Οι αχρείαστες εκλογές!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά από τόσα χρόνια κρίσης και ύφεσης, η ελληνική οικονομία εμφανίζει -για ακόμη μία φορά- τάσεις ανάκαμψης και επιστρέφει στα προ τριετίας επίπεδά της ή και ακόμη υψηλότερα.

Η αγορά δείχνει να σταθεροποιείται και να ανακόπτεται ο ρυθμός των νέων λουκέτων, η εμπιστοσύνη να αποκαθίσταται και -παρά τη συνέχιση των κεφαλαιακών περιορισμών, την ακόμη υψηλή ανεργία και τη μελανή οικονομική πραγματικότητα-, το φως στην άκρη του τούνελ είναι ορατό, για ακόμη μία φορά.

Γιατί πρέπει να διακυβεύσουμε ξανά τα πάντα; Χάρις τίνος κομματικού ή πολιτικού συμφέροντος, πρέπει να διακινδυνεύσουμε όσα κτίστηκαν εκ των ερειπίων του 2015;

Το τελευταίο πράγμα που έχει ανάγκη η χώρα -μόλις λίγους μήνες πριν εκπνεύσει το τρίτο μνημόνιο- είναι να εισέλθει σε προεκλογικούς ρυθμούς και να οδηγηθεί σε ακόμη μία εκλογική αναμέτρηση και μάλιστα με την απλή αναλογική να «ελλοχεύει» στη γωνία των μεθεπόμενων εκλογών.

Είτε επειδή ετούτοι πιστεύουν ότι «καλύτερα νωρίτερα, παρά αργότερα», είτε επειδή οι άλλοι πιστεύουν «ότι εμείς θα κάνουμε καλύτερα τη δουλειά», το άρωμα των εκλογών μάς περιτριγυρίζει και πάλι, μετά την αντιπαράθεση Τσίπρα - Μητσοτάκη στη Βουλή, περί ανομίας…

Κάτι οι έμμεσες αναφορές του φίλτατου κ. Τσίπρα περί «λαϊκής ετυμηγορίας», κάτι η υπόθεση των ευνοϊκών ρυθμίσεων στα δάνεια του ΟΕΚ, κάτι οι 120 δόσεις για τους επαγγελματίες και κάτι η υπόθεση της διανομής «μερίσματος» καθώς και άλλα τινά, όπως η μετά έτος έλευση των ήδη ψηφισμένων μέτρων για τις συντάξεις, δημιουργείται σαφώς η εντύπωση πως η κυβερνητική πλευρά θεωρεί το 2018 ως χρονιά εκλογών.

Εντύπωση η οποία ενισχύεται και από την αδυναμία -κατά πάσα βεβαιότητα- διανομής μερίσματος από το «υπερπλεόνασμα» τον Δεκέμβριο του 2018, δεδομένου ότι ο τότε στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος θα είναι στο δυσθεώρητο 3,5%.

Όσο για την αντιπολίτευση, το αίτημα των εκλογών εμφανίζεται πάγιο.

Ε, λοιπόν, όχι, φίλτατοι.

Ακόμη κι αν ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης εκτιμά -κατά πάσα βεβαιότητα δικαίως- ότι μπορεί να φέρει σε πέρας το έργο κατά καλύτερο τρόπο ή εάν ο φίλτατος κ. Τσίπρας πιστεύει πως μια εσπευσμένη εκλογική αναμέτρηση εντός του 2018 θα τον φέρει σε καλύτερη θέση από ό,τι αργότερα, η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές.

Αντίθετα, το μόνο που έχει ανάγκη είναι να διαφυλάξει δίκην κόρης οφθαλμού τη σχετική σταθερότητα που εμφανίζει εσχάτως.

Να διατηρήσει και να καλλιεργήσει ακόμη περισσότερο το κλίμα εμπιστοσύνης που έκτισε κατά το προηγούμενο διάστημα, τόσο με τους εταίρους και δανειστές της, όσο και με τις αγορές.

Έχει παρατηρήσει κανείς την αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων και δη του δεκαετούς;

Έχει παρατηρήσει κανείς την απουσία έντασης -ή τουλάχιστον τη μη επικράτησή της- κατά τη Γ’ αξιολόγηση του μνημονίου ή τη βελτίωση των προσδοκιών για ταχεία ολοκλήρωσή της;

Όσο πτωχή ή βραδεία κι αν ήταν η επίδοση της κυβέρνησης Τσίπρα στην εκπλήρωση των μνημονιακών της δεσμεύσεων κατά τη διάρκεια της προηγουμένης περιόδου, τελικώς οδήγησε σε έργο.

Θα μπορούσε αυτό το έργο να ήταν πληρέστερο ή να είχε ολοκληρωθεί ταχύτερα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα; Προφανώς!

Με τους φίλτατους της συγκεκριμένης κυβέρνησης, όμως, φτάσαμε στο σημείο αυτό και ευθύνη αποκλειστικά δική τους είναι -ως η νόμιμη κυβέρνηση του τόπου- να το φέρουν σε πέρας, οδηγώντας τη χώρα εκτός μνημονίου.

Όπως και δική τους ευθύνη είναι να καθίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές, για τη διευθέτηση του χρέους.

Όλα τα άλλα έπονται. Εκτός, κι αν χρειαζόμαστε και νέα «πειράματα»…