Οι φιλοδοξίες του στελέχους και οι σχέσεις με τους προϊσταμένους

Για να το πούμε ωμά: θέση ίσον δύναμη. Πολύ συχνά δε, αντικαθιστά την ικανότητα. Μία θέση είναι καλή ή κακή σε σχέση με άλλες, που είναι καλύτερες ή χειρότερες. Έτσι, αν εσύ βρίσκεσαι σε κακή θέση και κάποιος άλλος βρίσκεται στην καλή θέση, τότε τόσο το χειρότερο για σένα –γιατί αυτός μπορεί να σε χρησιμοποιεί και να σε εκμεταλλεύεται.

Η θέση καθορίζεται από έναν συνδυασμό πραγμάτων:

*το επίπεδό σου μέσα στην εταιρεία·

*το μέγεθος: μπορεί να γίνεις διευθύνων σύμβουλος κάνοντας μία επιχείρηση με την οικογένειά σου και αυτοδιοριζόμενος ως πρόεδρος, όμως στην πραγματικότητα η θέση σου μπορεί να είναι ασήμαντη·

*τί κάνεις: σε μερικές εταιρείες, ο οικονομικός διευθυντής είναι πάνω από τον διευθυντή πωλήσεων, ο οποίος είναι πάνω από τον διευθυντή παραγωγής –με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερο εύρος περιέχει η θέση σου, τόσο το καλύτερο·

*η φήμη που έχεις στην επιχείρηση: το να θεωρείσαι ο καλύτερος για την δουλειά που κάνεις, σίγουρα σού δίνει μεγάλη ισχύ.

Αλλά και άνθρωποι που είναι λιγότερο ικανοί, αποκτούν μεγάλη θέση στις εταιρείες. Μόλις αποκτήσουν την θέση αυτή, αποκτούν και τον τρόπο να την διατηρήσουν. Αυτό κάνει τους ειδήμονες του μάνατζμεντ να ανησυχούν για την έλλειψη καλών μάνατζερς. Όμως, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία τέτοια έλλειψη.

Γιατί μία εταιρεία μπορεί κάλλιστα να ευδοκιμήσει αν σε κάθε ικανό μάνατζερ αναλογούν πέντε μέτριοι. Σε μερικές εταιρείες, που εξακολουθούν να είναι επιτυχημένες, η αναλογία αυτή φθάνει το ένα προς δέκα ή και περισσότερο.

Φαντάσου μία εταιρεία στελεχωμένη από κάποιο θαύμα μόνον με ικανούς μάνατζερς. Αυτή η εταιρεία θα μεγάλωνε θεαματικά, χάρη στην έλλειψη μετρίων μάνατζερς. Αμέσως, όμως, θα χρειαζόταν ένας τεράστιος αριθμός άλλων μάνατζερς. Οι περισσότεροι από αυτούς θα ήσαν ανίκανοι. Αυτό σημαίνει ότι θα φτάναμε πάλι σε μία ισορροπημένη αναλογία και, βέβαια, οι ειδήμονες του μάνατζμεντ θα άρχιζαν πάλι να ανησυχούν.

Είναι πιο εύκολο να συνεργάζεται κανείς με ικανούς ανθρώπους στις στρατηγικές θέσεις, παρά με μετριότητες. Ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για προϊσταμένους μας. Αυτό που συνήθως φοβούνται περισσότερο οι άνθρωποι μετρίων ικανοτήτων είναι η ικανότητα των υφισταμένων τους. Όταν κανείς έχει περισσότερα προσόντα από τον προϊστάμενό του, σίγουρα θα νοιώθει αδικημένος και είναι φυσικό. Μάλιστα, θα προσπαθεί ακόμη και να το δείξει. Αυτό, όμως, είναι καταστροφικό. Το μυστικό είναι να «ψηλώνεις» τον προϊστάμενό σου, ακόμα κι αυτό είναι δύσκολο. Αυτή είναι η σωστότερη θέση και τελικά εσύ βγαίνεις κερδισμένος.

Στην αρχή θα νοιώσεις πως είσαι κάτι μεταξύ υποκριτή και μάρτυρα. Όμως, με την πρακτική, τα πράγματα γίνονται ευκολότερα και τελικά κερδίζεις. Γιατί; Μα, επειδή η πράξη σου αυτή δείχνει στον προϊστάμενό σου ότι δεν είσαι απειλή γι αυτόν. Αυτός, με την σειρά του, για να στο ξεπληρώσει, θα αρχίσει να σού πλέκει το εγκώμιο, κάτι που δεν μπορείς να κάνεις μόνος. Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο προϊστάμενός σου θα ανταμειφθεί για τις δικές σου ικανότητες. Θα ισχυριστεί ότι αυτός σε εκπαίδευσε και σε ανέπτυξε. Τί σε νοιάζει; Τίποτα δεν συμφέρει περισσότερο σε έναν ταλαντούχο άνθρωπο από το να υπάρχουν πολλοί οι οποίοι ισχυρίζονται ότι συνέβαλαν στο ταλέντο του.

Μπορείς να προχωρήσεις σε μία επιχείρηση κάνοντας τους ανθρώπους να σε προωθήσουν. Μπορείς επίσης να το πετύχεις κάνοντάς τους να θέλουν την επιτυχία σου. Και μπορείς να το πετύχεις κάνοντάς τους να φαίνονται καλοί.