Τέσσερις άβολες αλήθειες για την ανάπτυξη

Προσφάτως, προέκυψε debate ανάμεσα σε εκείνους που βλέπουν σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας και σε αυτούς που δε βλέπουν παρά μόνον σκότος και έρεβος. Αφορμή κάποιοι οικονομικοί δείκτες που παρουσιάζουν βελτίωση (οριακή μεν, βελτίωση δε), όπως π.χ., εκείνος του οικονομικού κλίματος.

Η συζήτηση είναι ανούσια. Δε χάνουμε απλώς το δάσος για το δέντρο. Χάνουμε τη ζούγκλα του Αμαζονίου για μια μικροσκοπική πόα.

Χοντρά-χοντρά οι αριθμοί έχουν ως εξής:

Η Ελλάδα έχει 11 εκατομμύρια κατοίκους. Από αυτούς περίπου οι μισοί χαρακτηρίζονται οικονομικά ενεργοί, είτε απασχολούμενοι είτε άνεργοι. Από αυτά τα 5 εκατομμύρια, τα 3,6 εκατομμύρια έχουν ακόμη κάποιου είδους δουλειά, ενώ το 1,4 εκατομμύριο είναι (επισήμως) άνεργοι.

Από το 1,4 εκατομμύριο ανέργους, οι μισοί περίπου προέρχονται από κλάδους που ακόμη και στο ευκταίο σενάριο της εξόδου από το μακρύ το τούνελ δε θα μπορέσουν να επιστρέψουν ούτε καν κοντά στα προ κρίσης επίπεδα. Τέτοιοι για παράδειγμα είναι οι κλάδοι του λιανεμπορίου, της εστίασης, των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

Οι άλλοι μισοί άνεργοι προέρχονται από κλάδους που θεωρητικά μπορούν να στηρίξουν πιο ενεργά την ανάπτυξη (π.χ., αγροτική παραγωγή, τρόφιμα, τουρισμός). 

Παρεμπιπτόντως, οι μισοί περίπου από τους ανέργους προέρχονται γεωγραφικά από τις περιοχές της Αττικής και της Θεσσαλονίκης.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω:

Πρώτον: 600 χιλιάδες άνεργοι (κατ' ελάχιστον) θα πρέπει να αποκτήσουν άμεσα νέες γνώσεις και εφόδια πάνω στον κλάδο τους για να είναι περισσότερο ανταγωνιστικοί.

Δεύτερον: 800 χιλιάδες άνεργοι θα πρέπει να αλλάξουν δραστικά προσανατολισμό καριέρας και να μετακινηθούν σε εντελώς νέο αντικείμενο.

Τρίτον: 1 στους 3 Αθηναίους και Θεσσαλονικείς θα ωθηθεί ΚΑΙ να αλλάξει αντικείμενο εργασίας (π.χ. να στραφεί στον τουρισμό ή στην αγροτική παραγωγή) ΚΑΙ να μετακομίσει εκτός πόλης. Εντός ή εκτός Ελλάδος.

Τέταρτον: Η επιχειρηματικότητα μεγάλης κλίμακας είναι η μόνη ελπίδα για να συμβούν τα παραπάνω με μια στοιχειώδη ταχύτητα.

Όλα αυτά, επαναλαμβάνω, στο καλό σενάριο, όπου μπαίνει επιτέλους σε λειτουργία ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο βασισμένο στους εξωστρεφείς και διεθνώς εμπορεύσιμους κλάδους και αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της χώρας.

Αντί λοιπόν να συζητάμε για το αν βελτιώθηκε 1,2 μονάδες το οικονομικό κλίμα ή αν αυξήθηκαν κατά 2,4% οι λιανικές πωλήσεις τον Γενάρη, καλό θα είναι να αρχίσουμε να συζητάμε και το πώς μπορεί να υλοποιηθεί μια τόσο μεγάλης κλίμακας οικονομική, κοινωνική, οικιστική αλλαγή και τι διαχείριση απαιτείται.

Με απλά λόγια:

Ο ασθενής είναι ετοιμοθάνατος από καιρό. Το ξέρουμε. Η συζήτηση θα έπρεπε να είναι: αξίζει να μεταμοσχεύσουμε υγιή όργανα μπας και επανέλθει ή μήπως είναι καλύτερο να πάρουμε ό,τι υγιές όργανο έχει απομείνει και να το μεταμοσχεύσουμε σε έναν νέο και αμόλυντο οργανισμό που το έχει περισσότερο ανάγκη, ξεκινώντας π.χ., στηρίζοντας τους νέους;

Αντί για αυτό, είδαμε μικρή βελτίωση στα νούμερα της καλής χοληστερίνης και σπεύσαμε να πανηγυρίσουμε.

Κλασικό.

* Ο κ. Χ. Μακρυνιώτης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Endeavor Greece