Ιωαννίδης: Οι νέοι θέλουν μια αληθινά ευρωπαϊκή Ελλάδα

Αισίως, καλούμαστε σε μία ακόμα εκλογική διαδικασία, την 5η κατά σειρά από το 2009, δηλαδή από την εκδήλωση της κρίσης, για την εκλογή νέας Βουλής. Σε αυτά τα έξι χρόνια έχει επιδιωχθεί να αλλάξουν σχεδόν τα πάντα: από την οικονομική κατάσταση, την κοινωνική κατάσταση, μέχρι το πολιτικό σκηνικό και τις κομματικές πρακτικές.

Παρά τις απόπειρες θεμελιωδών πολλές φορές αλλαγών, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το αποτέλεσμα ήταν πενιχρό ή απογοητευτικό. Και αυτό γιατί, παρά την πολιτική βούληση, συχνά συναντήσαμε περιπτώσεις ελλείμματος στρατηγικής.

Μεγαλύτερο θύμα, όμως, αυτής της ζοφερής πραγματικότητας είναι η νέα γενιά, μια γενιά που πληρώνει αυτή την κρίση περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, ενώ ελάχιστα έως καθόλου ευθύνεται για όσα έχουν συμβεί. Αρκεί, βέβαια, η συνεχής, απλή και πολλές φορές μίζερη καταγραφή μιας άσχημης συγκυρίας; Σαφώς και δεν αρκεί.
Είναι χαμένη αυτή η γενιά, όπως με περίσσιο θράσος δήλωσε (στις 26.08.2015 σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha) ο πρώην πρωθυπουργός; Και βέβαια όχι.

Η λύση στο προαναφερθέν πρόβλημα, όπως και όλες οι λύσεις, κρύβεται στις αιτίες του. Δυστυχώς, επί σειρά ετών ένας ολόκληρος λαός (κυβερνώντες κυρίως -πλην ελαχίστων περιπτώσεων- αλλά και κυβερνώμενοι) λίγο νοιάστηκε πραγματικά για τη δημιουργία ενός κράτους με ισχυρές δομές, συνεχώς εξελισσόμενες και βελτιούμενες, το οποίο να αποτελεί τη βάση για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, για άνθηση της νεανικής επιχειρηματικότητας και για ελεγχόμενα ρίσκα από νέους ανθρώπους.

Είναι πανθομολογούμενο, άλλωστε, πως ιδέες υπάρχουν και παράλληλα είναι αδιαμφισβήτητο πως η ποιότητα αλλά και τα το επίπεδο μόρφωσης κάνουν τη γενιά μας να ξεχωρίζει. Όλα αυτά, δυστυχώς, δεν αρκούν. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία ενός σύγχρονου κράτους αποτελούν το μόνο πειστικό εφαλτήριο για την ύπαρξη αληθινών ευκαιριών.

Οι νέοι αγαπούν ουσιαστικά την ευρωπαϊκή Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουν βρει στην Ελλάδα όση Ευρώπη "ψάχνουν". Όση Ευρώπη "χρειάζεται" για να γιγαντωθούν οι ιδέες τους, να πάρουν σάρκα και οστά τα όνειρά τους και να εκπληρωθούν οι στόχοι τους. Αναζητούν ένα πλήρως ηλεκτρονικά μηχανογραφημένο κράτος. Πασχίζουν να δουν μια Ελλάδα που απορροφά πλήρως και ουσιαστικά πόρους για αναπτυξιακούς σκοπούς.

Ο λαϊκισμός, από όπου και αν προέρχεται, ο φόβος του περιβόητου πολιτικού κόστους και η ανάγκη για γρήγορες λύσεις σε ένα πλαίσιο ακραίας πολιτικής και γενικότερης πόλωσης, ανέβαλαν συνεχώς τις ουσιαστικές και αναγκαίες αυτές μεταρρυθμίσεις.

Οι καταλήψεις και οι βανδαλισμοί των μειοψηφιών ανέστειλαν συνεχώς το απαραίτητο μεταρρυθμιστικό έργο στην παιδεία, τον θεμέλιο λίθο κάθε άλλης προσπάθειας. Αυτή η γενιά χρειάζεται ουσιαστικά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο. Ένα πανεπιστήμιο μακριά από συμμορίες εγκληματιών και φιλικό προς ιδιωτικά κεφαλαία, τα οποία προσφέρονται να αναδείξουν τα περιβόητα και πράγματι πολλά μυαλά που αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό. Η ουσιαστική σύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας περιμένει εδώ και χρόνια τη στιγμή που αμφότεροι (ιδρύματα και αγορά) χάνουν από αυτή την καθυστέρηση.

Ταυτόχρονα, η νέα γενιά, γνωρίζοντας πως θα κληθεί να πληρώσει αδρά ένα ασφαλιστικό σύστημα ετοιμόρροπο, διστάζει να ξεκινήσει κάθε φιλόδοξη προσπάθεια. Το απαρχαιωμένο και άδικο ασφαλιστικό μας σύστημα, σε συνδυασμό με την αναχρονιστική υποχρεωτική ασφάλιση σε δημόσιους φορείς υγείας "πνιγεί" εν τη γενέσει τους φιλόδοξες κινήσεις νέων ελεύθερων επαγγελματιών ή επιχειρηματιών.

Και όλα αυτά, τοποθετούμενα στο πλαίσιο του αθάνατου ελληνικού κρατισμού, φαντάζουν ασφυκτικά. Η νέα γενιά είναι αποφασισμένη και ικανή να τελειώνει με αυτό το τερατώδες φαινόμενο. Εκνευρίζεται όταν βλέπει κοπανατζήδες να ζουν στο απυρόβλητο και μεταλλωρύχους που εργάζονται σχεδόν ολημερίς να χάνουν τη δουλειά τους, με το έτσι θέλω ενός ιδεοληψία υπουργού και ενός οπισθοδρομικού πρωθυπουργού. Είναι πλέον φανερό πως η δική μας στιγμή θα σηματοδοτήσει το τέλος ενός αχρείαστου (ειδικά σήμερα) κρατισμού, πάντοτε σεβόμενη τον κάθε εργαζόμενο, απαλλαγμένη από ακρότητες και μηδενιστικές τάσεις.

Τέλος, όσες κραυγές και αν ακουστούν από οπισθοδρομικές πολιτικές δυνάμεις, οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες πολλές φορές επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια, είναι απαραίτητο να ολοκληρωθούν. Δεν χρειάζεται ανάλυση για να πειστεί κανείς για το ορθόν της αποπολιτικοποίησης του δημοσίου, παραδείγματος χάριν. Κανένας δεν θα χάσει από αυτό, ειδικά από τη δική μας γενιά. Είναι περιττό να επιχειρηματολογήσει κανείς για την πλήρη μηχανοργάνωση όλων των κρατικών δομών. Είναι αστείο να συζητάμε ακόμα για μεταρρυθμίσεις, όπως το ωράριο των καταστημάτων, που θα δώσουν ανάσες στην αγορά.

Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες ακόμα βασικές αναγκαίες αλλαγές. Προτιμώ να αναδείξω, όμως, με σαφήνεια τη μεγάλη εικόνα. Ο λαϊκισμός, οι ανώφελες αντιπαραθέσεις, οι ιδεοληψίες και όλα αυτά που πλήγωσαν την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, έκρυψαν το αληθινό ευρωπαϊκό πρόσωπο της χώρας μας. Αυτό το πρόσωπο που η νέα γενιά αναζητά απεγνωσμένα. Μια γενιά που αδίκως χαρακτηρίστηκε από μερικούς γενιά ευρωσκεπτικιστών. Ψάχνει απλώς το αυτονόητο. Το αναζητά, άλλωστε, για να μπορεί να χτίσει σωστά και ολοκληρωμένα ένα αληθινό κοινωνικό κράτος.

Αυτή η γενιά, η χαμένη κατά τον διαπραγματευτή και πατέρα του 3ου μνημονίου, μόνο χαμένη δεν είναι.

Αντιθέτως, είναι μια γενιά αποφασισμένη. Δεν ξέρει από βραχυπρόθεσμες και εύκολες λύσεις. Δοκίμασε τις εύκολες συνταγές. Είναι έτοιμη να δείξει στην πράξη, γιατί μόνο αυτή μπορεί να στρίψει το τιμόνι στον δρόμο της δημιουργίας και πρωτίστως της λογικής.

Και θα ρωτήσετε γιατί τώρα; Είναι σαφής και εύκολη η απάντηση. Μαζί με τον ταπεινωτικό και ακαριαίο "θάνατον μαθητευόμενων μάγων" και των μαγικών τους λύσεων, γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες τους η πιο αποφασιστική προσπάθεια του αυτονόητου. Τώρα όλοι οι νέοι ξέρουν πως ο μόνος δρόμος είναι αυτός της συνεργασίας και των μεταρρυθμίσεων. Βλέποντας τα λεφτόδεντρα να καίγονται μπροστά στα μάτια τους, κατανόησαν ποια είναι η μόνη λύση.

Πριν από τέσσερις δεκαετίες, μια γενιά, η γενιά των πατεράδων μας, έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Η δική μας γενιά θα την κάνει να είναι αληθινά Ευρώπη. Γιατί και εμείς έχουμε μάθει να κερδίζουμε τις μεγάλες μάχες.

*Ο κ. Σάκης Ιωαννίδης είναι Οικονομολόγος-Περιφερειολόγος και Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ.