Ο Αποστόλης, η ΜΕΒΕΑ, η Ανατόλια και η ΓΕΠΑ!

Το να είναι κανείς παίκτης στο χρηματιστήριο είναι ταλέντο. Όπως ακριβώς κάποιος έχει έφεση στα καλλιτεχνικά, έτσι και κάποιος άλλος έχει γεννηθεί για να είναι σπεκουλαδόρος.

Δημοσιεύθηκε: 11 Σεπτεμβρίου 2002 - 09:17

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο Αποστόλης, η ΜΕΒΕΑ, η Ανατόλια και η ΓΕΠΑ!

Το να είναι κανείς καλός παίκτης στο χρηματιστήριο είναι ταλέντο. Όπως ακριβώς κάποιος έχει έφεση στα καλλιτεχνικά, έτσι και κάποιος άλλος έχει γεννηθεί για να είναι σπεκουλαδόρος.

Το πρόβλημα είναι ότι όλοι μας πιστεύουμε κατά καιρούς (όταν οι συνθήκες το ευνοούν) ότι είμαστε ένα εκρηκτικό μείγμα, κάτι μεταξύ Σόρος και Μπάφετ. Η αλήθεια είναι βέβαια πολύ διαφορετική και συχνά καλούμαστε να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες μας. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν αυτό το ταλέντο και πάντως όχι ο γράφων. Σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν ένας καλός κερδοσκόπος και όχι ένας απλός μεταφορέας ιδεών και απόψεων.

Κατά την ίδια ακριβώς έννοια που υπάρχουν άνθρωποι αληθινά ταλέντα στο να κερδίζουν χρήματα στις αγορές, υπάρχουν και άνθρωποι που όποια μετοχή κι αν πιάσουν γίνεται στάχτη. Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Μέσα από τον νόμο των αντιθέτων η μία ομάδα επιβεβαίωνει την ύπαρξη της άλλης...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Αποστόλης. Φίλος της στήλης και επιχειρηματίας (περισσότερα στοιχεία θα εκθέσουν ονόματα και υπολήψεις). Ο Αποστόλης, λοιπόν, τελείωσε το Πανεπιστήμιο το 1972. Γόνος μιας μικροαστικής οικογενείας, είχε την τύχη να επιδοτηθεί από τον πατέρα του με το ποσό των 200.000 δραχμών για να κάνει μία επαγγελματική αρχή. Καλά λεφτά για εκείνη την εποχή, είχαν την αγοραστική αξία για ένα διαμέρισμα των 70-80 τετραγωνικών μέτρων στο Παγκράτι. Ο Αποστόλης, λοιπόν, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί το Χρηματιστήριο για να πολλαπλασιάσει τα χρήματά του. Κι έτσι τοποθέτησε τις 200.000 αυτές δραχμές σε τρεις μετοχές.

Αγόρασε Ανατόλια, επειδή είχε στον διάδρομο ένα χαλί της εταιρίας και είχε εκτιμήσει ιδιαίτερα την ποιότητά του. Αγόραζε πάντοτε κάλτσες Πουρνάρα κι έτσι αποφάσισε να αγόρασει και μετοχές της εταιρίας που τις παρήγαγε, της ΓΕΠΑ. Και, τέλος, αγόρασε μετοχές της ΜΕΒΕΑ, με το σκεπτικό ότι του άρεσαν οι μετοχές Ζούνταπ (είχε μία τέτοια το 1970).

Οι τρεις αυτές εταιρίες δεν υπάρχουν πια. Οι 200.000 δραχμές που του έδωσε ο πατέρας του εξαφανίστηκαν, όπως χάθηκαν και τα φυσικά σώματα των μετοχών. Ξαναβρέθηκαν σε μία μετακόμιση το 1999! Θύμωσε τόσο που θυμήθηκε και πάλι αυτή την ιστορία που ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού του και τις πέταξε ως φέι βολάν στον δρόμο.

Μετά από λίγο ο Αποστόλης είχε μία ... καλή ιδέα. Σκέφτηκε ότι η ανεύρεση των μετοχών μετά από τόσα χρόνια ήταν συμβολική και κάτι ήθελε να του δείξει. Πήγε, λοιπόν, στο Χρηματιστήριο και αγόρασε και πάλι μετοχές! Για δεύτερη φορά στην ζωή του! Αυτή την φορά αγόρασε μετοχές της Εθνικής Τράπεζας. Το σκεπτικό ήταν απλό. Αφού η ”περιφέρεια” τον κατέστρεψε, θα μπορούσε ίσως να ακουμπήσει στην ”Βασίλισσα της Σοφοκλέους”.

Η τιμή κτήσης των μετοχών ήταν οι 20.000 δραχμές (σε σχέση με τον σημερινό αριθμό των μετοχών). Κάποιο μήνυμα υπήρχε πράγματι στην μυστηριώδη επανεμφάνιση των μετοχών του 1972, όχι όμως αυτό που κατάλαβε ο Αποστόλης...

Η ”είδηση” είναι ότι οι μετοχές της Εθνικής πουλήθηκαν χτες! Δεν ξέρω τι σας λέει εσάς αυτό το περιστατικό, αλλά όσοι ήσαν στο ίδιο τραπέζι χτες το μεσημέρι με τον Αποστόλη και άκουσαν ότι πούλησε τις μετοχές του, έσπευσαν να τηλεφωνήσουν στον χρηματιστή τους!

Είναι πιθανό να μην μας πιστεύετε, αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι η ιστορία που σας διηγηθήκαμε είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερο ταλέντο για να κερδίσει πολλά χρήματα στις αγορές ή αντίστοιχα να είναι μόνιμα στην τάξη των χαμένων!

Το θέμα είναι τι γίνεται με όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν ανήκουμε ούτε στη μία ούτε στην άλλη ομάδα. Εμείς το μόνο που μπορούμε να εμπιστευτούμε είναι η λογική μας. Αυτή πρέπει να υπαγορεύει τις κινήσεις μας και όχι η οποιαδήποτε δοξασία. Κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε καν αυτό, υπάρχουν και οι επαγγελματίες...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.