Το Σκοπιανό, οι παλιές αμαρτίες και η λύση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κατά πόσον ένα ζήτημα το οποίο όφειλε να μην υπάρχει εδώ και χρόνια, αυτό της ονομασίας της ΠΓΔΜ, θα επιλυθεί όντως εφέτος όπως ευελπιστεί ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, εναπόκειται στη διατήρηση ή μη των αιτίων που το κρατούν ανεπίλυτο από το 1992 έως και σήμερα.

Κυρίως, δηλαδή, στη συνέχιση ή μη της πολιτικής εκμετάλλευσής του, ένθεν και ένθεν των συνόρων.

Στα Σκόπια, αν και υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ όσων προτάσσει η πολιτειακή με την πολιτική ηγεσία της χώρας -κατανοητές στο πλαίσιο οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης-, εσχάτως εμφανίζεται να επικρατεί η μετριοπάθεια και η βούληση επίτευξης λύσης.

Στην Αθήνα, η εικόνα είναι διαφορετική.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται δίχως ενιαία γραμμή, με τον υπουργό Άμυνας Π. Καμμένο να αποκλείει τη χρήση του όρου «Μακεδονία», επικαλούμενος προ εικοσιπενταετίας απόφαση των τότε πολιτικών αρχηγών και τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά να δηλώνει αισιόδοξος για την επίτευξη λύσης στη βάση μίας σύνθετης ονομασίας για όλες τις χρήσεις (στο εσωτερικό ή το εξωτερικό).

Όπως αφήνει να εννοηθεί, δε, ο φίλτατος κ. Κοτζιάς, εδράζει αυτή την αισιοδοξία του στην -κατά συνείδηση- βουλευτική ψήφο, ακόμη κι αν τα κόμματα με τα οποία εξελέγησαν οι βουλευτές που καλούνται να την παράσχουν, αντιτάσσονται στην προτεινόμενη λύση.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, αν και κομματικά -ή παραταξιακά- φέρει την πατρότητα της λεγόμενης «σύνθετης ονομασίας», αρνείται να διαδραματίσει τον ρόλο «χρήσιμου ηλίθιου», όπως δήλωσε πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδ. Γεωργιάδης, επικαλούμενος την απουσία ενιαίας κυβερνητικής θέσης.

Πρόκειται, συνολικά, για μία εικόνα χαμηλότερη των περιστάσεων.

Όχι μόνο διαιωνίζεται η μικροπολιτική εκμετάλλευση ενός εθνικού θέματος, όχι μόνο παρακάμπτεται εις το διηνεκές και πολλαπλώς η κοινή λογική, αλλά δεν τηρούνται καν τα προσχήματα, βάσει των οποίων θα όφειλε να υπάρχει τουλάχιστον επίσημη ενημέρωση επί της πορείας της διαπραγμάτευσης, από την κυβέρνηση προς τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Εάν, όντως, η κυβέρνηση «…στηρίζει και διαπραγματεύεται για μία σύνθετη ονομασία ενιαία σε όλες τις χρήσεις της, κάτι εξάλλου που είχε προβάλει η Ελλάδα ως και στο Βουκουρέστι», όπως δήλωσε χθες ο κ. Κοτζιάς, προς τι οι ενστάσεις του φίλτατου κ. Καμμένου, αφού και ο ίδιος είχε στηρίξει τη συγκεκριμένη θέση κατά το παρελθόν;

Μόνος γνώμονας σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής είναι ο προσπορισμός της «δεξιάς» ψήφου και η προσπάθεια κοινοβουλευτικού εγκλωβισμού των πολιτικών του αντιπάλων;

Η συνεννόηση «…με όλα τα κόμματα και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, με κάθε προσωπικότητα και πολίτη που ενδιαφέρεται και θέλει λύσεις στα ζητήματα που απασχόλησαν τη χώρα…», που εμφανίζεται να ζητά ο κ. Κοτζιάς, δεν προϋποθέτει -αν μη τι άλλο- ενημέρωση επί της πορείας της διαπραγμάτευσης προς αυτά τα κόμματα και τους πολίτες ή η στόχευσή της είναι διαφορετική;

Αντίστοιχα, εάν η κυβέρνηση, όντως, προσανατολίζεται σε λύση όπως αυτή την οποία περιέγραψε ο υπουργός των Εξωτερικών, για τον κ. Μητσοτάκη αποτελεί προτεραιότητα η πτώση της, παρά η επίλυση ενός θέματος το οποίο έχει αναχθεί σε εθνικό και ταλανίζει την πολιτική ζωή του τόπου επί δεκαετίες;

Πέραν του συναινετικού προσώπου που εμφανίζουν οι φίλτατοι της ΠΓΔΜ, ενόψει της Συνόδου του ΝΑΤΟ, στις 11 και 12 Ιουλίου στις Βρυξέλλες, ουδέν έχει μεταβληθεί στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει η Αθήνα το συγκεκριμένο ζήτημα, επί σειρά ετών, με το «πολιτικό» να κυριαρχεί επί του «εθνικού».

Έτσι, όμως…