ΕΑΒ: Η κυβέρνηση να λύσει το γόρδιο δεσμό!

Η ΕΑΒ ιδρύθηκε το 1975 και όραμά της ήταν να αποτελέσει την πιο σύγχρονη βιομηχανία της περιοχής στον τομέα της αεροπορικής υποστήριξης.

Μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια, το όραμα αποδείχθηκε εφιάλτης. Η ΕΑΒ είναι εδώ και μια μακρά περίοδο βιομηχανία παραγωγής χρέους και αποτελεί μαζί με άλλες ΔΕΚΟ τις... τρύπες του βαρελιού της ελληνικής οικονομίας.
Όσα σχέδια και αν επινοήθηκαν, όσες στηρίξεις με κρατικό χρήμα και αν επιχειρήθηκαν, η εταιρεία δεν κατάφερε να... αλλάξει πορεία.

Σήμερα, το κλείσιμό της είναι μνημονιακή υποχρέωση της χώρας. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζει πρόστιμα λόγω κρατικής στήριξης, ενώ χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί είναι η τελευταία τροπολογία, σύμφωνα με την οποία η ΕΑΒ μπορεί να εισπράττει χωρίς φορολογική ενημερότητα!

Υπάρχει τελικά λύση στο καυτό αυτό ζήτημα; Φαίνεται πως έχει προταθεί τουλάχιστον μία. Σύμφωνα με αυτήν, ο μέτοχος της ΕΑΒ, το υπουργείο Οικονομικών, πρέπει σύντομα να βρει επενδυτή ο οποίος να χρειάζεται τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της (φαίνεται πως υφίσταται τουλάχιστον ένας τέτοιος επενδυτής).

Τις εγκαταστάσεις αυτές μπορεί ή να τις πουλήσει, ή να τις μισθώσει για πολλά έτη, ή και να συμμετέχει με εισφορά σε είδος σε ένα νέο επενδυτικό σχήμα. Με αυτόν τον τρόπο θα σώσει ό,τι σώζεται πριν να είναι αργά, ενώ ταυτόχρονα θα σταματήσει την άκρατη αιμορραγία του κρατικού προϋπολογισμού.

Από την άλλη πλευρά, αν το υπουργείο Οικονομικών συνεργαστεί με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τότε τα δύο υπουργεία μπορούν να διαπραγματευθούν με τους επενδυτές και προγράμματα τα οποία είναι σε θέση να αξιοποιηθούν μέσα από τη νέα επένδυση. Έτσι θα μπορέσουν να διασφαλιστούν και θέσεις εργασίας για τους περίπου 1.000 εργαζόμενους της ΕΑΒ.

Μέσα από μια τέτοια κίνηση που φαίνεται απλή θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια ευέλικτη και παραγωγική εταιρεία, που θα διατηρήσει υπάρχουσες θέσεις εργασίας και όχι μόνο δεν θα επιβαρύνει τα δημόσια οικονομικά, αλλά επιπρόσθετα θα υλοποιεί μεγάλες εξαγωγές, προς όφελος της ελληνικής οικονομίας.

Αν η κυβέρνηση απορρίψει μια τέτοια πρόταση, τότε θα πρέπει να πείσει την κοινή γνώμη πως η όποια εναλλακτική της επιλογή θα είναι καλύτερη και ότι δεν θα συνεχίσει να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό σε μια περίοδο όπου χρειαζόμαστε και το τελευταίο ευρώ του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Αν δεν το καταφέρει, τότε θα είναι υπόλογη τόσο στους υπερφορολογημένους πολίτες της χώρας, όσο και σε εκείνους τους ξένους που ο ίδιος ο πρωθυπουργός (και οι υπουργοί του) καλεί κάθε τόσο να επενδύσουν στην Ελλάδα.