Τέτοιες ρυθμίσεις μόνον με... ληγμένα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν ποσοστό μόνον οριακά υψηλότερο του 10% εξ όσων φορολογουμένων έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο εντάχθηκε σε καθεστώς ρύθμισης οφειλών, γιατί πρέπει να θεωρείται πως το μέτρο των ρυθμίσεων εξυπηρετεί τον σκοπό του, όποιος κι αν είναι αυτός, και ότι δεν είναι πλήρως αποτυχημένο;

Όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνονται κατά περίπου 1 δισ. ευρώ τον μήνα, τι κάνει την κυβέρνηση ή την τρόικα να πιστεύουν ότι μπορούν να χρεώνουν τα κάθε λογής χαράτσια, φόρους και προσαυξήσεις και να περιμένουν να τα εισπράξουν;

Εν τέλει σε ποια Ελλάδα ζουν αυτοί οι άνθρωποι;

Τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, που παρουσίασε πρόσφατα η συνάδελφος Έλενα Λάσκαρη, σε δημοσίευμα υπό τον τίτλο «Συνεχίζουν να σπάνε κοντέρ τα ληξιπρόθεσμα χρέη», καθιστούν σαφές το τραγικό οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει εκατομμύρια Έλληνες, οι οποίοι παρά τη Δαμόκλειο σπάθη των κατασχέσεων ακινήτων, μισθών, συντάξεων ή τυχόν άλλων καταθέσεων, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η ρύθμιση των οφειλών τους και πολύ απλά δεν μπαίνουν καν στη βάσανο να ενταχθούν σε αυτήν.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία αυτά, σε σύνολο 2.449.819 φορολογουμένων με φρέσκα ληξιπρόθεσμα χρέη, δηλαδή μετά την 1η.1.2013, μόλις 136.255 εντάχθηκαν στηνλεγόμενη «πάγια ρύθμιση» των 12 δόσεων, ενώ επιπλέον 115.715 φορολογούμενοι έχουν ενταχθεί στη ρύθμιση της τελευταίας ευκαιρίας, που αφορά βεβαιωθέντα χρέη πριν από την 31η.12.2012.

Πολλοί φορολογούμενοι, δε, συνολικά 2.581, οι οποίοι είχαν ενταχθεί στη λεγόμενη πάγια ρύθμιση των 12 δόσεων, την έχασαν καθώς δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στο βάρος της μηνιαίας δόσης τους, ενώ 16.769 άλλοι βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού με εκπρόθεσμες πληρωμές.

Όλα αυτά, δε, τη στιγμή κατά την οποία, πρώτον, η κυβέρνηση εμμένει να ετεροχρονίζει για τις αρχές του 2017 την αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών, χρεώνοντας έτσι φόρους στους ιδιοκτήτες ακινήτων οι οποίοι αφορούν εντελώς πλασματικές περιουσίες και, δεύτερον, όταν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές έρχονται ο νέος φόρος ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), η εκκαθάριση του φόρου εισοδήματος προηγουμένου έτους και ό,τι άλλο σκαρφιστούν να μας χρεώσουν...

Πρόκειται για ένα πραγματικό σκηνικό φορολογικής τρέλας, αλλά και εξαΰλωσης της αγοραστικής δύναμης και συνάμα της περιουσίας εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι ήδη κινούνται στα όρια της ένδειας και δίνουν πραγματική μάχη καθημερινά να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους.

Πάγια είναι, δε, η επίκληση των ανωτέρων στελεχών του οικονομικού επιτελείου ότι η τρόικα αρνείται να δεχθεί αύξηση του αριθμού των δόσεων και μείωση των προσαυξήσεων, δηλαδή ελαστικοποίηση του καθεστώτος των ρυθμίσεων, καθώς τούτο θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως μια γενικότερη χαλάρωση και να οδηγήσει έτσι σε περαιτέρω μεγέθυνση του ύψους των φρέσκων ληξιπρόθεσμων οφειλών, που ήδη αγγίζουν τα 13 δισ. ευρώ μέσα σε διάστημα μόλις 15 μηνών.

Σύμφωνοι, υπό κανονικές οικονομικές συνθήκες, το επιχείρημα αυτών των ανθρώπων ίσως είναι βάσιμο.

Όπως, υπό τις παρούσες συνθήκες κρίσης, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με οποιασδήποτε μορφής «κανονικότητα», δεν αντιλαμβάνονται ότι δημιουργούν χρέη εκ του μη όντως, μέσω πλασματικών αντικειμενικών αξιών και απίθανων προσαυξήσεων, φτωχοποιώντας έτσι μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού;

Σε ποια κανονικότητα και σε ποια ανάπτυξη ελπίζουν είτε οι φίλτατοι της κυβέρνησης, είτε η τρόικα όταν σχεδόν ο ένας στους τρεις φορολογούμενους απειλείται με κατασχέσεις;

Όλα αυτά δε γιατί; Ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του κράτους;

Περιορίστε το, φίλτατοι...

Είναι προφανώς μεγαλύτερο από ό,τι μπορεί να αντέξει η τσέπη του Έλληνα...