Α. Μωραϊτάκης: Να αλλάξει τώρα η παράλογη Οδηγία για τις ΑΕΠΕΥ

Την αλλαγή του περιεχομένου της Κοινοτικής Οδηγίας που αναφέρεται στην κεφαλαιακή επάρκεια των ΑΕΠΕΥ ζητούν ελληνικές χρηματιστηριακές εταιρείες, καθώς τη θεωρούν άδικη και αντιαναπτυξιακή.

«Είναι μια Οδηγία που είναι φτιαγμένη ουσιαστικά για τις τράπεζες και έτσι εξισώνει με έναν παράλογο τρόπο, τις υποχρεώσεις των ΑΕΠΕΥ με αυτές των τραπεζών, αν και πρόκειται για σαφώς διαφορετικές δραστηριότητες. Το πρόβλημα είναι ότι η υπάρχουσα Οδηγία αποτελεί τροχοπέδη για τις ελληνικές ΑΕΠΕΥ εμποδίζοντάς τες να διευρύνουν το πελατολόγιό και το ενεργητικό τους» δηλώνει στο Euro2day.gr ο πρόεδρος της Nuntius Χρηματιστηριακής κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης, συμπληρώνοντας ότι: «Πρόκειται για μια παράλογη Οδηγία που δείχνει την έλλειψη της απαιτούμενης προσοχής των Ελλήνων αξιωματούχων, ή έστω την αδυναμία τους να επηρεάσουν την ψήφιση διατάξεων που βλάπτουν τα συμφέροντα της χώρας».

Κύριε Μωραϊτάκη, πώς ακριβώς έχει το θέμα;

Το πλαίσιο κεφαλαιακής επάρκειας που ισχύει για τις ΑΕΠΕΥ, όπως προσδιορίζεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την Οδηγία 2013/36/ΕΕ (CRD IV) και τον κανονισμό No. 575/2013 (CRR) και το οποίο βασίζεται στην συμφωνία της Επιτροπής της Βασιλεία, επιβάλλει απαιτήσεις δυσανάλογες με το μέγεθος και την πολυπλοκότητα των δραστηριοτήτων του συνόλου των ελληνικών εταιριών παροχής επενδυτικών υπηρεσιών (ΑΕΠΕΥ) καθώς έχει σχεδιαστεί για τις τράπεζες και μάλιστα για τράπεζες με διεθνή δραστηριότητα. Και για να γίνω πιο σαφής, θα πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στις λογιστικές καταστάσεις που υποβάλλουμε κάθε τρίμηνο, θα πρέπει τα ίδια κεφάλαιά μας να υπερβαίνουν το 8% του σταθμισμένου ενεργητικού μας. Στο ενεργητικό μας όμως συμπεριλαμβάνονται και καταθέσεις των πελατών μας, οι οποίες όταν είναι τοποθετημένες σε ελληνικές τράπεζες σταθμίζονται με 150%! Δηλαδή για κάθε 100 ευρώ κατάθεση ενός πελάτη μας, εμείς θα πρέπει να έχουμε ίδια κεφάλαια ύψους 150 ευρώ...

Ένα δεύτερο παράλογο στοιχείο είναι ότι η Οδηγία ταυτίζει ουσιαστικά τις τράπεζες με τις χρηματιστηριακές εταιρείες, αν και οι δραστηριότητές τους είναι εντελώς διαφορετικές. Οι τράπεζες δανείζονται από τους καταθέτες τους και τα ίδια χρήματα τα χορηγούν σε τρίτους.

Οι ΑΕΠΕΥ αντίθετα δεν δανείζονται από κανέναν. Οι μετοχές των πελατών τους είναι κατατεθειμένοι στο Σ.Α.Τ. και ελέγχονται καθημερινά, ενώ τα λεφτά τους είναι τοποθετημένα σε λογαριασμούς πελατείας που τηρούν στις τράπεζες. Μάλιστα, με βάση το νόμο για το ΤΕΚΕ (Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων) τα πιστωτικά υπόλοιπα των πελατών που είναι κατατεθειμένα σε λογαριασμούς πελατείας καλύπτονται από το Ταμείο και αποζημιώνονται υπό προϋποθέσεις έως και του ποσού των 100.000 ευρώ ανά δικαιούχο.

Η Κοινοτική οδηγία όμως στην οποία αναφέρεστε δεν είναι... χθεσινή. Με ποια δικαιολογία θα έρθει τώρα η ελληνική πλευρά να ζητήσει την αλλαγή της;

Δεν έχουμε παρά να χρησιμοποιήσουμε το περιεχόμενο της έκθεσης που εκπόνησε η ίδια η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, το Δεκέμβριο του 2015. Συγκεκριμένα, ο προβληματισμός σχετικά με την ακαταλληλότητα του πλαισίου για της ΑΕΠΕΥ διατυπώνεται σε σχετική έκθεση που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (European Banking Authority) το Δεκέμβριο του 2015, σύμφωνα με την οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι η εφαρμογή ενιαίων κανόνων για τις τράπεζες και τις ΑΕΠΕΥ, βάζει τις ΑΕΠΕΥ σε μειονεκτική θέση και ενδεχομένως σε ότι αφορά τις μικρές εταιρίες να εγείρει θέματα ως προς την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, που προβλέπεται από την ίδια τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η συγκεκριμένη διαπίστωση είναι σημαντική καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την όλη λογική και αρχιτεκτονική του τόσο του προηγούμενου όσο και του υφιστάμενου πλαισίου το οποίο βασίστηκε στην παραδοχή ότι η εφαρμογή ενιαίων κανόνων για τις τράπεζες και τις ΕΠΕΥ κρίνεται απαραίτητη για λόγους διασφάλισης ίσων όρων ανταγωνισμού.

Γιατί δεν έχουν αντιδράσει μέχρι σήμερα, οι ΑΕΠΕΥ των άλλων ευρωπαϊκών χωρών;

Φαίνεται πως υπάρχουν διαφορές ως προς τον τρόπο εφαρμογής της Οδηγίας ανά χώρα. Το κρίσιμο όμως σημείο είναι ότι πρόκειται για μια παράλογη Οδηγία που πλήττει τα συμφέροντα των ελληνικών επιχειρήσεων και δείχνει την έλλειψη της απαιτούμενης προσοχής των Ελλήνων αξιωματούχων, ή έστω την αδυναμία τους να επηρεάσουν την ψήφιση παράλογων διατάξεων που βλάπτουν τα συμφέροντα της χώρας».