Η Εταιρική Διακυβέρνηση… άργησε μια μέρα!

Αναμφίβολα σωστή η κίνηση του ΣΕΒ, του ΧΑ και της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών να συγκροτήσουν το «Εθνικό Συμβούλιο Εταιρικής Διακυβέρνησης» και να υποβάλουν 14 προτάσεις προς τις επιχειρήσεις, τις αρχές και το κράτος (βλέπε σχετικό χθεσινό δημοσίευμα του Euro2day.gr).

Χωρίς ισχυρή Εταιρική Διακυβέρνηση δεν πάμε πουθενά, συμφώνησαν όλοι, παραδεχόμενοι το πλήγμα που επέφερε στην αξιοπιστία των ελληνικών επιχειρήσεων η υπόθεση της Folli Follie.

Όσο όμως και αν είναι γνωστή η πάγια πρόθεση των παραπάνω φορέων να στηρίξουν τον θεσμό της Εταιρικής Διακυβέρνησης, το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν μπορέσαμε για μια ακόμη φορά ως χώρα να προλάβουμε το κακό, με αποτέλεσμα να τρέχουμε εκ των υστέρων και να μη φτάνουμε.

Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, αν δεν είχε σκάσει η «βόμβα» της Folli Follie, είναι ιδιαίτερα αμφίβολο αν θα γινόταν η χθεσινή συνέντευξη Τύπου, αν θα υποβάλονταν οι σχετικές προτάσεις, αν θα συζητούσαμε για την επάρκεια των ελέγχων της ΕΛΤΕ (Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων), αν…

Ειπώθηκε για παράδειγμα (και σωστά) ότι θα πρέπει να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο και οι μη εισηγμένες εταιρείες να δημοσιοποιούν τα ετήσια αποτελέσματά τους έως το τέλος Απριλίου του επόμενου έτους και όχι έως το τέλος Σεπτεμβρίου που ισχύει σήμερα (για τους «ψαγμένους», έως το τέλος κάθε Νοεμβρίου…).

Γιατί όμως το αίτημα αυτό να τίθεται τον Νοέμβριο του 2018, όταν ο νόμος ψηφίστηκε την άνοιξη του 2016; Δεν προνόησε κάποιος φορέας ή παράγοντας να προλάβει το επερχόμενο έκτρωμα πριν την ψήφιση του νόμου; Αν όχι, γιατί δεν αντέδρασε την επόμενη μέρα της ψήφισής του;

Από την πλευρά μας, θυμίζουμε τα δημοσιεύματα του Euro2day.gr στις 23/2/2017 με τίτλο «Αλαλούμ με τις γενικές συνελεύσεις», ή εκείνο της 12ης/9/2017 με τίτλο «Οι λογιστικές καταστάσεις και η μεταρρύθμιση για… κλάματα!».

Η πρόταξη μάλιστα του δεύτερου δημοσιεύματος έγραφε: «Η υποτιθέμενη μεταρρύθμιση για την τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας έχει ήδη δημιουργήσει σημαντικές παρενέργειες στο Χρηματιστήριο. Εικόνα χάους σε ό,τι αφορά τον έλεγχο των μη εισηγμένων εταιρειών».

Ειπώθηκε επίσης (και σωστά) πως οι τράπεζες προτίθενται να συμπεριλάβουν στα κριτήρια χρηματοδότησης επιχειρήσεων το κατά πόσο αυτές ακολουθούν τους κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης. Γιατί όμως δεν το έπρατταν μέχρι τώρα; Πώς σε κάποιες περιπτώσεις συνέχιζαν να χρηματοδοτούν εταιρείες (π.χ. Μαρινόπουλος) που -μεταξύ άλλων- είχαν χρόνια να εκδώσουν λογιστικές καταστάσεις;

Γιατί δεν είχαν προβληθεί εδώ και χρόνια τα ζητήματα των περισσότερων και έγκαιρων ελέγχων των ορκωτών ελεγκτών από την ΕΛΤΕ (Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων); Είχε προταθεί άραγε κατά το παρελθόν η αυστηροποίηση των ποινών στους παραβάτες ορωκτούς ελεγκτές;

Άριστες λοιπόν οι προθέσεις για ενδυνάμωση του θεσμού της Εταιρικής Διακυβέρνησης, αλλά -όπως  αποδεικνύεται- θα πρέπει να τρέχουμε γρηγορότερα…