Εμπρός στον δρόμο που χάραξε… το μνημόνιο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δεν χρειαζόταν να μας το πει, χθες, ο Ντάισελμπλουμ ότι πρέπει να συνεχίσουμε αλλά και να επιταχύνουμε στην οδό των μεταρρυθμίσεων, ώστε να ορθοποδήσουμε.

Δεν χρειαζόταν -καν- να μας θυμίσει ο ΣΕΒ ότι δίχως συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, δεν είναι δυνατή η αποκλιμάκωση της φορολογικής πολιτικής, η οποία «φρενάρει» σήμερα την ανάκαμψη της χώρας.

Η κοινή λογική και όποιος έχει χρειαστεί να κάνει μία δουλειά σε αυτόν τον τόπο το λένε.

Κυριότερα, δε, το λένε όλοι εκείνοι οι οποίοι -βλέποντας τι συμβαίνει στη χώρα μας- ουδέποτε θέλησαν να βάλουν έστω και μία δεκάρα τσακιστή, με τη μορφή επένδυσης στην Ελλάδα.

Από τις φθινοπωρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας και αναθεωρούν κατά μισή μονάδα -επί τα χείρω- τις προηγούμενες εκτιμήσεις της για την πορεία του ΑΕΠ εφέτος, δηλαδή στο 1,6%, οφείλουμε να σταθούμε σε δύο τινά.

Πρώτον, στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα ως ποσοστού επί του ΑΕΠ και δεύτερον, στο εμπορικό ισοζύγιο.

Με άλλα λόγια, στο διαβόητο «δίδυμο έλλειμμα», βάσει του οποίου η χώρα μας οδηγήθηκε στη χρεοκοπία.

Σε ό,τι αφορά στο πρώτο, το 2018 και το 2019 η Ελλάδα προβλέπεται να εμφανίσει από τα υψηλότερα ποσοστά δημοσιονομικού πλεονάσματος στην ευρωζώνη (0,9% και 0,8% του ΑΕΠ, αντιστοίχως), έναντι ελλείμματος άνω του 15% το 2009.

Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο, προβλέπεται να εμφανίσει εμπορικό έλλειμμα -9,7% και -9,6%, αντιστοίχως, έναντι μ.ο. -14,7% την περίοδο 1998-2013, καθιστώντας σαφές το εύρος της προσαρμογής που ακόμη πρέπει να συντελεστεί…

Ωστόσο, ακόμη και εκεί όπου τα πήγαμε «καλά», δηλαδή στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, τούτο έγινε εφικτό κυρίως μέσω της υπερφορολόγησης, η οποία όπως μας θύμισαν χθες τόσο ο φίλτατος Ντάισελμπλουμ όσο και ο ΣΕΒ, έχει εύλογες υφεσιακές επιπτώσεις και δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί επί μακρόν.

Έτσι, όχι μόνον έρχεται η «κρίσιμη στιγμή», τον Αύγουστο του 2018, καθώς «τότε η Ελλάδα θα πρέπει να στέκεται στα πόδια της, τόσο από χρηματοδοτικής άποψης όσο και από πλευράς πολιτικών», αλλά -ακόμη χειρότερα- «δεν υπάρχει κάποια εγγύηση ότι δεν θα ανατραπούν κάποιες μεταρρυθμίσεις», μετά το τέλος του προγράμματος, δήλωσε χθες ο Ντάισελμπλουμ, εκφράζοντας εύλογες ανησυχίες για τη μετά μνημόνιο εποχή...

Παρά ταύτα, η Ε.Ε. προβλέπει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης για την Ελλάδα 2,5%, τόσο για το 2018 όσο και για το 2019, αλλά και ισχυρή τόνωση των επενδύσεων, βασιζόμενη στο πλαίσιο των μεταρρυθμιστικών πολιτικών που μέλλει να υλοποιήσουμε καθώς και στην πρόοδο που έχει συντελεστεί έως τώρα επ’ αυτών.

Αυτός, όμως, είναι ο στόχος και για να φτάσουμε εκεί πρέπει όντως να υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις και όχι να τις αντιστρέψουμε, όπως ανησυχούν τόσο ο Ντάισελμπλουμ, όσο και ο ΣΕΒ, κυρίως επί εργασιακών θεμάτων.

Υπό το πρίσμα αυτό, ανεξαρτήτως του όποιου επιπέδου εποπτείας θα έχει η χώρα μας, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της ως κράτους μέλους της ευρωζώνης ή έως ότου αποπληρώσει το 70% του χρέους της, οφείλει να συνεχίσει στην οδό των μεταρρυθμίσεων που χάραξε το μνημόνιο.

Μπορεί η απροθυμία υλοποίησής τους να υπήρξε μνημειώδης εκ μέρους σειράς ελληνικών κυβερνήσεων, της παρούσης συμπεριλαμβανομένης, όμως άλλος δρόμος, πολύ απλά, δεν υπάρχει.  

Πολύ περισσότερο, που μετά από 7,5 χρόνια μνημονίου ακόμη συζητάμε για αυτές τις περίφημες μεταρρυθμίσεις και την ίδια ώρα, βλέπουμε τις προβλέψεις για την πορεία του ΑΕΠ να αναθεωρούνται η μία μετά την άλλη…