Επενδύσεις: Πόσο θετικά μας βλέπουν οι ξένοι

Η άνετη (1,5 φορά υπερκάλυψη) διάθεση του ποσοστού της BCP στην Τράπεζα Πειραιώς, και μάλιστα στα τρέχοντα επίπεδα τιμών, αποτέλεσε μιας μορφής ψήφο εμπιστοσύνης για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και για την ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, καθώς: α) Οι καθόλου ευκαταφρόνητες τοποθετήσεις των ξένων (400 εκατ.) έγιναν σε επίπεδα τιμών ανεβασμένα σε σχέση με αυτά του περασμένου καλοκαιριού, β) Η ποιότητα πολλών funds που συμμετείχαν διακρίνονται για τον μεσομακροπρόθεσμο χαρακτήρα τους, καθώς δεν εντάσσονται στην κατηγορία των hedge funds, γ) Η τοποθέτηση έλαβε χώρα σε περίοδο σχετικής όξυνσης των σχέσεών μας με τους Ευρωπαίους εταίρους.

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο μέτοχος της Millennium (η BCP) κατέβαλε στο πρώτο εξάμηνο του 2013 ποσό γύρω στα 400 εκατ. ευρώ για την επανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας, για να εισπράξει τώρα με την πώληση του μεριδίου του στην Πειραιώς γύρω στα 490 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, κατά κάποιον τρόπο, η προ επανακεφαλαιοποίησης Millennium αποτιμήθηκε γύρω στα 90 εκατ. ευρώ. Ψηλότερα σε σχέση με το τίμημα που θα έπιανε στο πρώτο φετινό εξάμηνο, αλλά πολύ μακριά από τις αποτιμήσεις του παρελθόντος.

Ανάλογη εικόνα επικρατεί και στο μέτωπο των εταιρικών ομολόγων. Για παράδειγμα, η αγορά πανηγύρισε φέτος το γεγονός ότι μεγάλες ελληνικές εταιρείες κατάφεραν να αντλήσουν δανειακά κεφάλαια από τη διεθνή αγορά ομολόγων, μετά από αρκετά χρόνια αποκλεισμού. Ωστόσο, τα επιτόκια ξεπέρασαν το 8% και ενίοτε το 9%.

«Αν κλειδώνεις τόσο υψηλά επιτόκια για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα, δεν θα πρέπει να πανηγυρίζεις» είχε σημειώσει προ μηνών στέλεχος πολύ μεγάλης εγχώριας βιομηχανικής εταιρείας. Το θετικό είναι, πάντως, πως κατά τη διαπραγμάτευσή τους στη δευτερογενή αγορά οι τιμές των συγκεκριμένων εταιρικών ομολόγων σημείωσαν άνοδο και οι αποδόσεις τους (yields) υποχώρησαν.

Το πρόσφατο επίσης sale and lease back των κρατικών ακινήτων σε ξένους (ξένοι θα είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα οι μεγαλύτεροι ιδιοκτήτες της Πανγαία και της Eurobank Properties) είχε ως αποτέλεσμα τον ουσιαστικό δανεισμό του ελληνικού δημοσίου για είκοσι χρόνια με απόδοση (yield) κάπου στο πολύ υψηλό «επιτόκιο» του 9%. Αναμφίβολα, πρόκειται για μια μεγάλη απόδοση, η οποία ουσιαστικά προσφέρεται από τον -θεωρητικά τουλάχιστον- ασφαλέστερο ενοικιαστή της χώρας, όταν μάλιστα υπάρχει και η εγγύηση των ίδιων των ακινήτων.

Γι' αυτό άλλωστε και η κυβέρνηση δεν έσπευσε να... πανηγυρίσει την εξέλιξη.

Μία ακόμη εικόνα για το πώς μας αξιολογούν οι ξένοι επενδυτές προκύπτει από την εξέταση της πορείας των ελληνικών ομολόγων, όπου από τα μέσα του 2012 έχει παρατηρηθεί μεγάλη υποχώρηση των αποδόσεων στη δευτερογενή αγορά και μάλιστα το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε και αυξημένο όγκο συναλλαγών.

Συγκεκριμένα, από τις 2 Ιουλίου 2012 έως και τη 18η Οκτωβρίου 2013 τα επιτόκια των ελληνικών κρατικών ομολόγων δεκαετούς διάρκειας υποχώρησαν 17,4% (νέο χαμηλό τον Οκτώβριο στο spread, που διαμορφώθηκε στο 6,45%), όταν την ίδια περίοδο είχαμε πτώση 3,% στα πορτογαλικά, 2,1% στα ισπανικά και 1,6% στα ιταλικά.

Με άλλα λόγια, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων (και των λοιπών κρατικών τίτλων του ευρωπαϊκού νότου) έχουν σημειώσει μεγάλη υποχώρηση, με αποτέλεσμα τα κρατικά ομόλογα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας να παρουσιάζουν σαφέστατες υπεραποδόσεις έναντι αυτών του ευρωπαϊκού βορρά. Παρ' όλα αυτά, τα ελληνικά επιτόκια παραμένοντας κοντά στο 6,8%, μόνο χαμηλά δεν μπορούν να θεωρηθούν σε μια περίοδο όπου το βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ βρίσκεται στα ιστορικά χαμηλά του.

Άλλωστε, το να δανείζεται (και μάλιστα σε θεωρητικό επίπεδο) μια χώρα με επιτόκιο περίπου 6,5% πιο πάνω από τη Γερμανία, μόνο ως θετικό αυτό δεν μπορεί να εκληφθεί για την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών εταιρειών.

Πολλοί μάλιστα αναρωτιούνται το πόσο φρόνιμο θα ήταν η Ελλάδα (ακόμη και σε περίπτωση που αποκτήσει τη δυνατότητα) να βγει στις αγορές και να δανειστεί με τόσο υψηλό κόστος, όταν δανείζεται από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με επιτόκιο χαμηλότερο του 2%.

Σύμφωνα λοιπόν με τους περισσότερους παράγοντες της αγοράς, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να δείχνει σαφώς καλύτερη από εκείνη του 2011 και του 2012, αλλά αναμφίβολα πρέπει πολλά πράγματα να γίνουν ακόμη.

Όλοι αναγνωρίζουν τον περιορισμένο κίνδυνο της χώρας, το ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον των ξένων, αλλά και την κάποια τάση σταθεροποίησης του ΑΕΠ.

Από την άλλη πλευρά, όμως, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, όσοι σπεύδουν να πανηγυρίζουν από τώρα, προεξοφλώντας την τελική επιτυχία στο μέτωπο της οικονομίας (και παράλληλα τη συνέχιση του ράλι στο Χρηματιστήριο της Αθήνας) είναι ιδιαίτερα βιαστικοί και ενδεχομένως να το πληρώσουν ακριβά.