Τελευταία ευκαιρία για διαπραγμάτευση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η πρόθεση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, όπως αυτή διατυπώθηκε χθες στη διάρκεια άτυπης ενημέρωσης εκπροσώπων του Τύπου από κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, να κάτσει ξανά στο τραπέζι του διαλόγου με την τρόικα το προσεχές φθινόπωρο, με στόχο τη χαλάρωση των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, οφείλει να αφορά ολόκληρη την ατζέντα και όχι μόνον τη μισή.

Οτιδήποτε λιγότερο θα ισοδυναμούσε με αδιαφορία έναντι της προφανούς δυσπραγίας που βιώνει σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ενώ θα καθυστερούσε ακόμη περισσότερο την ανάκαμψη της οικονομίας.

Αν η ελληνική πλευρά κομίζει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τα όποια οφέλη αποκόμισε από την πρόωρη έξοδο στις αγορές, την υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων στη διετία 2013- 2014, αλλά και τις αποφάσεις των εταίρων και δανειστών για την περαιτέρω μείωση του χρέους της χώρας, με σκοπό την αναθεώρηση των δημοσιονομικών στόχων, τότε οφείλει να εστιάσει και στο ζήτημα της ρευστότητας νοικοκυριών και επιχειρήσεων, ζητώντας αναθεώρηση του καθεστώτος ρυθμίσεων οφειλών έναντι της εφορίας, των ασφαλιστικών ταμείων και των τραπεζών.

Με τους εμπόρους να αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και τα δάνεια που έχουν λάβει από το ΕΤΕΑΝ ή τις οφειλές τους στα ασφαλιστικά ταμεία, με τα κόκκινα δάνεια να έχουν υπερβεί το ένα τρίτο του συνόλου των χορηγήσεων και τα ληξιπρόθεσμα έναντι του δημοσίου να αυξάνονται με ρυθμό που υπερβαίνει το 1 δισ. ευρώ τον μήνα, όποιος επιλέγει να αγνοεί τις επιπτώσεις από τα ζητήματα αυτά στην πορεία της οικονομίας αλλά και της δημοσιονομικής προσαρμογής απλώς κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.

Δίχως αποκατάσταση των όρων ρευστότητας στην ελληνική οικονομία η ανάκαμψη της χώρας θα είναι μια αργή και ιδιαίτερα βασανιστική διαδικασία που θα αφορά κυρίως ένα συγκεκριμένο τμήμα της οικονομίας, τον τουρισμό και τα όποια κατασκευαστικά έργα ξεκινήσουν ξανά χάρις στα διαθέσιμα κοινοτικά κονδύλια, έχοντας έτσι συγκριτικά μικρό πολλαπλασιαστικό όφελος για το σύνολο της οικονομίας.

Αν δεν το βλέπουν αυτό οι φίλτατοι της τρόικας, τότε τι βλέπουν; 

Το γεγονός ότι στις ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο έχει κατορθώσει να ενταχθεί παρά μόνον ποσοστό 10% του συνόλου των ενδιαφερομένων δεν τους προβληματίζει; Τι άλλο χρειάζονται ώστε να πειστούν ότι πρόκειται για ένα αποτυχημένο μέτρο;

Αντίστοιχα, η προώθηση της περίφημης πρότασης της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών για τη διευθέτηση του ζητήματος των κόκκινων δανείων μέσω της παροχής «κινήτρων» αποπληρωμής γιατί καθυστερεί, παρατείνοντας έτσι αυτήν την τραγική εκκρεμότητα για χιλιάδες επιχειρήσεις, νοικοκυριά αλλά και συνολικά για το τραπεζικό σύστημα;

Φίλτατοι, είναι κάτι περισσότερο από προφανές -το ΔΝΤ το έχει παραδεχθεί εξάλλου- ότι οι φωστήρες της τρόικας αλλιώς τα λογαριάζανε και αλλιώς τους βγήκαν. Πολλές από τις παραδοχές τους ήσαν λάθος και πολλοί από τους στόχους που έθεσαν ανεδαφικοί.

Το ξαναμοίρασμα της τράπουλας που προτίθεται να επιχειρήσει η κυβέρνηση το φθινόπωρο, επ’ αφορμή της νέας αξιολόγησης της πορείας του προγράμματος προσαρμογής, αλλά και της υπόθεσης ελάφρυνσης του χρέους, αποτελεί πιθανώς την ύστατη ευκαιρία να πάρει μια ανάσα αυτός ο τόπος.

Η ελληνική οικονομία, αργά ή γρήγορα, είναι βέβαιον, θα βρει ξανά τον δρόμο της, αν δεν σκοντάψει σε κάποιου είδους ατύχημα.

Ένας τρόπος ώστε αυτός ο δρόμος να γίνει πιο σύντομος αλλά και να αποφύγουμε και κάποιο ενδεχόμενο «ατύχημα» είναι η αναθεώρηση των στόχων του μνημονίου, κατά τρόπο βιώσιμο, αλλά και των βαρών που καλούνται σήμερα να σηκώσουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά.

Ας υπάρξει, επιτέλους, λίγη νηφαλιότητα στην υπόθεση Ελλάδα…