείτονος, είναι βέβαιον ότι εκεί θα οδηγηθούμε.

Ένα θέμα το οποίο -ούτως ή άλλως- όφειλε να μην υπάρχει εδώ και χρόνια, θα καταστεί για ακόμη μία φορά έδαφος ανάπτυξης ακραίων και ανεδαφικών θέσεων, όμοιων ακριβώς εκείνων που τόσο ταλάνισαν αυτόν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (ΔΙΣ): «…η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με τον λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου ‘’Μακεδονία’’ ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της "Μακεδονίας"».

Εάν, άραγε, δεν ετίθετο ζήτημα για την ονομασία «…της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της "Μακεδονίας"», η θέση της ΔΙΣ θα ήταν πιο διαλλακτική; Εντέλει, περί σχισματικών ή μη Εκκλησιών είναι το ζήτημα ή είναι αμιγώς εθνικό;

Ας επιδείξουμε, κάποια στιγμή, νηφαλιότητα σε αυτόν τον τόπο και ας προσπαθήσουμε μεθοδικά και συντονισμένα να κλείσουμε πληγές του παρελθόντος, περισώζοντας έτσι δυνάμεις για άλλα ζητήματα, που βρίσκονται γύρω μας αλλά και που είναι βέβαιον ότι θα μας κατατρέχουν για πολύ καιρό ακόμη.

Αυτή η χώρα δεν βρίσκεται ακόμη στο ξέφωτο, ώστε να μπορεί να σπαταλά δυνάμεις για ζητήματα που όφειλαν να μην υπάρχουν καν.

Δεν το έχουμε αντιληφθεί ακόμη αυτό το γεγονός;