Ξεκολλήστε!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πολιτικό προσωπικό μίας χώρας με περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανέργους και σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια φορολογουμένους με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία, έχει την πολυτέλεια να ασχολείται -σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα- με το ποιος θα είναι ο σημαιοφόρος στην ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού;

Για την ακρίβεια, έχει την πολυτέλεια χρόνου να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο παρά με το πώς θα βγάλει τη χώρα από τη σημερινή της κατάντια;

Όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες, τόσο στη Βουλή όσο και στον ευρύτερο πολιτικό διάλογο, υπολείπονται των περιστάσεων.

Ακούγοντάς τα θα νόμιζε κανείς ότι η Ελλάδα έχει λύσει το σύνολο των προβλημάτων της και ο διάλογος μεταξύ των πολιτικών της δυνάμεων μπορεί να επικεντρώνεται σε παρένθετα ζητήματα. Όχι απαραίτητα ήσσονος σημασίας αλλά πάντως δευτερεύοντα σε σχέση με τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα… 

Μόλις τελειώσουν «τα μπάνια του λαού» και τα -κάποτε ευρύτατα- μεσαία στρώματα της κοινωνίας μας συνέλθουν από το σοκ που τους προκάλεσαν τα εκκαθαριστικά της εφορίας, ξέρετε σε τι θα επιστρέψουν; Στην απουσία προοπτικής και στη μιζέρια της καθημερινότητας.

Και αυτό διότι ουδεμία πολιτική δύναμη του τόπου -προφανώς της κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης- έχει σταθεί ικανή έως τώρα να παρουσιάσει ένα εμπεριστατωμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση και επιστροφής στην ανάπτυξη.

Πέραν όσων προβλέπει το μνημόνιο, την ιδιοκτησία των οποίων αρνείται η παρούσα κυβέρνηση, τι σχέδιο υπάρχει; Ποιοι είναι οι άξονες επί των οποίων βαδίζει η οικονομική πολιτική αυτού του τόπου;

Σε ποιους τομείς δίδεται προτεραιότητα και πού θα όφειλε να επικεντρώνεται η επιχειρηματική προσπάθεια, ώστε να υπάρξουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας;

Ποιο είναι το ακριβές σχέδιο σε ό,τι αφορά στην αποκλιμάκωση των φορολογικών συντελεστών και στη δημιουργία κλίματος φιλικού προς την επιχειρηματικότητα;

Πρόκειται, ευλόγως, περί ερωτημάτων που δεν είναι δυνατόν να βρουν απάντηση άλλη πέραν εκείνης που ήδη προβλέπει το μνημόνιο το οποίο έχει συνάψει η χώρα με τους δανειστές της, καθώς ουδεμία πολιτική δύναμή της έχει φροντίσει να τους δώσει απάντηση.

Η κυβέρνηση, δίχως ενιαία γραμμή και με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτο να δηλώνει δημοσίως ότι το «κατενάτσιο» μεταξύ των υπουργών κοστίζει, ακόμη δεν έχει κατορθώσει να εμπεδώσει κλίμα εμπιστοσύνης προς το διεθνές επενδυτικό κοινό, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζεται στο αναιμικό επίπεδο των ξένων άμεσων επενδύσεων.

Όπως αναφέρει η Alpha Bank στο τελευταίο οικονομικό της δελτίο, «η προσέλκυση ξένων επενδύσεων αποτελεί καταλύτη για βιώσιμη ανάπτυξη. Το επενδυτικό ενδιαφέρον παραμένει υποτονικό για επενδύσεις στην Ελλάδα εξαιτίας της παρατεταμένης αβεβαιότητας, του διαρκώς επιβαρυνόμενου φορολογικού πλαισίου, του ασταθούς νομοθετικού πλαισίου και των στρεβλώσεων στην αγορά εργασίας και προϊόντων παρά τη βελτίωση που έχει υπάρξει την τελευταία επταετία».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του πιστωτικού ιδρύματος, «οι Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, παρά την ανοδική τους πορεία τα τελευταία τρίμηνα του 2016 και στο πρώτο τρίμηνο του 2017, παραμένουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο ως ποσοστό του ΑΕΠ (2,5%)».

Αυτό, όμως, είναι το κόστος των «διττών» μηνυμάτων και της απουσίας ενός ουσιαστικού σχεδίου εξόδου από την κρίση, από την πλευρά της κυβέρνησης, και αυτό είναι το κόστος άσκησης αντιπολίτευσης με όρους παρελθόντος, από την πλευρά των διεκδικητών της εξουσίας.

Αν όμως αυτοί είναι οι πολιτικοί μας, τότε ποιο το μέλλον μας;