Τυφλή, κουφή και… ανάπηρη η Δικαιοσύνη!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ανεξαρτήτως της ουσίας της υποθέσεως, το γεγονός και μόνον ότι 18 χρόνια μετά τη φερόμενη διάπραξη του όποιου αδικήματος, ακόμη δεν έχει τελεσιδικήσει η πολύκροτη υπόθεση του «σκανδάλου του Χρηματιστηρίου» υποδηλώνει μία συνολική αποτυχία του συστήματος απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα.

Είτε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου έχει όντως ενόχους, όπως υποστηρίζει η εισαγγελέας Έδρας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνά Θεοδωροπούλου, είτε δεν έχει, όπως έκρινε κατά την αρχική της ετυμηγορία η Δικαιοσύνη -απόφαση κατά της οποίας άσκησε αναίρεση ο Άρειος Πάγος-, το γεγονός και μόνον ότι ακόμη τους αναζητούμε είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικό για την ταχύτητα με την οποία απονέμεται η Δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο.

Όταν υποθέσεις που υπάγονται στον Νόμο Κατσέλη παίρνουν δικάσιμο ακόμη και για το… 2030, ή όταν κατά μέσο όρο απαιτείται διάστημα τουλάχιστον μίας διετίας -και σε περίπτωση αναβολής, τριετίας- για την εκδίκαση μιας αγωγής ενώ στη συνέχεια ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό για περαιτέρω καθυστερήσεις, μέσω μίας πιθανής έφεσης και εκδίκασης της υπόθεσης σε ανώτερο βαθμό, πώς είναι δυνατόν έστω και να μιλάμε για ταχεία απονομή Δικαιοσύνης στην Ελλάδα;

Το φαινόμενο των καθυστερήσεων στη διαδικασία απονομής Δικαιοσύνης στη χώρα μας δεν είναι καινούργιο.

Την ύπαρξή του είχε καταγγείλει η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου, ενόσω τελούσε πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, φθάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να κάνει λόγο περί του κινδύνου της αρνησιδικίας, σε περιπτώσεις ιδιαίτερα σημαντικών καθυστερήσεων.

Αντίστοιχα, την ύπαρξη του φαινομένου έχουν εντοπίσει οι φίλτατοι εταίροι και δανειστές μας, συμπεριλαμβάνοντας τη λήψη μέτρων για την αποσυμφόρηση των δικαστικών αιθουσών και άρα την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής Δικαιοσύνης, στις μεταρρυθμίσεις που όφειλε να κάνει πράξη η χώρα μας.

Κορυφαίο στέλεχος της τρόικας, δε, χαρακτήρισε πρόσφατα, απευθυνόμενος σε εκπροσώπους του ελληνικού Τύπου, ως μία από τις πλέον σημαντικές μεταρρυθμίσεις, την αναμόρφωση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Χαρακτηριστικό τούτου, δε, είναι το γεγονός ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, προ της αναμορφώσεως αυτής είχε χαρακτηρίσει ως «ανοιχτή πληγή για τη Δικαιοσύνη» τη «μεγάλη καθυστέρηση εκδίκασης των υποθέσεων», προσθέτοντας και ο ίδιος ότι το φαινόμενο αυτό «έχει πάρει διαστάσεις οιονεί αρνησιδικίας».

Έκτοτε, τι προόδους κάναμε, αν όχι μηδενικές;

Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα, γιατί θα έπρεπε να εμπιστευτεί τα χρήματά του στην πατρίδα μας έστω και ένας ξένος επενδυτής, τα επιχειρηματικά σχέδια του οποίου μπορούν κάλλιστα να ανατραπούν από τις όποιες αγωγές ή μηνύσεις ενδεχομένως βρεθούν στον δρόμο του;

Τι ελπίδα μπορεί να τρέφει ο κάθε πολίτης ότι μπορεί να βρει ύστατο καταφύγιο -και βεβαίως το όποιο χαμένο δίκιο του-, στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων;

Υπό το πρίσμα αυτό, η λήψη περαιτέρω μέτρων τόσο για την αποσυμφόρηση των δικαστικών αιθουσών, όσο και για την πληρέστερη στελέχωση των δικαστηρίων με δικαστικούς λειτουργούς αλλά και διοικητικό προσωπικό οφείλουν να αποτελούν προτεραιότητα για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης.

Όπως επίσης οφείλει να επανεξεταστεί η θεσμοθέτηση δικαστηρίων ειδικού χαρακτήρα και σκοπού, για την εκδίκαση υποθέσεων οι οποίες απαιτούν υψηλή και εξειδικευμένη κατάρτιση σε ζητήματα τα οποία «υπερβαίνουν» το σύνηθες «ρεπερτόριο» του Ποινικού Κώδικα, όπως φερειπείν αυτά που σχετίζονται με την Κεφαλαιαγορά…

Εάν υπήρχε, για παράδειγμα, ένα δικαστήριο, αποκλειστική αρμοδιότητα του οποίου θα ήταν οι χρηματιστηριακές υποθέσεις, θα βρισκόταν ακόμη εκείνη του… μακρινού 1999 στις αίθουσές του;