Το «παιχνίδι» των… θεσμών

Η υπόθεση απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα δεν είναι ούτε παιχνίδι, ούτε οφείλει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο. Διαφορετικά όλοι θα βρεθούν χαμένοι και πρώτοι οι πολίτες αυτής της χώρας.

Δημοσιεύθηκε: 11 Δεκεμβρίου 2017 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην Ελλάδα, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης, τουλάχιστον από πλευράς ταχύτητας, πάσχει.

Πρόκειται για γεγονός πλήρως καταγεγραμμένο, τόσο σε διεθνείς δείκτες που αφορούν στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης παγκοσμίως και κατατάσσουν την Ελλάδα στις χαμηλότερες βαθμίδες τους, όσο και από όλους εκείνους οι οποίοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έρχονται σε επαφή με το ελληνικό δικαστικό σύστημα.

Το φαινόμενο, προφανώς, έχει σαφείς επιπτώσεις στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο κάθε πολίτης ή η κάθε επιχείρηση το σύστημα απονομής δικαιοσύνης.

Εάν στο γεγονός αυτό αθροίσουμε και τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και του δικαστικού σώματος, τελευταία εκδήλωση της οποίας ήταν τα όσα «διημείφθησαν», χθες, από το βήμα της 33ης τακτικής γενικής συνέλευσης της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, μεταξύ του υπουργού Δικαιοσύνης Στ. Κοντονή και του προέδρου του ΣτΕ, Ν. Σακελλαρίου, τότε οδηγούμεθα σε μία αίσθηση απαξίας.

Σε μία γενικευμένη εντύπωση ότι τα θεμέλια επί των οποίων εδράζεται το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα πλήττονται, είτε από παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας προς τη δικαστική, για τις οποίες έκανε λόγο χθες ο κ. Σακελλαρίου, είτε από την ύπαρξη μίας συντεχνιακής λογικής εκ μέρους των δικαστικών, για την οποία -εμμέσως πλην σαφώς- έκανε λόγο ο κ. Κοντονής, χαρακτηρίζοντας ως «πρόβλημα» πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για τα «πόθεν έσχες» των δικαστικών.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο κ. Κοντονής, σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά τις εργασίες της γενικής συνέλευσης των εισαγγελέων, «σε μια ευνομούμενη πολιτεία οφείλουν όλοι και πρώτοι όσοι λαμβάνουν αποφάσεις, είτε πολιτικοί είτε δικαστές, να ελέγχονται ως προς τα εισοδήματα και τα περιουσιακά τους στοιχεία».

Συνολικά, δε, εικόνες όπως αυτές δεν ανήκουν σε χώρες του λεγόμενου «προηγμένου» κόσμου και όφειλαν να μην απαντώνται και στη δική μας.

Σε ουδεμία χώρα «δυτικού τύπου» απαντάται το φαινόμενο, ο υπουργός της Δικαιοσύνης να χαρακτηρίζει -όπως μετέδωσε το ΑΠΕ ΜΠΕ- ως «πρόβλημα» απόφαση του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας, όταν αρμοδιότητα αυτού του δικαστηρίου είναι ακριβώς ο έλεγχος των αποφάσεων του κράτους.

Όπως αντίστοιχα, σε ουδεμία προηγμένη χώρα παρατηρείται το φαινόμενο δικαστικοί λειτουργοί να εμφανίζονται ωσάν να επιθυμούν να θέσουν εαυτόν υπεράνω του νόμου.

Εφαρμόζει άλλα μέτρα και άλλα σταθμά έναντι των λειτουργών της από εκείνα τα οποία χρησιμοποιεί για τους λοιπούς πολίτες η κατά τα λοιπά… «τυφλή Δικαιοσύνη»;

Εάν οι ενστάσεις, δε, του κ. Κοντονή αφορούν σε κάποιο νομοθετικό κενό, τότε τι εμποδίζει την κυβέρνηση στην οποία μετέχει, να το καλύψει;

Τι ακριβώς έχουμε «ξεχάσει» σε αυτή τη χώρα, σχετικά είτε με την ανάγκη διάκρισης των εξουσιών, είτε την ύπαρξη ισονομίας;

Εάν καταπατώνται με κάθε ευκολία τόσο θεμελιώδεις έννοιες όπως αυτές ή ακόμη κι αν δίδεται η εντύπωση ως προς τούτο, τότε πού πρέπει να αναζητήσει καταφύγιο ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, ώστε να βρει το δίκιο του;

Πόση εμπιστοσύνη μπορεί να τρέφει αυτός ο πολίτης προς το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, όταν ο επικεφαλής ενός ανώτατου δικαστηρίου της χώρας καταγγέλλει παρεμβάσεις εκ μέρους της κυβέρνησης και όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός χαρακτηρίζει ως «πρόβλημα» μία απόφαση του δικαστηρίου που είναι αρμόδιο να ελέγχει το κράτος;

Σε μία χώρα στην οποία η διαδικασία απονομής δικαιοσύνης κινείται με τόσο αργούς ρυθμούς και στην οποία υπάρχει ανοικτή και δημόσια διαμάχη μεταξύ της εκτελεστικής και της δικαστικής εξουσίας, γιατί θα έπρεπε να υπάρχει εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς;

Εάν, όμως, η εμπιστοσύνη προς αυτούς καταρρεύσει, τότε ποιο το μέλλον αυτού του τόπου;

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.