Το μνημόνιο πέθανε, ζήτω το μνημόνιο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Με το στανιό, γάμος δεν γίνεται», υποστηρίζει ο θυμόσοφος λαός μας και η χώρα μας το απέδειξε επανειλημμένως κατά τη διάρκεια των μνημονιακών ετών της, αρνούμενη να εφαρμόσει όσα συμφώνησε με τους εταίρους και δανειστές της ή εντέλει εφαρμόζοντας «τα μισά» από αυτά και μάλιστα με μεγάλες καθυστερήσεις.

Ως αποτέλεσμα, παρά τις προόδους που έχει σημειώσει στη διάρκεια των τελευταίων ετών, η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να εμφανίζει παθογένειες, οι οποίες δεν της επιτρέπουν να σταθεί στα πόδια της ή ακόμη περισσότερο να εισέλθει στην οδό της βιώσιμης ανάπτυξης.

Εάν επιθυμεί, δε, να ορθοποδήσει, πρέπει να συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική της προσπάθεια ακόμη και μετά την εκπνοή του τρέχοντος μνημονίου, τον Αύγουστο του 2018, ενσωματώνοντάς την στη «μεταμνημονιακή» οικονομική πολιτική της.

Αυτό ήταν το χθεσινό μήνυμα των Ευρωπαίων εταίρων μας, δια στόματος Κομισιόν, βάσει του οποίου η λεγόμενη «ιδιοκτησία» του μεταρρυθμιστικού προγράμματος πρέπει να αναληφθεί όχι μόνο σε κυβερνητικό επίπεδο αλλά από το σύνολο των βαθμίδων της δημόσιας διοίκησης, ούτως ώστε να αποδειχθεί επιτυχής.

Ακριβέστερα, το μήνυμα της έκθεσης που εξέδωσε χθες η Κομισιόν, με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης των «δύο τρίτων του δρόμου», ήτοι της πρώτης και της δεύτερης αξιολόγησης του τρέχοντος μνημονίου, ήταν ότι παρά τις έως τώρα προσπάθειες δεν έχουμε φθάσει... ούτε στα μισά του δρόμου.

Όπως σημειώνεται στη σχετική έκθεση, η Ελλάδα χρειάζεται να αξιοποιήσει τις τεράστιες προσπάθειες που έγιναν ως τώρα για την εγκαθίδρυση απόλυτης αξιοπιστίας, τη στήριξη της εμπιστοσύνης και τη δημιουργία ενός θετικού επενδυτικού κλίματος για τη συνέχεια.

Αυτό θα είναι κρίσιμο για να ορθοποδήσει και πάλι η οικονομία και να ξεπεράσει την ανάγκη για οικονομική βοήθεια μετά από οκτώ χρόνια, δημιουργώντας τη βάση για μια επιστροφή στη βιώσιμη ανάπτυξη και την πρόσβαση στις αγορές.

Με άλλα λόγια, με τον γνωστό διπλωματικό -πλην σαφή- τρόπο, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είπαν ότι ούτε την αξιοπιστία μας έχουμε αποκαταστήσει, ούτε έχουμε δημιουργήσει το απαραίτητο επενδυτικό κλίμα, επί του οποίου θα μπορούσε να στηριχτεί η περαιτέρω πορεία της χώρας στη μετά μνημόνιο εποχή.

Η αλήθεια είναι ότι με τις επισημάνσεις τους αυτές «δεν κομίζουν γλαύκα» στην Αθήνα.

Επιβεβαιώνουν, όμως, με τον πλέον σαφή τρόπο, αυτό που όλοι γνωρίζουμε.

Μετά από σχεδόν μία δεκαετία κρίσης και ύφεσης αλλά και σχεδόν οκτώ χρόνια μνημονίου, η χώρα μας εξακολουθεί να μαστίζεται -αν και όχι στον ίδιο βαθμό- από προβλήματα που φέρουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη χρεοκοπία της.

Όλα αυτά, δε, επειδή επί τόσα χρόνια αρνηθήκαμε πεισματικά να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας και -ιδιαίτερα- τον ρόλο που διαδραματίζει στη λειτουργία της ο δημόσιος τομέας.

Μέσω της στάσης αυτής, αλλεπάλληλες ελληνικές κυβερνήσεις, της παρούσας συμπεριλαμβανομένης, παρέτειναν την παραμονή της χώρας σε κατάσταση κρίσης, την ίδια ώρα που άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, με αντίστοιχα προβλήματα, φρόντισαν να θέσουν σε τάξη τα του οίκου τους, προωθώντας την υλοποίηση των αναγκαίων αλλαγών, διαφορετικών βεβαίως κατά περίπτωση, για την κάθε χώρα.

Αυτό, όμως, είναι το κόστος των πράξεών μας.

Αυτά είναι τα επίχειρα της άρνησής μας να αποδεχθούμε ότι «δεν πάει άλλο» και ότι έχει φθάσει ο καιρός και για τη χώρα μας να βάλει σε τάξη και τον δικό της οίκο.

Ας το επωμιστούμε.