Ο επίμονος τραπεζίτης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είναι εντελώς διαφορετικό να θέλουν να σε δανείσουν επειδή προσφέρεις υψηλές αποδόσεις, από το να επενδύουν σε σένα επειδή πιστεύουν ότι θα τα πας καλά και στο μέλλον.

Από εκεί και μετά, είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι κρίνεις.

Αυτό ήταν, εν… πολλοίς, το χθεσινό μήνυμα του Μάριο Ντράγκι προς όσους κρατούν τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα, αναφορικά με τον χρόνο έκδοσης ομολόγου και επανόδου της χώρας στις αγορές.

Πρόκειται για ένα μήνυμα που πρόσφατα απηύθυνε στους ίδιους αποδέκτες και ο δικός μας κεντρικός τραπεζίτης, Γιάννης Στουρνάρας, το οποίο εδράζεται στον θεμέλιο λίθο κάθε αγοράς, παγκοσμίως.

Δηλαδή, στην ύπαρξη εμπιστοσύνης.

Υπενθυμίζει, δε, κατά τρόπο απολύτως σαφή, τους λόγους για τους οποίους χάθηκε προ επταετίας -μαζί με την εμπιστοσύνη- και η πρόσβαση της χώρας μας στις διεθνείς αγορές.

Δεν μας πίστευαν.

Κατά πόσον έχει ανακτηθεί, έστω κι ένα τμήμα αυτής της χαμένης εμπιστοσύνης, μόνος κριτής μπορεί να είναι η ίδια η αγορά.

Οι καμπύλες των αποδόσεων έχουν πέσει σημαντικά, με το δεκαετές να διαμορφώνεται περί το επίπεδο του 5,26%, καταδεικνύοντας έτσι ότι ακόμη το διεθνές επενδυτικό κοινό είναι ναι μεν πρόθυμο να προσεγγίσει τη χώρα μας, αλλά μόνον με το δέλεαρ αποδόσεων αυτής της τάξης μεγέθους.

Είναι δικό σας το θέμα, αλλά καλύτερα να πείσετε πρώτα και οι αγορές θα ακολουθήσουν, μας λέγουν περίπου εν χορώ, Ντράγκι και Στουρνάρας και έχουν δίκιο.

Όσο κι αν είναι πολιτικά χρήσιμη στην κυβέρνηση κατά την παρούσα συγκυρία, ή ακόμη και αναγκαία για την προλείανση του εδάφους έως τη λήξη του παρόντος μνημονίου και της χρηματοδότησης που το συνοδεύει, μία έξοδος στις αγορές, θα ήταν σαφώς επιτυχέστερη εάν είχε αποκατασταθεί -τουλάχιστον σε μεγαλύτερο βαθμό- η παράμετρος της εμπιστοσύνης.

Κάτι που είναι δυνατόν μόνον εάν η Ελλάδα επιδείξει σαφή αποφασιστικότητα στην υλοποίηση των δεσμεύσεών της έναντι εταίρων και λοιπών δανειστών, μέσω μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων.

Εκεί κρίνεται το στοίχημα, μας λέγουν οι δύο τραπεζίτες…

Όλα αυτά, δε, τη στιγμή κατά την οποία το μήνυμα είναι εξίσου ηχηρό και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να επιμένει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι ο μόνος δρόμος για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά του είναι, πρώτον, η σημαντική ελάφρυνσή του εκ μέρους των Ευρωπαίων και δεύτερον, η ομαλή προώθηση των μεταρρυθμίσεων και των λοιπών δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει ως χώρα.

Πρόκειται για μηνύματα ταυτόσημα, τα οποία εκπέμπονται ταυτόχρονα.

Είναι αμφότερα λάθος;

Επιδιώκουν άπαντες, άραγε, να διατηρήσουν την Ελλάδα εκτός αγορών, ώστε να τη δανείζουν με επιτόκια χαμηλότερα εκείνων που δανείζονται ακόμη και οι ίδιοι ή τουλάχιστον ορισμένοι εκ των Ευρωπαίων εταίρων μας;

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η χώρα μας πρέπει να ανακτήσει τη χαμένη πρόσβασή της στις διεθνείς αγορές πριν το επόμενο καλοκαίρι και πάντως πριν τη λήξη του παρόντος χρηματοδοτικού της προγράμματος.

Όμως είναι αντίστοιχα σαφές ότι τούτο πρέπει να γίνει κατά τρόπο βιώσιμο, τόσο από πλευράς κόστους όσο και διάρκειας.

Υπό το πρίσμα αυτό, οι παραινέσεις που διατυπώθηκαν σχετικά με την ανάγκη πληρέστερης υλοποίησης των «συμπεφωνημένων» με τους εταίρους και δανειστές πριν προστρέξουμε εκ νέου στις αγκάλες των αγορών, εμπεριέχουν -αν όχι σοφία- τουλάχιστον σύνεση.

Θα ήταν φρόνιμο να μην αγνοηθούν…