Το χαμένο στοίχημα των συμμαχιών

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παροχή στήριξης προς τις υποψηφιότητες Σγουρού και Καμίνη εκ μέρους της κυβέρνησης, χθες, και μάλιστα κατά τρόπο άκρως συμβολικό, διά στόματος του εκπροσώπου της Σ. Κεδίκογλου, ανατρέπει τον κατακερματισμό που εμφάνισε στον α’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών η πολιτική ισχύς των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων και οριοθετεί εκ νέου τον εκλογικό χάρτη στην Περιφέρεια Αττικής και στον Δήμο της Αθήνας.

Τι άλλαξε, άραγε, μέσα σε 24 ώρες και αιφνιδίως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ συμπαρατάχθηκαν σε αυτά τα εκλογικά μετερίζια, αν όχι η υιοθέτηση ρεαλιστικότερων απόψεων, πως η παροχή ενιαίας στήριξης προς τους δύο υποψηφίους συνιστά τη μόνη οδό πιθανής επικράτησης;

Αυτό δεν ήταν εξάλλου και το «δίδαγμα» της κάλπης του Ιουνίου του 2012; Αυτό δεν υποτίθεται ότι ήταν το μήνυμα που έστειλε τότε το εκλογικό σώμα προς όσους στόχευαν στην εξουσία;

Συμπαραταχθείτε στη βάση κοινών παραμέτρων και στόχων και εργαστείτε από κοινού, με αυξημένη νομιμοποίηση, για την έξοδο από την κρίση…

Αν, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα, τότε  πρόκειται για ένα μήνυμα που πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, τουλάχιστον, σε ό,τι αφορά στον α’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, υπό το φως της εύλογης και απολύτως κατανοητής επιθυμίας του κάθε κομματικού σχηματισμού να «μετρηθεί» βάσει των ιδικών του δυνάμεων ή ακόμη και τοπικών ανταγωνισμών, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στις αναμετρήσεις Τζιτζικώστα - Ιωαννίδη στη Β. Ελλάδα, ή στην άκρως ιδιόρρυθμη περίπτωση του Δήμου Πειραιά…

Έλα, όμως, που όπως και να μετρηθούν, αυτές αποδεικνύονται λειψές…

Πολλώ δε μάλλον όταν στον ίδιο Δήμο αναμετρώνται ο «κομματικός» Σπηλιωτόπουλος, ο «αντάρτης» Κακλαμάνης και ο εμφανιζόμενος ως ανεξάρτητος, αλλά με στήριξη ΠΑΣΟΚ, Καμίνης.

Κατά πόσον τα ποσοστά αυτών των τριών υποψηφίων αθροίζονται είναι κάτι που θα δείξει η κάλπη της επόμενης Κυριακής. Όμως, υπό τις παρούσες πολιτικές συνθήκες στη χώρα, με ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος να έχει οδηγηθεί στα πολιτικά άκρα, καταδεικνύεται για ακόμη μία φορά ότι η συμπαράταξη κεντροδεξιών και κεντροαριστερών δυνάμεων αποτελεί τη μόνη απάντηση, εάν στόχος είναι η επικράτησή τους.

Αρκεί αυτή η συμπαράταξη να εδράζεται σε ορισμένα, αν μη τι άλλο ελάχιστα, κοινά σημεία πολιτικής και αυτό ακριβώς καλούνται να προσδιορίσουν οι δύο πλευρές, ώστε να εκπληρώσουν την «προτροπή» του εκλογικού σώματος.

Υπό το πρίσμα αυτό, η ανάδειξη δυνάμεων, όπως το πρωτοεμφανιζόμενο Ποτάμι, που έχουν ως «ατζέντα» τους  τη σύνθεση αντί της πόλωσης και τις συμμαχίες αντί της οχύρωσης πίσω από τις κομματικές γραμμές, εμφανίζονται να έχουν συλλάβει καλύτερα το μήνυμα που και αυτήν τη φορά έστειλε το εκλογικό κόμμα προς τον πολιτικό κόσμο της χώρας.

Μολονότι η απουσία θέσεων σε ό,τι αφορά το κόμμα  του κ. Θεοδωράκη είναι εκκωφαντική, τουλάχιστον αυτό το μήνυμα εμφανίζεται να έχει εμπεδωθεί και υπό το πρίσμα αυτό το συγκεκριμένο κόμμα είναι γνήσιο τέκνο των αναγκών της τρέχουσας εποχής…

Μιας εποχής η οποία χαρακτηρίζεται από την πόλωση, και μάλιστα σε ακραίο βαθμό, αλλά που ζητούμενό της είναι η εξασφάλιση λύσεων και η έξοδος από την κρίση.

Το μήνυμα της κάλπης της επόμενης Κυριακής, τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο, πολύ περισσότερο, και σε επίπεδο ευρωεκλογών θα είναι καταλυτικό προς την κατεύθυνση αυτή. 

Θα δείξει όχι μόνον εάν η κοινωνία μας επιθυμεί να βαδίσει προς τα εμπρός ή προς τα πίσω, αλλά και κατά πόσον όσοι ευελπιστούν να την εκπροσωπήσουν μπορούν και να την αφουγκράζονται…