Τα ρίσκα που δεν πήραμε ποτέ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν υπάρχει κάτι, μεταξύ πολλών άλλων, που πρέπει να διατηρήσουμε από το υπόδειγμα δημοσιογραφικής εργασίας και έρευνας που δημοσίευσαν πρόσφατα οι Financial Times για την υπόθεση Grexit, αυτό είναι ότι την αποφύγαμε μόνο και μόνο επειδή η Α. Μέρκελ δεν θέλησε να πάρει το ρίσκο.

Για την ευρωζώνη, αλλά και για την ίδια.

«Όλοι λέτε: Συγγνώμη, αλλά δεν ξέρουμε. Αν δεν ξέρετε, τότε δεν θα πάρω αυτό το ρίσκο», φέρεται να είπε στους συνεργάτες της, όταν τους ζήτησε να της παραθέσουν τις πιθανές επιπτώσεις από ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και έξοδό της από την ευρωζώνη.

Αυτό που επίσης οφείλουμε να κρατήσουμε από την ίδια έρευνα είναι ότι η χώρα μας τελικά κατόρθωσε να παραμείνει στο ευρώ χάρις και στη θεαματική μεταστροφή του Α. Σαμαρά, ο οποίος από πολέμιος του μνημονίου προχώρησε στη θεαματική υλοποίησή του, μετά τη συνάντησή που είχε με τον πρόεδρο της Κομισιόν Χ. Μπαρόζο, αλλά και τις προειδοποιήσεις Γκάιτνερ για τις προθέσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας.

Ούτε η πρώτη, αλλά ούτε κι ο δεύτερος θέλησαν να πάρουν το ρίσκο και αποφύγαμε αυτό που στη γλώσσα των τεχνοκρατών λέγεται σκληρή χρεοκοπία.

Για το ρίσκο που δεν θέλησε να αναλάβει ο Γ.Α. Παπανδρέου, τον Μάιο του 2010, το οποίο η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση διατείνεται ότι όφειλε να έχει αναλάβει, σχετικά με την απειλή κήρυξης χρεοστασίου με στόχο την εξασφάλιση ανταλλαγμάτων επί της διευθέτησης του δημόσιου χρέους, η έρευνα των Financial Times δεν υπήρξε ιδιαίτερα διαφωτιστική.

Ούτως ή άλλως, πρόκειται για ένα ρίσκο το οποίο ουδέποτε ανελήφθη και το τι θα μπορούσε να έχει συμβεί, εάν είχε αναληφθεί, ούτε οι σύμβουλοι της κ. Μέρκελ μπόρεσαν να το απαντήσουν… Ίσως να μην θέλαμε να το μάθουμε ποτέ…

Αντίθετα, αυτό που γνωρίζουμε άριστα, διότι το ζούμε καθημερινά, επί τόσα χρόνια, είναι το πόσο στοίχισε στην πατρίδα μας το ρίσκο που απέφυγε να πάρει τόσο η κυβέρνηση του Γ.Α.Π. όσο και όλες οι άλλες που την ακολούθησαν έως και τη σημερινή, σχετικά με τη διάρρηξη των σχέσεων του κράτους με την κομματική του πελατεία.

Ο φόβος του διαβόητου πολιτικού κόστους, ο οποίος απέτρεψε σειρά κυβερνήσεων από τη ριζική αντιμετώπιση μιας εκ των κυριότερων αιτιών δημιουργίας αυτού του χρέους.

Τον υπερτροφικό και πολυδάπανο τρόπο λειτουργίας του ελληνικού κράτους.

Αντί αυτού, το βάρος της προσπάθειας δημοσιονομικής προσαρμογής εντοπίστηκε στα λεγόμενα οριζόντια μαχαίρια στους μισθούς και στις συντάξεις αλλά και στην αύξηση των εσόδων μέσω της έκτακτης φορολογίας, των εισφορών κάθε λογής και των χαρατσιών στα ακίνητα.

Κολοσσιαία ατοπήματα, τα οποία, αν και οδήγησαν σε πρωτογενή πλεονάσματα τον προϋπολογισμό, συνέθλιψαν την ελληνική οικονομία οδηγώντας την σε ύφεση πρωτόγνωρων διαστάσεων, για τη μεταπολεμική περίοδο.

Έτσι, λοιπόν, εχθές, την ίδια ώρα που οι Financial Times δημοσίευαν πώς η Ελλάδα γλύτωσε από μια άτακτη χρεοκοπία και από την έξοδό της από το ευρώ, η ΕΛΣΤΑΤ δημοσίευε στοιχεία αφενός περί υποχώρησης του ΑΕΠ κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, με ρυθμό -1,1%, έναντι -6% την αντίστοιχη περυσινή περίοδο, και αφετέρου περί αθροιστικής συρρίκνωσης του ΑΕΠ κατά σχεδόν 25% στα 23 τρίμηνα που προηγήθηκαν…

Κάποιοι δεν θέλησαν να πάρουν το ρίσκο των πραγματικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία και της εξυγίανσης του δημόσιου τομέα και το κόστος το πληρώνουμε ακόμα…

Τις επιπτώσεις πλέον -σε αντίθεση με τους συμβούλους της κ. Μέρκελ- τις γνωρίζουμε…

Δεν είναι ώρα να το πάρουμε, πια, αυτό το ρίσκο;