Την καρδάρα και τα μάτια σας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι η πρώτη φορά από την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς μνημονίου, που οι εταίροι και δανειστές της χώρας ομολογούν δημοσίως αλλά και σε κατ’ ιδίαν ενημερώσεις πως η χώρα -επιτέλους- βλέπει «φως στην άκρη του τούνελ».

«Είναι η πρώτη φορά που φτάνετε τόσο κοντά στην πηγή», ήταν η ακριβής έκφραση που χρησιμοποίησε, την προηγουμένη εβδομάδα, ανώτερο κοινοτικό στέλεχος, για να περιγράψει την τρέχουσα κατάσταση, συμπληρώνοντας ότι είναι μία ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.

Πλέον πρόσφατη έκφραση αυτής της διαπίστωσης υπήρξε η χθεσινή δημόσια τοποθέτηση του προέδρου της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής (ECON) του Ευρωκοινοβουλίου, όπου χαρακτήρισε σημαντικά βελτιωμένη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, σε επίπεδο απασχόλησης και ΑΕΠ.

Παράλληλα, σημείωσε τη μείωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων καθώς και το γεγονός ότι οι αγορές εκτίμησαν ως θετική εξέλιξη το πρόσφατο swap ομολόγων, το οποίο ακόμη και η Moody’s χαρακτήρισε ως θετικό για το ελληνικό αξιόχρεο (credit positive).

Όλα αυτά, δε, δεν είναι στη σφαίρα του φανταστικού ή της μυθοπλασίας στη βάση πολιτικών σκοπιμοτήτων, αλλά αποτελούν ακριβή αποτύπωση της τρέχουσας κατάστασης, όπως αυτή καταγράφεται από τις ίδιες τις αγορές στα επίπεδα των spreads (απόδοση 5,271% χθες για το δεκαετές ελληνικό ομόλογο, με απόσταση μόλις 20 μονάδων βάσης από το χαμηλό περιόδου).

Μπορεί κάλλιστα να υποστηρίξει κανείς ότι υπάρχει μία προσπάθεια καλλιέργειας «κλίματος» εκ μέρους αρμόδιων κοινοτικών παραγόντων, με στόχο την «απαλλαγή» τους από το ελληνικό «πρόβλημα» μετά από οκτώ χρόνια μνημονίων, καθώς διαβλέπουν δυσχέρειες στην έγκριση ενός τέταρτου προγράμματος από τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Ακόμη και αυτή η «ερμηνεία», ωστόσο, δεν αλλοιώνει στο ελάχιστο την πραγματική εικόνα και αυτή αφορά στην ύπαρξη συνθηκών, για πρώτη φορά τόσο ευνοϊκών, για την οριστική έξοδο της χώρας στις αγορές, από την υπαγωγή της σε μνημόνιο.

Τούτου δοθέντος αλλά και της εκπεφρασμένης πρόθεσης των εταίρων μας στην ευρωζώνη να προχωρήσουν μετά την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, εφόσον τούτο κριθεί αναγκαίο -και κατά πάσα βεβαιότητα θα κριθεί-, η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει απαρέγκλιτα στον μνημονιακό δρόμο που ακολουθεί, έως την τυπική ολοκλήρωσή του, στις 20 Αυγούστου του 2018.

Για την ακρίβεια, οφείλει -επιτέλους- να αναλάβει την ιδιοκτησία αυτού του προγράμματος, το οποίο ελάχιστες φορές επέδειξε βούληση να υλοποιήσει, στη διάρκεια της  τελευταίας οκταετίας. 

Όπως κατέδειξε η πρόσφατη έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της ΕΕ, μεταρρυθμίσεις οι οποίες εμπεριέχονταν στο πρώτο μνημόνιο, όπως αυτές που αφορούν στη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, ακόμη να υλοποιηθούν ενώ άλλες, όπως το ζήτημα της φοροδιαφυγής και του μηχανισμού για την πάταξή της, υπήρξαν ελλιπείς.

Χαρακτηριστικό είναι δε ότι ακόμη και για την τρέχουσα αξιολόγηση, παρά το θετικό κλίμα που επικρατεί από κοινοτικής πλευράς για την ταχεία ολοκλήρωσή της, έχει υλοποιηθεί μέχρι στιγμής μόνον το 30% των προαπαιτούμενων ενεργειών.

Υπό το πρίσμα αυτό, η κυβέρνηση οφείλει όχι μόνο να επιταχύνει τη διαδικασία εκπλήρωσης των ενεργειών αυτών, αλλά και να καταρτίσει -σχεδόν τρία χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας- το «σχέδιο της επόμενης ημέρας».

Ούτως ή άλλως, η χώρα θα παραμείνει σε καθεστώς αυξημένης εποπτείας για πολλά χρόνια ακόμη…

Θα ήταν χρήσιμο να έβαζε και η ίδια ένα λιθαράκι στον δρόμο προς την ανάπτυξή της ή τουλάχιστον να μην κάνει κάτι για να την εμποδίσει...