Κρούγκμαν: Γιατί οι ΗΠΑ δεν θα γίνουν Ελλάδα

Στροφή στην κινδυνολογία λέει ότι διαπιστώνει ο αμερικανός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, επισημαίνοντας πως «οι φωνές που έλεγαν ότι θα γίνουμε σαν την Ελλάδα αρχίζουν να ξεφτίζουν και την θέση τους παίρνουν οι εσχατολογικές προειδοποιήσεις ότι βάζουμε σε κίνδυνο τον ρόλο του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος».

Όπως αναφέρει ο οικονομολόγος στο blog του στους New York Times, «αυτοί που μιλούν έτσι είναι αυτοί που γενικά δεν έχουν ιδέα τι εννοούν –δηλαδή δεν έχουν ιδέα ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του δολαρίου, τι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο αυτόν τον ρόλο και γιατί έχει σημασία (αν έχει σημασία)».

Ο Κρούγκμαν διερωτάται εάν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος ανησυχίας. Όπως εξηγεί, είναι δύσκολο να λεχθεί ποιος πραγματικά μπορεί να αποτελέσει απειλή το δολάριο. «Θα χρειάζονταν ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων –κάτι που αποκλείει προς το παρόν την Κίνα- αλλά και «βαθιές» χρηματοοικονομικές αγορές. Το ευρώ κάποτε φαίνονταν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια βιώσιμη εναλλακτική έναντι του δολαρίου, όμως καθώς οι ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων είναι σήμερα κατακερματισμένες, το ενδεχόμενο αυτό είναι πιθανό», σχολιάζει.

«Ακόμα και αν το δολάριο χάσει μέρος της κυριαρχίας του, γιατί θα πρέπει να ανησυχούμε; Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η Αμερική μπορεί να δανειστεί με δραματικά χαμηλότερο κόστος λόγω του ρόλου του δολαρίου. Συχνά ακούγονται ισχυρισμοί ότι μπορούμε να εμφανίζουμε εμπορικά ελλείμματα λόγω του ειδικού ρόλου του δολαρίου. Αυτό όμως είναι λάθος, αφού άλλες χώρες όπως η Βρετανία και η Αυστραλία μπορούν να κάνουν το ίδιο».

Όπως επισημαίνει ο Κρούγκμαν, «αυτό που πράγματι ισχύει είναι ότι τα μεγάλα αποθέματα αμερικανικού νομίσματος εκτός των ΗΠΑ – σε μεγάλο βαθμό με τη μορφή χαρτονομισμάτων των 100 δολαρίων, για ευνόητους λόγους - αντιπροσωπεύουν, ουσιαστικά, ένα άτοκο δάνειο ύψους 500 δισ. δολαρίων προς την Αμερική. Αυτό ακούγεται ωραίο, όμως ακόμα και σε κανονικές εποχές αξίζει μόνο γύρω στα 20 δισ. δολάρια ετησίως, ή περίπου 0,15% του ΑΕΠ. Και, άλλωστε, και το ευρώ τα έχει πάει καλά από αυτή την άποψη. Αν θέλετε, οι βαρόνοι των ναρκωτικών της Νότιας Αμερικής έχουν δολάρια, οι ρώσοι επιχειρηματίες έχουν ευρώ, ενώ και στις δυο περιπτώσεις αυτό αποτελεί ένα ασήμαντο υποκατάστατο των πλούσιων και τεράστιων οικονομιών».

«Στο δια ταύτα, ενώ το να λες «ο διεθνής ρόλος του δολαρίου» ακούγεται πολύ σοφιστικέ και σημαντικό, όσο πιο πολλά γνωρίζει κανείς για αυτόν τον ρόλο, τόσο λιγότερο ενδιαφέρεται. Πολύ απλά, δεν έχει και μεγάλη σημασία», καταλήγει ο Κρούγκμαν.