Εκβιαστικά διλήμματα και «ώριμη» ψήφος

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν επιθυμεί κανείς να ερμηνεύσει τη μετεωρική δημοσκοπική άνοδο νεόκοπων πολιτικών σχηματισμών, όπως το Ποτάμι, κυριολεκτικά εκ του μη όντος και δίχως σαφή ιδεολογική ή πολιτική ταυτότητα, δεν έχει παρά να στρέψει το βλέμμα του στα άλλα κόμματα.

Πέραν όλων των άλλων λόγων -και είναι πολλοί- λιγότερο από 20 ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, κυριαρχούν στην εκλογική αντιπαράθεση τα εκβιαστικά διλήμματα, ο λαϊκισμός και η παροχολογία.

Η Ν.Δ. θέτει το δίλημμα «σταθερότητα ή περιπέτεια», η αξιωματική αντιπολίτευση θέτει στο εκλογικό σώμα το δίλημμμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Μέρκελ» και το ΠΑΣΟΚ, διά στόματος του φίλτατου κ. Βενιζέλου, μόλις χθες, θέτει το αντιστοίχως εκβιαστικό δίλημμα περί παραμονής του στην κυβέρνηση σε περίπτωση που καταποντιστεί στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση η Ελιά, επικαλούμενο τη σταθερότητα που παρέχει στην κυβερνητική πλειοψηφία η παραμονή του στους κόλπους της.

Όλα αυτά, δε, ενώ οι δύο μεγαλύτεροι πολιτικοί σχηματισμοί, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, διαγκωνίζονται σε παροχές, αλλά και σε παροχολογία, με την κυβέρνηση να αρχίζει αυτήν την εβδομάδα τη διανομή του λεγόμενου «κοινωνικού μερίσματος» αλλά και του επιδόματος προς τους ένστολους, και τον ΣΥΡΙΖΑ να υπόσχεται, χθες διά στόματος του επίσης φίλτατου κ.Τσίπρα, δωρεάν ρεύμα σε 410.000 νοικοκυριά που βρίσκονται στο καθεστώς του οικιακού κοινωνικού τιμολογίου της ΔΕΗ…

Κι ακόμη δεν αρχίσαμε…

Αποτελεί δε ιδιαίτερα συμβολική ειρωνεία το γεγονός ότι την ίδια ώρα που διατυπώνονται αυτές οι προεκλογικές ιαχές διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί αλλά και η ίδια η «Κομισιόν», αν και επαινούν την Ελλάδα για τα έως τώρα επιτεύγματά της και την πρόσφατη έξοδο στις αγορές, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με το ενδεχόμενο δημοσιονομικής παρεκτροπής ως αποτέλεσμα εκ νέου καταφυγής σε πρακτικές του παρελθόντος.

Υπό το φως όλων αυτών, γιατί να μην προστρέξει κανείς σε πολιτικούς σχηματισμούς όπως το Ποτάμι, που δεν θέτουν κανένα δίλημμα, παρά μόνον δεσμεύονται ότι θα αυτοδιαλυθούν σε περίπτωση που δεν εξασφαλίσουν ποσοστό τουλάχιστον της τάξης του 3%-5%. Ούτως ή άλλως, πολιτική σκηνή υπήρχε και πριν από την είσοδο του, επίσης φίλτατου, κ.Θεοδωράκη, σε αυτήν…

Η περίφημη «ώριμη» ψήφος, που εμφανίζεται να επιζητά ο κ. Βενιζέλος, διεκδικώντας «αυτά που δικαιούται» η Ελιά, από πού εκτιμά ότι θα προέλθει όταν οι κυριότεροι διεκδικητές της εξουσίας προσεγγίζουν το εκλογικό σώμα «τάζοντας» από τη μία πλευρά ή «παρέχοντας» από την άλλη, επειδή είναι σε θέση να το πράξουν;

Η κυβέρνηση δεν αναβίωσε πρώτη πρακτικές που σχετίζονται άμεσα με το λεγόμενο «πελατειακό κράτος», επιδοτώντας ένα όντως αδύναμο τμήμα της κοινωνίας, μέσω των εσόδων που εξασφαλίζει από την υπερφορολόγηση ενός άλλου;

Γιατί να μην την ακολουθήσει η αξιωματική αντιπολίτευση στο μονοπάτι αυτό, το οποίο διέρχεται, ούτως ή άλλως, από το γόνιμο έδαφος που καλλιέργησαν τόσες κυβερνήσεις κατά το παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και εκείνων του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ;

Η κοινωνία μας βρίσκεται σε κρίση εδώ και πολύ καιρό και ένα τμήμα της είναι σε απόγνωση. Η προσπάθεια εκμετάλλευσης αυτής της απόγνωσης είναι προφανής.

Αυτό που δεν είναι καθόλου προφανές, ωστόσο, είναι πότε ισχυροί πολιτικοί σχηματισμοί, με σημαντικό λαϊκό έρεισμα, θα μπορέσουν να δώσουν όραμα και προοπτική στην ελληνική κοινωνία για την επόμενη ημέρα, δίχως να καταφεύγουν στις γνωστές και τόσο καταστροφικές πρακτικές του παρελθόντος.

Έως τότε, ας μην απορούμε για το Ποτάμι, που ούτως ή άλλως λειτουργεί και σαν βαλβίδα ασφαλείας, ώστε να μην εκτονωθεί αυτή η απόγνωση προς τα άκρα…