Τα ρίσκα του «Whatever it takes»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» έχει απασχολήσει και έχει ταλαιπωρήσει τη χώρα.

Στη διάρκεια των τελευταίων ετών χρησιμοποιήθηκε ως φόβητρο από τη μια πλευρά αλλά και ως ανάθεμα από την άλλη, ενώ σήμερα, με την επάνοδο της χώρας στις αγορές και σε μια επίφαση «κανονικότητας» δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης για το μέλλον του τόπου, καθώς θεωρείται ότι απαντήθηκε.

Με την άποψη αυτή, κατά τα φαινόμενα, διαφωνεί ο φίλτατος κ. Ι. Δραγασάκης, καθώς και άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι σαφές.

Μιλώντας χθες στη διάρκεια εκδήλωσης πολιτικού χαρακτήρα, της κίνησης «ΠΡΑΤΤΩ», με θέμα «Τα προβλήματα και οι δυσκολίες της κυβέρνησης σωτηρίας της χώρας», ο κ. Δραγασάκης έβαλε ξανά το δίλημμα αυτό στο τραπέζι του διαλόγου, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει «whatever it takes», δηλαδή ό,τι χρειαστεί, «για να σώσει τον λαό και την κοινωνία», σε περίπτωση που αντιμετωπίσει τυχόν προβλήματα ή δυσκολίες στις διαπραγματεύσεις με τους κοινοτικούς εταίρους και δανειστές.

«Και μάλιστα εμείς θα το κάνουμε και με δημοκρατικό τρόπο, διότι αν βρεθούμε σε αμηχανία, αν βρεθούμε σε δίλημμα, αν βρεθούμε σε αδιέξοδο, ξέρουμε τον δρόμο. Θα απευθυνθούμε στον λαό, με κάθε πρόσφορο τρόπο», είπε, δίχως όμως να διευκρινίσει το ερώτημα που θα τεθεί ενώπιον του εκλογικού σώματος.

Εάν θα αφορά, δηλαδή, το νόμισμα, το περιεχόμενο της υπό συζήτηση συμφωνίας ή οτιδήποτε άλλο…

Δηλώσεις αντιστοίχου περιεχομένου, ωστόσο, έκανε και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μ. Γλέζος, λέγοντας, στη διάρκεια συνέντευξής του στο Βήμα FM, ότι «δεν έχει σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ η μορφή του χρήματος (ευρώ ή δραχμή)», καταδεικνύοντας ότι το νομισματικό ζήτημα συνεχίζει να «απασχολεί» το κόμμα.

Αν και όλα αυτά ηχούν εξόχως δημοκρατικά, καθώς η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία μέσω δημοψηφίσματος, όπως σαφώς υπονόησε ο κ. Δραγασάκης, θα απαντούσε κατά τρόπο οριστικό στο περίφημο δίλημμα, εντούτοις εμπεριέχουν και σαφείς κινδύνους.

Εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο ή το δεύτερο κόμμα στις προτιμήσεις των εκλογέων, να μην έχει επιλύσει το ζήτημα της νομισματικής σταθερότητας στο πλαίσιο της «εσωτερικής» του συζήτησης. Κάτι που προκύπτει ευθέως και από το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ» με το οποίο κατέρχεταιστις ευρωεκλογές.

Ένα σύνθημα, αν μη τι άλλο, οξύμωρο, καθώς είναι βέβαιον ότι εάν επιθυμείς κάτι, θα πρέπει και να παραχωρήσεις κάτι άλλο ως αντιστάθμισμα. Πολλώ, δε, μάλλον όταν αυτό το «κάτι» αφορά τη νομισματική σου επιλογή. 

Αντιστοίχως, δεδομένης της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζουν και τη χώρα σε αντίστοιχο δίλημμα, αφού είναι σαφές το ενδεχόμενο ανάδειξής του ως πρώτου κόμματος, σε περίπτωση διενέργειας πρόωρων εκλογών. 

Εδώ, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα…

Εάν πράγματι το ζήτημα της νομισματικής σταθερότητας, δηλαδή της επιλογής ευρώ ή δραχμής, δεν είναι λυμένο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να βρεθεί σε αμηχανία ως κυβέρνηση, σε περίπτωση που βρεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όπως λέγει ο κ. Δραγασάκης, γιατί να περιμένει να θέσει τότε το όλο θέμα ενώπιον της λαϊκής ετυμηγορίας και να μην τελειώνει με αυτήν την υπόθεση μια ώρα αρχύτερα;

Ας το δηλώσει ευθαρσώς και ας το καταστήσει σαφές προς το εκλογικό σώμα ότι βρίσκεται προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ώστε ο καθένας να γνωρίζει τις απόψεις του κόμματος για το ζήτημα αυτό.

Διότι το να τάσσεσαι με το ευρώ στη διάρκεια του Συνεδρίου σου και μετά να λες ότι δεν θα κάνεις καμία θυσία για αυτό μάλλον δεν πείθει σχετικά με τη σθεναρότητα των απόψεών σου.  

Δεν πείθει ούτε τους «διαβόητους» εταίρους και δανειστές σου, αλλά ούτε και οποιονδήποτε τρίτο, Έλληνα ή ξένο, που ακόμη, ίσως, σκέφτεται να επενδύσει τα χρήματά του στην πατρίδα μας.

Για ποια βεβαιότητα, για ποια σταθερότητα και εν τέλει για ποιες επενδύσεις μπορούμε να μιλάμε, όταν το ζήτημα της νομισματικής επιλογής εμφανίζεται να μην έχει λυθεί;

Αν υπάρχει ένα θαύμα στην Ελλάδα, στη διάρκεια της πολύχρονης κρίσης που ταλανίζει τον τόπο μας, αυτό αφορά στην παραμονή καταθέσεων ύψους άνω των 160 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες.

Μπορεί να έκαναν φτερά από τα τραπεζικά γκισέ, προς το εξωτερικό ή τα σεντούκια, περί τα 80 δισ. ευρώ, αλλά ακόμη 160 δισ. ευρώ έμειναν στην πατρίδα μας. 

Γιατί και πώς έμειναν, εν μέσω νομισματικής αβεβαιότητας, δεν μπορεί εύκολα να απαντηθεί.

Όπως αντίστοιχα δεν μπορεί να απαντηθεί και το τι θα κάνουν αν ξαναμπεί αυτή η αβεβαιότητα στο τραπέζι.

Όμως, δεν είναι βέβαιον ότι αυτό είναι ένα ερώτημα που επιθυμούμε είτε να θέσουμε, είτε, πολύ περισσότερο, να απαντήσουμε…