Πόσο απέχει η Πνύκα από το Βερολίνο;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στα βήματα μεγάλων πολιτικών ηγετών του παρελθόντος, ο Εμανουέλ Μακρόν απάντησε χθες στα προβλήματα των λαών της Ευρώπης με έμπνευση και όραμα.

Αξιοποιώντας κάθε ρανίδα συμβολισμού που συνοδεύει τον λόφο της Πνύκας και τον βράχο της Ακρόπολης, ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας παρέδωσε μία ομιλία-ορόσημο, θέτοντας τους ευρωπαϊκούς λαούς προ ενός γνήσιου και υπαρκτού διλήμματος: Προς τα πού θέλετε να οδεύσετε;

Με άλλα λόγια, τους ρώτησε: «Ποια είναι η Ευρώπη που θέλετε να παραδώσετε στα παιδιά σας;».

Μίλησε για τις πραγματικές παθογένειες και τα προβλήματα της Ευρώπης τού σήμερα αλλά και για τους σαφείς κινδύνους που ελλοχεύουν για το αύριο αυτής της ηπείρου και κάλεσε τους λαούς της να πάρουν θέση.

Τους κάλεσε να ανακαλύψουν εκ νέου τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της Ευρώπης, εκείνες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, και να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα της επιλογής, για να χαράξουν έτσι τη μελλοντική πορεία του ευρωπαϊκού σκάφους.

«Στην Ευρώπη βασιστήκαμε πολλές φορές σε ψέματα. Δεν είπαμε την αλήθεια. Δεν είπαμε σε έναν κάτοικο της Αθήνας ότι δεν μπορεί να ζει χωρίς μεταρρυθμίσεις, όπως ζει κάποιος στο Βερολίνο. Αυτό το πλήρωσε ο ελληνικός λαός με δέκα χρόνια κρίσης», σημείωσε.

«Στην Ευρώπη σήμερα η εθνική κυριαρχία και η δημοκρατία απειλούνται», τόνισε.

«Η κρίση δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αφορούσε την Ευρώπη. Ήταν μία αποτυχία της Ευρώπης», είπε προτείνοντας την επανίδρυσή της πάνω στις ίδιες αρχές επί των οποίων αυτή οικοδομήθηκε, μόνο και μόνο για να διολισθήσει στη συνέχεια σε αυτό που είναι σήμερα…

Μία Ευρώπη, στην οποία απουσιάζει η λογοδοσία και οι αποφάσεις λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες, δίχως διαφάνεια και δίχως δημοκρατία.

Στη διάρκεια μίας σαρωτικής ομιλίας, ο Μακρόν δεσμεύτηκε να θέσει ακριβώς τα ίδια διλήμματα προς τους Ευρωπαίους ομολόγους του, θέτοντας, μάλιστα, χρονοδιάγραμμα έως το τέλος του τρέχοντος έτους για την εκπόνηση των στόχων και της ατζέντας αυτού του διαλόγου, ώστε να αποτελέσουν αντικείμενο πανευρωπαϊκής διαβούλευσης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2018.

Τι απήχηση μπορεί να έχει, όμως, αυτή η σαρωτική παρέμβαση προς πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από άκρα επιφυλακτικότητα, απουσία εμπιστοσύνης και διάθεση λήψης αποφάσεων μόνο κατά την ύστατη ώρα και μόνο υπό τον φόβο της ολικής κατάρρευσης των πραγμάτων;

Πόσο εύφορο μπορεί να είναι το έδαφος για την καρποφορία τόσο ριζικών αλλαγών, όπως η σύσταση ενός αντιπροσωπευτικού κοινοβουλίου της ευρωζώνης ή μίας γνήσιας δημοσιονομικής ενοποίησης, όπως αυτή που προτείνει ο Μακρόν προς τους Ευρωπαίους εταίρους του, όταν η κυριότερη εξ αυτών, η Γερμανία, εμφανίζεται άκρως διστακτική ακόμη και έναντι παρεμβάσεων πολύ μικρότερου βεληνεκούς;

Αντίστοιχα, κατά πόσον απαντούν τα διλήμματα που θέτει ο φίλτατος Μακρόν στην αυθεντική ανάγκη ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής που δημιουργεί μία οικονομική, δημοσιονομική -και κατά προέκταση, πολιτική- ενοποίηση  του είδους που προτείνει;

Την απάντηση δεν μπορεί παρά να τη δώσουν οι λαοί της Ευρώπης, εάν και εφόσον αρθούν στο ύψος των περιστάσεων οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, στο Βερολίνο ή άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες…

Ανεξαρτήτως της πορείας που θα λάβει τελικά το ευρωπαϊκό καράβι, γεγονός παραμένει, πάντως, ότι χθες βράδυ στην Πνύκα λύθηκαν οι κάβοι που το κρατούσαν τόσο γερά προσδεμένο στις ρίζες των προβλημάτων του.  

Ίσως, δε, αυτό το καράβι να αποκτήσει και έναν νέο… καπετάνιο, μέσω κάλπης αυτή τη φορά.