Κάλλιο αργά παρά… ποτέ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Για μία χώρα η οποία εμφανίζει πρωτογενή πλεονάσματα από το 2013 και εντεύθεν, η επικείμενη επικύρωση της εξόδου της από τη «Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος», μόνον τυπικό χαρακτήρα μπορεί να έχει.

Στην περίπτωσή μας, όμως, είναι και άκρως συμβολική.

Για την ακρίβεια, η απόφαση του Κολεγίου των Επιτρόπων να προτείνει προς το Συμβούλιο της ΕΕ την άρση της διαδικασίας υπερβολικού ελλείμματος για την Ελλάδα, σε συνδυασμό με την πρόσφατη ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης και τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στο πλαίσιο αυτό η χώρα μας, δημιουργούν ένα σαφές πλαίσιο ομαλοποίησης των συνθηκών εντός των οποίων κινείται η ελληνική οικονομία.

Κυρίως, δε, σε ό,τι αφορά στις παραμέτρους της «ψυχολογίας» και της εμπιστοσύνης, που τόσο καταλυτικό ρόλο διαδραματίζουν σε οποιαδήποτε οικονομία.

Όπως επεσήμανε πρόσφατα και ο ΣΕΒ, οι συνθήκες αυτές διαμορφώνουν μία ευνοϊκή συγκυρία, η οποία πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί, μέσω δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά και «…αντιμετωπίζοντας πιο αποτελεσματικά τις υφεσιακές πιέσεις που δημιουργούνται από την υπερφορολόγηση και τις περικοπές των συντάξεων».

Σύμφωνα με το μηνιαίο οικονομικό δελτίο που εξέδωσε πρόσφατα ο ΣΕΒ, «ο δυναμισμός που επιδεικνύουν οι εξαγωγές, η βιομηχανική παραγωγή, οι λιανικές πωλήσεις και ο τουρισμός, αναμένεται να επηρεάσουν θετικά και τους υπόλοιπους τομείς, ενώ εκτιμάται ότι έχουν συσσωρευτεί πολλές επενδυτικές ευκαιρίες προς αξιοποίηση από ιδιωτικά κεφάλαια. Συνεπώς, εάν δεν διαταραχθεί η ομαλότητα στην οποία έχει εισέλθει η οικονομία, οι προβλέψεις για ανάπτυξη πάνω από 1,5% το 2017 πιθανότατα θα επιβεβαιωθούν».

Η χώρα μας, σε μεγάλο βαθμό, είχε δημιουργήσει αντίστοιχες συνθήκες και το 2014 και επέλεξε να μην τις αξιοποιήσει. Πρόκειται για ένα λάθος το οποίο συνοδεύτηκε από βαρύ κόστος και οφείλει να μην επαναληφθεί.

Μετά από ένα καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015 και σημαντικές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των δύο πρώτων αξιολογήσεων του τρέχοντος μνημονίου, η Ελλάδα εμφανίζεται πλέον να έχει εισέλθει σε μία σαφή τροχιά επιστροφής σε μία στοιχειώδη κανονικότητα.

Εστω, υπό καθεστώς κεφαλαιακών περιορισμών και έστω με αναιμική έως τώρα ανάκαμψη.

Το επόμενο καλοκαίρι σηματοδοτεί το τυπικό τέλος του τρέχοντος μνημονίου. Δεν συνιστά, όμως, απαραίτητα και το τέλος της κρίσης που διέρχεται ο τόπος από το 2009 και μετά.

Αυτό μπορεί να έλθει μόνο με την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας μας, τόσο σε ό,τι αφορά στις διεθνείς αγορές όσο -κυριότερα- στην προσέλκυση άμεσων επενδύσεων, μέσω ξένων ή εγχώριων κεφαλαίων.

Η οδός, δε, προς την κατεύθυνση αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η ομαλή εκπλήρωση των δεσμεύσεων που αναλάβαμε εκ νέου έναντι των κοινοτικών μας εταίρων, μέσω του τελευταίου -αναθεωρημένου- μνημονίου, όσο και των λοιπών πιστωτών μας, όπως καταδεικνύεται από την επιστολή που απέστειλε χθες προς το ΔΝΤ η κυβέρνηση.

Όσο καταλυτική κι αν είναι για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους -αλλά και την ανάκαμψη της οικονομίας- η περαιτέρω ελάφρυνση των όρων εξυπηρέτησής του από τους κοινοτικούς μας εταίρους, άλλο τόσο σημαντική είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του διεθνούς επενδυτικού κοινού σχετικά με την ύπαρξη συνθηκών σταθερότητας και υγιούς ανταγωνισμού στην Ελλάδα.

Ως προς τον στόχο αυτόν, δε, έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε.

Όσο ταχύτερα αντιληφθεί το γεγονός αυτό το πολιτικό προσωπικό της χώρας και δη τα κόμματα «εξουσίας», τόσο ταχύτερα θα ορθοποδήσει ο τόπος…